"جین کمپیون": قدرت، ابزار پنهان کردن آسیب‌پذیری است

به گزارش خبرنگار سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از سایت رسمی کن؛ "جین کمپیون" سی سال است که به کن می‌آید.  

سال 1993 با فیلم "پیانو" جایزه نخل طلا را از آن خود کرد و نه فیلم دیگر او درسالهای مختلف به بخش مسابقه اصلی راه یافتند.  

رئیس هئیت داوران شصت و هفتمین جشنواره کن "جین کمپیون" است. در ادامه مصاحبه اورا می‌خوانیم:  

*شما روی پروژه‌هایتان سخت کار می‌کنید. کدام پروژه هزینه بیشتری برایتان داشت. کدام پروژه بیشترین وقت را گرفت؟

فکر می‌کنم ساخت هر فیلمی مثل مدرک گرفتن است چون معمولا سه سال طول می‌کشد تا فیلی بسازم. عاشق کار کردنم، گویی غریزه‌هایم را دنبال می‌کنم.  

وقتی بیست ساله بودم، دوستی داشتم که می‌خواست تصویربردار شود. زمانی که برای کارش اختصاص می‌داد، کاری که می‌کرد، چگونه به کار دیگر تصویربرداردها نگاه می‌کرد، همیشه درحال تحقیق و تمرین بود. کارهای او درس به من داد: اگر می‌خواهی بهترین فرد در کاری که می‌کنی باشی، باید تمام و قت روی آن کار کنی. فیلم‌سازان جوان را می‌بینم که این موضوع را اصلا درنظر نگرفته‌اند و فقط می‌گویند: "من دارم اولین فیلم را می‌سازم" اگر قبل از کار آمادگی پیدا نکرده باش شکست می‌خوری.  

*آیا بدون دیپلم می‌شود اولین فیلم خود را ساخت؟

"به نظرم دیپلم به هیچ دردی نمی‌خورد. دیپلم مثل فیلم‌های کوتاهی است که می‌سازی. گاهی فکر می‌کنم تحصیلات شرایط را خراب می‌کند چون تحصیلات بخشی از مدرک تحصیلی است، چیزی که دولت برای بودجه دادن آن را قبول می‌کند و هیچ ربطی به فیلمسازی ندارد.  

"باید فیلمت را بسازی و فیلم‌های خوبی سازی."

پیشنهادم این است که دیپلم‌تان را دور بیندازید که با دیپلم هیچ کاری گیرتان نمی آید.  

*شما همیشه دنبال شخصیت‌های زن قوی هستید؟ حضور آنها از روی تصمیم است و چرا؟

"فکر می‌کنم همه شخصیت‌هایم قوی باشند. مثلا "جانت فریم" یک شخصیت شکننده و ضعیف است. اصلا به افراد قوی علاقه‌ای ندارم. گاهی انسان‌های قوی و حتی خودم، آسیب‌پذیری‌مان را پنهان می‌کنیم. علاقه‌مندم آن چیزی که درون انسان‌هاست را کشف کنم. همیشه در زندگی‌ام وقتی آسیب پذیر بودم، چیزهای زیادی یاد گرفتم. ناراحت کننده هم هست و وقتی ناراحت هستی احتمالا در جایگاه خوبی قرار داری.  

*اغلب می‌گویید فرزند جشنواره کن هستید. سی سال است که به این جشنواره می‌آیید و تنها زنی هستید که جایزه نخل طلا را کسب کردید. وقتی در کن هستید چه احساسی دارید؟

به نوعی احساسی غیر واقعی دارم. باور اینکه آن قدر کار کرده‌ام که رئیس باشم سخت است. با جشنواره آشنا هستم و احساس می‌کنم فردی از یک خانواده هستم. حدس می‌زنم آخرین بارم باشد که عضو هئیت داوران می‌شوم. یادم می‌آید قبل از اینکه جشنواره کن راه پیدا کنم، بعضی درباره "پیانو" می‌گفتند: "فیلم قشنگی بود اما فیلم کم اهمیتی است" و من فکر می‌کردم: "شاید باشد، شاید هم نباشد."


انتهای پیام/ اس