به گزارش
خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛زيارت جامعه كبيره يكي از بهترين متن هاي مورد تأييد از حيث اعتبار سند و محتوي آن مي باشد كه تا به حال شايد بيشترين شرح درباره آن به رشته تحرير در آمده است.
«متن زيارت به تنهايي براي اثبات اعتبار آن كافي است و هرگز نيازي به بررسي سند آن نيست زيرا زيبايي اسلوب، شيوايي تعبير و بلندي معاني آن را در رديف نهج البلاغه و صحيفه سجاديه قرار مي دهد و از بررسي سند بي نياز مي سازد».(الانوار اللامعه في شرح زياره الجامعه، سيد عبدالله شبر، ص 31).
به تعبير مرحوم علامه مجلسي: «زيارت جامعه كبيره از جهت سند صحيح ترين زيارت ها و از نظر موارد جامع ترين آنها و از جهت لفظ فصيح ترين آنها و از نظر معنا بليغ ترين آنها و از جهت رتبه والاترين آنهاست.»(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 102، ص 144).
مرحوم فخرالمحققين شيرازي درباره زيارت جامعه كبيره آورده اند: «در ميان زيارت هاي مأثوره از حضرات معصومين(عليهم السلام) زيارت جامعه كبيره از نظر شيوايي بيان، گيرايي تعبير، زيبايي اسلوب و رسايي معاني در اوج فصاحت و قله بلاغت قرار دارد. دريايي است از معارف خاندان عصمت و طهارت كه از اقيانوس بيكران علوم آل محمد(عليهم السلام) سرچشمه گرفته است.»
(شروع زيارت جامعه كبيره، ج 1، مقده، فخرالمحققين شيرازي) و يا «اين زيارت از لحاظ سند بسيار محكم و قوي و شايد هيچ زيارتي يا خطبه اي ... معتبرتر و اصيل تر از زيارت جامعه نباشد و ... از نظر محتوايي و حقايقي كه در اين زيارت درباره معصومين گفته شده، قطعا در صدر قرار دارد چون روايت يا خطبه اي كه اينچنين فضائل و مناقب اهل بيت(ع) را مفصلا ذكر نموده باشد ديده نشده، مضافا بر اين كه از لسان معصوم نقل شده و در نهايت فصاحت و بلاغت است طوري كه انسان از خواندن عبارات آن لذت مي برد تا چه رسد به حقايقي كه در قالب افلاظ بيان شده است و اين روايت را بزرگان از علامه محدثين نقل كرده اند.»(شروع زيارت جامعه كبيره، علامه سيد محمد تقي نقوي، ص 19)
اين زيارت شامل بخشي از دلايل و برهان هايي است كه مربوط به شناخت اصول دين و اسرار امامان پاك است و همچنين بخش زيادي از حقوق اولوالامر و اهل بيت(ع) را كه خداوند به فرمانبرداري از ايشان فرمان داده است در بر دارد و نيز اين زيارت به آيات قرآن و روايات نبوي و اسرار و علوم غيبي و مكاشفات حقيقي و فرمان پروردگار اشاره دارد.»(مقدمه مرحوم آيت الله محمد رضا الهادي، آل كاشف الغطاء بر كتاب شبر، ص 20)
داستان مكاشفه اي از مرحوم علامه مجلسي از خودشان نقل كرده اند كه در صفحه 42 «پرتوي از زيارت جامعه كبيره»، آيت الله مكارم شيرازي آورده اند و آن را يكي از وجوه تأييد زيارت جامعه كبيره دانسته اند حال اصل ماجرا:
«در ايامي كه عراق ناامن بود و مدت ها راه سامرا بسته شده بود و كسي نمي توانست به آنجا مشرف شود من در يكي از رواق ها كنار قبر علي بن ابيطالب(ع) نشسته بودم در حال مكاشفه مسائل مهمي را ديدم و حقايقي برايم كشف شد ناگهان ديدم در سامرا هستم وارد حرم شدم در اين هنگام چشمم افتاد به وجود مقدس حضرت بقيه الله الاعظم (ارواحنا فداه) كه كنار قبر پدر و جدش (قبر عسكريين) نشسته است با مشاهده حضرت شروع كردم به خواندن زيارت جامعه كبيره با صداي بلند و رسا و تكيه به صوت همچون مداح ها تمام زيارت را در حضور حضرت خواندم وقتي زيارت تمام شد حضرت فرمود: «نعمت الزياره» چه زيارت خوبي است. عرض كردم اين زيارت از جد شماست و به اطراف قبر اشاره كردم (چون زيارت جامعه كبيره از امام هادي(ع) است) حضرت فرمود: «نعم ادخل». بله همين طور است داخل شو. داخل شدم نزديك درب ايستادم حضرت فرمود: نزديك بيا. جلوتر رفتم در حالي كه بدنم مي لرزيد و مي ترسيدم حضرت فرمود: بنشين. دو زانو نشستم. فرمود: راحت باش و چهار زانو بنشين پياده و پابرهنه آمده اي و خسته اي.
خلاصه در آن عالم حقايقي برايم كشف شد كه بيشتر آن را فراموش كرده ام (مرحوم مجلسي نمي خواهد بيشتر از اين شرح دهد) سپس از آن حال بيرون آمدم در حالي كه در يكي از رواق هاي قبر اميرالمؤمنين بودم و بعد از اين كه مدت زيادي راه بسته شده بود اسباب زيارت فراهم شد و با پاي برهنه و پياده به زيارت سامرا رفتم و در اين سفر كرامات و معجزات بزرگي برايم ظاهر شد.»
مرحوم شبر اين داستاني را دليل و قرينه بر صدور زيارت جامعه كبيره از سوي امام هادي(ع) مي گيرد.