به گزارش خبرنگار خیمه گاه باشگاه خبرنگاران؛ او حنظلة بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانى شبامى است. بنى شبام، تيره اى از قبيله همدان را تشكيل مى داده است.
حنظلة بن اسعد شبامى يكى از شخصيت هاى بزرگ شيعه، سخنورى توانا، فردى دلاور و قارى قرآن به شمار مى آمد. وى پسرى به نام ((على )) داشت كه در تاريخ از او ياد شده است.
به گفته ابومخنف: زمانى كه حسين (عليه السلام) وارد سرزمين كربلا شد، حنظله خدمت آن بزرگوار رسيد و امام قبل از درگيرى، نامه اى را توسط وى به عمر سعد فرستاد.
روز دهم حضور امام شرفياب شد و از او اجازه ميدان خواست، در مقابل حضرت به ميدان نبرد رفت و فرياد زد:
يَا قَوْمِ إِنِّي اءَخَافُ عَلَيْكُم مِّثْلَ يَوْمِ الاَْحْزَابِ # مِثْلَ دَاءْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ # وَ يَا قَوْمِ إِنِّي اءَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ # يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُم مِّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ.
((مردم! من بر شما از سرنوشت اقوام پيشين، بيمناكم و از عادتى مانند عادت قوم نوح و عاد و ثمود و كسانى كه بعد از آنان آمدند، مى ترسم و خداوند جور و ستمى بر بندگانش نمى خواهد. مردم! من بر شما از روزى كه مردم يكديگر را صدا مى زنند بيمناكم، روزى كه روى مى گردانيد و گريزانيد، ولى هيچ پناهگاهى در برابر عذاب خدا براى شما وجود ندارد و خداوند هر كس را گمراه سازد، از هدايت كننده اى برخوردار نيست.))
مردم! حسين را نكشيد كه: فيسحتكم بعذاب و قد خاب من افترى.
((خداوند شما را با عذابى نابود مى سازد و هر كس (به خدا) دروغ و افترا ببندد، مأيوس و نوميد خواهد شد.))
امام حسين (عليه السلام) فرمود:
يابن اسعد انهم قد استوجبونا العذاب حين ردوا عليك ما دعوتهم اليه من الحق، و نهضوا اليك ليستبيحوك و اصحابك، فكيف بهم الآن و قد قتلوا اخوانك الصالحين.
((اى پسر سعد! آن گاه كه اين مردم را دعوت به حق كردى و سخنت را پذيرا نشدند، در حقيقت مستوجب عذاب الهى گشتند و كمر قتل تو و يارانت را بسته اند، تا چه رسد به اين كه برادران شايسته شما را به شهادت رسانده اند)).
عرض كرد: فدايت شوم. آن چه فرموديد صحيح است! آيا اكنون وقت آن نرسيده به ديدار پروردگار خويش بشتابم و به برادران خويش بپيوندم؟
حضرت فرمود: رُح الى خيرٍ من الدنيا و ما فيها و الى مُلكٍ لا يُبلى.
((به سوى خير دنيا و آن چه در آن است و ملك جاودان، رهسپار شو)).
حنظله عرضه داشت: درود بر تو اى اباعبدالله! صلوات و درود خدا بر تو و خاندانت، خداوند ميان ما و شما در بهشت آشنايى حاصل فرمايد.
امام (عليه السلام) فرمود: آمين، آمين و سپس حنظله شمشير كشيد و بر دشمن پيش تاخت، تا اين كه وى را به محاصره در آورده و در ميدان كارزار به شهادت رساندند.
انتهای پیام/