به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، از کودکی به نوجوانی رسیدن و سرانجام همچون نهالی شاداب سر به آستان زندگی گذاشتن، دنیای پر از صدایی است که چشم‌ها را به خود معطوف کرده و گوش‌ها را تیز می‌کند.
همین که کودک متولد می‌شود دارای شرایطی است که نیازهای خاص سن خود را دارد.
به قول بزرگ‌ترها همین که کودک دو روز پیش قد می‌کشد و از آب و گل در می‌آید؛ هر روز نیازهای جدید و البته متفاوتی سر برمی‌آورد.
شاید بسیاری‌ها فکر می‌کنند که دغدغه انسان‌ها و به ویژه فرزندان در جوانی وبا روی پای خود ایستادن‌ها به پایان می‌رسد، اما با شروع فصل جوانی مسائلی کلید می‌خورد که اگر بی‌توجهی به آن شود همچون ریشه‌ای مسموم تمام زندگی و حیات نه یک جوان بلکه انسان را در بر می‌گیرد.
سیاست‌های جمعیتی دهه‌ی 60 و تشویق به فرزند آوری بدون آنکه برای آن برنامه‌ای مدون تنظیم شده باشد، این فصل را به پردغدغه‌ترین انسان‌های دهه‌ی 80 تبدیل کرد.
به طوری که بسیاری نتوانستند از رویای دانشجو شدن فراتر بروند و بسیاری دیگر با مدرک و بی‌مدرک تحصیلی زیر نوبت مشاغل با ثبات در بی‌ثباتی اقتصاد دست و پا زدند. و نتیجه‌ی آن بیکاری بسیاری از جمله تحصیل کرده‌ها بود.
یقینا هر مشکل اجتماعی اگر به آن توجه لازم نشود همچون بیماری مسری تمام بدن را در بر می‌گیرد.
روزی برای ساماندهی وضعیت جوانان که رویاهایشان را در پشت درب دانشگاه‌ها جاگذاشتند و یا زیر نوبت استخدامی‌ها علف زیر پایشان سبز شد و فکر تشکیل خانواده را به ابدیت سپردند.
سرانجام سازمان ملی جوانان برای ساماندهی به وضعیت جوانان تاسیس شد پس از چند سال فعالیت که به رغم برخی عملکرد مطلوبی از خود ارائه نداد، در وزارت ورزش ادغام شد و وزارت ورزش و جوانان با رای نهایی نمایندگان مجلس در سال 89 تاسیس شد تا وضعیت ساماندهی جوانان سامان بیشتری یابد. اکنون 4 سال از تشکیل این وزارت‌خانه می‌گذرد، وزارتخانه‌ای که گویا بیشتر ورزشی عمل کرد، تا اینکه به مسائل جوانان بپردازد و یا اینکه رسیدگی به قشر 24 میلیونی جمعیت کشور را تعداد زیادی بیکارند و جمعیت شناسان از رشد کاهش ازدواج‌ها وافزایش طلاق‌ها به برگزاری چندین جشنواره، نشست محدود کرده است.
ناگفته نماند درمورد مسائل جوانان، بحث و هم‌اندیشی‌های بسیاری صورت گرفته است اما در نهایت بیشتر از پشت نوبت ماندن در وام ازدواج‌ها و یا دریافت شق‌القمری وام‌ها عبور نکرده.
حال به نظر می‌رسد باز باید به انتظار نشست، باید صبر کرد تا دید مسئولان چه چاره‌ای تدبیر می‌کنند....
گزارش از: محبوبه بابارحیم انتهای پیام/