به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ محققان دانشگاه کاشان، جهت افزایش مقاومت حرارتی و مقاومت در برابر شعله پلیمرها از فناوری نانو بهره گرفتند.
نتایج این طرح مورد استفاده در صنایع اتومبیل‌سازی، لوازم خانگی و هوافضا خواهد بود است. از دیگر مزیت‌های این طرح کاهش آلودگی‌های زیست محیطی، به دلیل بهره گیری از نانوذرات است.
محققان کوپلیمر ABS به سبب قیمت ارزان و خواص مکانیکی خوب، به عنوان یک پلیمر صنعتی پرکاربرد شناخته می‌شود. از مهم‌ترین خواص این ماده می‌توان به فرایندپذیری آسان و مقاومت شیمیایی آن اشاره کرد. با این حال، یکی از اصلی‌ترین عیوب و موانع این کوپلیمر برای کاربردهای مهم، می‌توان به مقاومت حرارتی نسبتاً پایین و اشتعال‌پذیری اشاره کرد. استفاده از نانوذرات و پخش مناسب آن در ماتریس پلیمر آلی، به منظور دستیابی به مقاومت حرارتی مطلوب از اهداف دنبال شده توسط محققان در این پروژه بوده است.
داود قنبری دانشجوی مقطع دکتری نانو در دانشگاه کاشان، در خصوص اهمیت کاربرد این نانوذرات عنوان کرد: تا به حال پژوهش‌های گسترده‌ای به جهت افزایش مقاومت حرارتی پلیمر ABS انجام گرفته است. معروف‌ترین دیرسوزکننده‌هایی که برای این ترکیب استفاده شده، ترکیبات هالوژن‌دار آلی هستند که علی‌رغم تاثیرگذاری بالا، دارای معایب عمده‌ی زیست محیطی هستند. به همین دلیل استفاده از آن‌ها توسط سازمان‌های مدافع محیط زیست محدود شده است. به نظر می‌رسد استفاده از نسل جدید افزودنی‌ها، یعنی نانوذرات برای افزایش مقاومت در برابر حرارت و شعله، راهکار مناسبی باشد.
در این طرح از نانوذرات مس سولفید، که سطح آن توسط ترکیب آلی دوست تیوگلیکولیک اسید اصلاح شده، در پایه‌ی پلیمری به کار رفته است. این نانوذرات همانند سدی، از پلیمر در برابر حرارت، شعله و نفوذ اکسیژن محافظت کرده و سرعت تخریب و تبخیر آن را در برابر حرارت کاهش می‌دهند. در ضمن جایگزینی نانوذرات مس سولفید با ترکیبات هالوژن‌دار آلی، کاهش آلودگی محیط زیست را نیز در پی خواهد داشت.
به گفته‌ی قنبری، پخش منحصر به‌فرد نانوذرات در بستر پلیمری که ساختاری به شکل گل دارند، از ویژگی‌های خاص این طرح است. این امر به علت وجود تیوگلیکولیک اسید بر روی سطح نانوذرات و اصلاح آن‌ها صورت گرفته است؛ زیرا نانوذرات معدنی برهم‌کنش بسیار مناسب‌تری با پلیمر آلی دارند.
در خصوص برتری استفاده از فناوری نانو در این طرح باید گفت که از مهم‌ترین مشکلات افزودنی‌های معدنی به پلیمر، عدم پخش مناسب و دو فازی شدن است. این عدم تطابق، باعث کاهش مقاومت مکانیکی، کدر شدن و ترد شدن پایه پلیمری می‌شود. لذا هر چه اندازه و ابعاد افزودنی معدنی کوچک و کوچک‌تر باشد، پخش و برهم‌کنش مناسب‌تری با ماتریس پلیمری دارد. به همین دلیل فناوری نانو تأثیر مستقیم بر صنایع کامپوزیت داشته و باعث ظهور صنعت نانوکامپوزیت گردیده است.
قنبری در پایان افزود: پلیمرهای ساخته شده با این خصوصیت، اگر حتی در برابر شعله مقاومت نکنند، قطعاً سرعت انتشار آن را کاهش داده و زمان را برای نجات افراد و خاموش کردن آتش افزایش می‌دهند. لذا طرح‌های این چنینی مورد استفاده در ساخت اتومبیل‌ها، پوشش داخلی انواع مکان‌ها، انبارهای حاوی مواد اشتعال‌پذیر و منازل (فرش و پارچه) خواهد بود.
انتهای پیام/