به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، میراث فرهنگی در بردارنده ابعاد مادی و معنوی است که اغلب با الهام از طبیعت خلق شده است. بدون تردید ارتباط مستقیمی میان فرهنگ و طبیعت به وجود خواهد آمد که با استفاده از آن می‌توان به یک راهکار مشترک برای حفاظت و مدیریت این موارد پرداخت. از این رو لازم است در آغاز کار نگاهی جامع نگر در شناسایی مناطق با ارزش چند گانه ضروری به نظر می‌رسد.
تحقیقات صورت گرفته در حوزه محیط زیست نشان داده مناطق طبیعی ارزشمند را می‌توان بدون شناخت فرهنگ‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای که آن‌ها را شکل داده‌اند، درک، حفاظت و مدیریت کرد. زیرا تنوع زیست شناختی و فرهنگی متقابل یکدیگر را تقویت کرده و حفاظت از آن‌ها برای تضمین تعادل پایدار در سامانه اجتماعی و بوم شناختی را ضروری می‌کند.
با وجود این که سال‌ها از تلاش های جهانی برای حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی در دنیا می‌گذرد در ایران مواریث فرهنگی و طبیعی به دلیل دیدگاه‌های یک نگر حوزه‌های میراث فرهنگی و محیط زیست، فقدان پشتوانههای مدیریتی و قانونی و اغلب به سبب نبود مشارکت مردمی در معرض تهدید و نابودی فزاینده‌ی قرار گرفته است.
قرایت مکانی، تشابه ساختاری، جایگاه فرهنگی، میراث فرهنگی و طبیعی در کشور سبب شده که از یک رویه مدیریتی برای حفاظت تو امان هر دو بهره گرفت.
در مواردی پشتوانههای قانونی میراث فرهنگی می‌تواند به حفاظت میراث طبیعی کمک کند و در مواردی که میراث فرهنگی دستخوش تخریب و نابودی قرار می‌گیرد می‌توان از پشتوانه قانونی میراث طبیعی برای حمایت آن‌ها بهره گرفت.
در حال حاضر مسائل مهمی چون خشک شدن دریاچه ارومیه که چند سالی است به یکی از موضوعات مهم میراث طبیعی کشور تبدیل شده است و تلاش‌های بسیاری برای احیاء آن در حال صورت گرفتن است و یا دریاچه هامون هر از گاهی دوستداران میراث فرهنگی و میراث طبیعی را در کشور یادآور شده و اهمیت دیدگاه مشترک و راهگشا را برای حل مشکلات کلان آن گوشزد می‌کند.
انتهای پیام/