به گزارش
گروه علمي، پزشكي باشگاه خبرنگاران،آرزو دارم چند شبانه روز آرام و بی دغدغه درکنارخانواده‌ام باشم به یاد شبهای کشیک می افتم که به علت سختی و سنگینی زیاد کار، فرار را بر قرار ترجیح داده و بیمارستان را ترک می کردم، البته این موضوع مربوط به سالیان گذشته است چون شبانه روز و با خستگی زیاد مشغول ارائه خدمت به بیماران و مجروحان بودیم اما با وجود همه این خستگی‌ها وقتی به آن دوران و یکی دو شب که کشیک نرفتم می افتم با خود می گویم که کاش شرح حال می‌گرفتم، نه حال می‌گرفتم.
کاش می شد که امروزه جوانان و مردم به جای سیگار و قلیان، هوای نجات جانی را تنفس می‌کردند، پزشکان سزاوار تکریم‌اند، آنگاه که دردمندی به سلامتی دست می‌یابد و دستانی به شکرانه نجات جانی به سمت آسمان و به سوی خدا بلند می‌شود.
انتهای پیام/