1- حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :
مَن اَشبَعَ صائما سَقاهُ اللّه مِن حَوضى شَربَةً لايَظمَأُ بَعدَها؛
هر كس روزه دارى را سير نمايد، خداوند از حوض (كوثر) من شربتى نصيب او خواهد كرد كه پس از آن هرگز تشنه نشود.
بحار الانوار (ط-بیروت) ج 93 ، ص 342 ، ح 14 - دعائم الإسلام ج1، ص269
2- حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :
اللَّهُمَّ لَكَ صُمْنَا وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا ذَهَبَ الظَّمَأُ وَ ابْتَلَّتِ الْعُرُوقُ وَ بَقِيَ الْأَجْرُ.
بار خدايا براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم پس آن را از ما بپذير، تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.
كافى(ط-الاسلامیه) ج4، ص95، ح 1 {شبیه این حدیث در بحارالانوار(ط-بیروت) ج 16 ، ص 242 }
3- امام على عليه السلام :
ليس الصوم الإمساك عن المأكل و المشرب الصوم الإمساك عن كل ما يكرهه الله سبحانه
روزه امساك از خوردن و آشاميدن نيست بلكه روزه،خوددارى ازتمامى چيزهايى است كه خداوندسبحان آنها را بد مى داند.
شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج 20 ، ص 299، ح 417
4- امام على عليه السلام :
نَومُ الصائِم عِبادَةٌ وَ صَمتُهُ
تَسبيحٌ و َدُعاؤُهُ مُستَجابٌ و َعَمَلُهُ مُضاعَفٌ.
اِنَّ للصائِمِ عِندَ اِفطارِهِ دَعوَةً لاتُرَدُّ؛
خواب روزه دار عبادت ، سكوت او تسبيح ، دعايش پذيرفته و عملش دو چندان است.
دعاى روزه دار به هنگام افطار از درگاه خدا رد نمی شود.
دعوات(راوندى)ص 27 ، ح 45 و 46