جشنواره شصت و هفتم کن ؛
"پابلو تراپرو": مرز مبهم بین واقعیت و خیال من را جذب کرد.
پابلو تراپرو رئیس هیئت داوران بخش نوعی نگاه جشنواره کن از تجربیات سینمایی اش می‌گوید.
به گزارش سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از سایت رسمی کن؛ بدون شک پیشکسوت سینمای آرژانتین، "پابلوتراپرو" است که در کن امسال حضور دارد.
با فیلم "بونیس اکیرس" (2002) برنده جایزه نوعی نگاه این جشنواره شد و شهرتی جهانی کسب کرد وی شش سال بعد با فیلم "لئوندا" به بخش مسابقه اصلی جشنواره کل راه یافت.
"لئوندا" تلاش اثبات بی‌گناهی یک مادر زندانی بود . آثار "تراپرو" بکر رئال هستند و او در فیلم‌هایش مشکلاتی که آرژانتین را از پای درآورده است را شناسایی می‌کند.
مصاحبه‌ای با رئیس هیئت داوران بخش نوعی نگاه کن را با هم می‌خوانیم:
*شما با جشنواره کن و به خاطرحضورتان در بخش نوعی نگاه به دنیا معرفی شدید. شرکت شما در این جشنواره چه تاثیری بر حرفه‌تان گذاشت؟
خیلی زیا بونیس اکیرس را جشنواره کن خیلی دوست داشت فرصتی بود تا هم با مردم جهان روبه رو شوم و هم طعم انتقاد و تشویق را بچشم بعد از اولین شرکتم در کن، فیلم‌ام در سراسردنیا نمایش داده شد . خاطرات خوبی از آن دوران دارم، مخصوصا چون با پسرم که چهل روز بیشتر از عمرش نمی‌گذشت به کن آمده بودم.در جایی خواندم که پسر من جوان‌ترین شرکت کننده‌ای است که بر روی فرش قرمز جشنواره کن حضور داشته است.
*شما کارگردانی هستید که در فیلم‌هایتان واقعیت‌های بی‌رحمانه را به نمایش می‌گذارید مثلا لئونرا از اتفاقات تلخی که در زندان‌های آرژانتین رخ می‌دهد پرده برداشت و گاهی برعکس به فیلم‌هایتان چاشنی زیباشناختی واقعی و ریتم جلا داده‌ای اضافه می‌کنید چگونه واقعیت و خیال را با هم ادغام می‌کنید؟
مرز مبهم بین واقعیت و خیال من را جذب کرده یا برعکس آن بخش از واقعیت که به خیال شبیه است نظرم را جلب کرد زندگی روزمره می‌تواند منبع ماجراجویی‌ها باشد، مثل بونیس اکیرس و یا موضوع زن جوانی که در فیلم لئونرا بود او زندگی‌ای را آغاز کرد که گویی زندگی خودش نیست و برایش مثل یک خیال بود. همین جاست که به این شخصیت‌ها می‌گوییم ابر قهرمان‌های زندگی خودشان هستند ایده کشف ماجراجویی‌های در زندگی روزمره، موضوعی است که دوستش دارم.
*چگونه موضوع فیلم‌تان را انتخاب می‌کنید؟
از جهات مختلف این کار را می‌کنم ممکن است با یک تصویر، با یک خبر،ترس یا خیال پردازی شروع شود. برای هر کدام از فیلم‌هایم نوع انتخاب فرق می‌کرد نیاز به صحبت درباره چیزی که از دیده بقیه دور می‌ماند را تایید می‌کنم واقعیتی که اطلاعی از آن نداریم.
*سینمای آرژانتین خوب پیش می‌رود امسال دامیان زیفرون با فیلم قصه‌های وحش در بخش مسابقه اصلی، فیلم پابلو فندریک سوزاندن در بخش نمایش ویژه و لیزاندرو اکساندرو با فیلم جاوجا در بخش نوعی نگاه حضور دارند انگیزه فیلم سازان کشور شما چیست؟
همه ما به خاطر عشق‌مان به سینما انگیزه پیدا کردیم در آرژانتین رسم شده فیلم بسازی، تهیه کننده فیلم باشی و فیلم ببینی. فیلم‌هایی که در جشنواره کن انتخاب می‌شوند از کارگردان‌هایی با سلیقه سبک و ظاهری متفاوت هستند.
*ریکاردو دارین بازیگر قصه‌های وحش است که شما چندین سابقه همکاری (کارانچو و فیل سفید) با او همکاری داشته‌اید. این روزها رابطه‌تان با او چگونه است؟
سال‌ها صبر کردم پروژه‌ای در دست بگیرم شایسته او باشد. کارانچو اولین فیلمی بود که با او کار کردم رابطه بسیار خوبی با هم داریم زمان اولین همکاری‌مان خیلی به هم نزدیک شده‌ایم. کارانچو که تمام شد از او پرسیدم داستان فیل سفید علاقه دارد یا نه من او را بسیار تحسین می‌کنم.
*شخص دیگری که از او الهام می‌گیرید مارتینا گاس من است او بازیگر تهیه کننده و همسر شماست شما او را تشویق کردید که در فیلم‌ها بازی کند. با همسرتان چگونه کار می‌کنید؟
نوع کارمان کمی شبیه به ریکاردو است همسرم بازیگر بزرگی است می‌خواستم با او کار کنم قبل از اینکه بازیگر شود، تهیه کننده کارهایم بود اما به عشق اولش تئاتر بازگشت بعد از او خواستم به سینما بازگردد بورن اندبرد را ساختیم و بعد لئوندا و کارانچو او نقش کوتاهی در فیل سفید بازی کرد هر بار بهتر از دفعه قبل بازی می‌کرد نوع بازی، آمادگی‌اش برای نقش و تفکراتش درباره سینما را دوست دارم.
*دو سال پیش وقتی با دو فیلم در بخش نوعی نگاه حضور داشتید (فیل سفید و هفت روز در هونا) گفتید از فیلم‌هایی که دیدتان را نسبت به محیط اطراف عوض می‌کند خوشتان می آید در چه شرایط یک فیلم چنین کاری می‌کند؟
همه داستان‌ها به من تاثیر می‌گذارند و چیزی که نمی‌دانم را به من می‌آموزند، احساساتی که لزوما آنها حس نمی‌کنم را بیدار می‌کنند و همه این‌ها به این دلیل اتفاق می‌افتدچون تا به حال با این شرایط روبه رو نشده‌ام.
*می‌توانید چند نمونه از این فیلم‌ها را نام ببرید؟
مدرن تایمز فیلمی است که همیشه از آن یاد می‌کنم هر دفعه که این فیلم را تماشا می‌کنم می‌فهمم که این فیلم را چه قدر دوست دارم هر دفعه همان احساسی را دارم که بار اول این فیلم را دیدم.
انتهای پیام /
با فیلم "بونیس اکیرس" (2002) برنده جایزه نوعی نگاه این جشنواره شد و شهرتی جهانی کسب کرد وی شش سال بعد با فیلم "لئوندا" به بخش مسابقه اصلی جشنواره کل راه یافت.
"لئوندا" تلاش اثبات بی‌گناهی یک مادر زندانی بود . آثار "تراپرو" بکر رئال هستند و او در فیلم‌هایش مشکلاتی که آرژانتین را از پای درآورده است را شناسایی می‌کند.
مصاحبه‌ای با رئیس هیئت داوران بخش نوعی نگاه کن را با هم می‌خوانیم:
*شما با جشنواره کن و به خاطرحضورتان در بخش نوعی نگاه به دنیا معرفی شدید. شرکت شما در این جشنواره چه تاثیری بر حرفه‌تان گذاشت؟
خیلی زیا بونیس اکیرس را جشنواره کن خیلی دوست داشت فرصتی بود تا هم با مردم جهان روبه رو شوم و هم طعم انتقاد و تشویق را بچشم بعد از اولین شرکتم در کن، فیلم‌ام در سراسردنیا نمایش داده شد . خاطرات خوبی از آن دوران دارم، مخصوصا چون با پسرم که چهل روز بیشتر از عمرش نمی‌گذشت به کن آمده بودم.در جایی خواندم که پسر من جوان‌ترین شرکت کننده‌ای است که بر روی فرش قرمز جشنواره کن حضور داشته است.
*شما کارگردانی هستید که در فیلم‌هایتان واقعیت‌های بی‌رحمانه را به نمایش می‌گذارید مثلا لئونرا از اتفاقات تلخی که در زندان‌های آرژانتین رخ می‌دهد پرده برداشت و گاهی برعکس به فیلم‌هایتان چاشنی زیباشناختی واقعی و ریتم جلا داده‌ای اضافه می‌کنید چگونه واقعیت و خیال را با هم ادغام می‌کنید؟
مرز مبهم بین واقعیت و خیال من را جذب کرده یا برعکس آن بخش از واقعیت که به خیال شبیه است نظرم را جلب کرد زندگی روزمره می‌تواند منبع ماجراجویی‌ها باشد، مثل بونیس اکیرس و یا موضوع زن جوانی که در فیلم لئونرا بود او زندگی‌ای را آغاز کرد که گویی زندگی خودش نیست و برایش مثل یک خیال بود. همین جاست که به این شخصیت‌ها می‌گوییم ابر قهرمان‌های زندگی خودشان هستند ایده کشف ماجراجویی‌های در زندگی روزمره، موضوعی است که دوستش دارم.
*چگونه موضوع فیلم‌تان را انتخاب می‌کنید؟
از جهات مختلف این کار را می‌کنم ممکن است با یک تصویر، با یک خبر،ترس یا خیال پردازی شروع شود. برای هر کدام از فیلم‌هایم نوع انتخاب فرق می‌کرد نیاز به صحبت درباره چیزی که از دیده بقیه دور می‌ماند را تایید می‌کنم واقعیتی که اطلاعی از آن نداریم.
*سینمای آرژانتین خوب پیش می‌رود امسال دامیان زیفرون با فیلم قصه‌های وحش در بخش مسابقه اصلی، فیلم پابلو فندریک سوزاندن در بخش نمایش ویژه و لیزاندرو اکساندرو با فیلم جاوجا در بخش نوعی نگاه حضور دارند انگیزه فیلم سازان کشور شما چیست؟
همه ما به خاطر عشق‌مان به سینما انگیزه پیدا کردیم در آرژانتین رسم شده فیلم بسازی، تهیه کننده فیلم باشی و فیلم ببینی. فیلم‌هایی که در جشنواره کن انتخاب می‌شوند از کارگردان‌هایی با سلیقه سبک و ظاهری متفاوت هستند.
*ریکاردو دارین بازیگر قصه‌های وحش است که شما چندین سابقه همکاری (کارانچو و فیل سفید) با او همکاری داشته‌اید. این روزها رابطه‌تان با او چگونه است؟
سال‌ها صبر کردم پروژه‌ای در دست بگیرم شایسته او باشد. کارانچو اولین فیلمی بود که با او کار کردم رابطه بسیار خوبی با هم داریم زمان اولین همکاری‌مان خیلی به هم نزدیک شده‌ایم. کارانچو که تمام شد از او پرسیدم داستان فیل سفید علاقه دارد یا نه من او را بسیار تحسین می‌کنم.
*شخص دیگری که از او الهام می‌گیرید مارتینا گاس من است او بازیگر تهیه کننده و همسر شماست شما او را تشویق کردید که در فیلم‌ها بازی کند. با همسرتان چگونه کار می‌کنید؟
نوع کارمان کمی شبیه به ریکاردو است همسرم بازیگر بزرگی است می‌خواستم با او کار کنم قبل از اینکه بازیگر شود، تهیه کننده کارهایم بود اما به عشق اولش تئاتر بازگشت بعد از او خواستم به سینما بازگردد بورن اندبرد را ساختیم و بعد لئوندا و کارانچو او نقش کوتاهی در فیل سفید بازی کرد هر بار بهتر از دفعه قبل بازی می‌کرد نوع بازی، آمادگی‌اش برای نقش و تفکراتش درباره سینما را دوست دارم.
*دو سال پیش وقتی با دو فیلم در بخش نوعی نگاه حضور داشتید (فیل سفید و هفت روز در هونا) گفتید از فیلم‌هایی که دیدتان را نسبت به محیط اطراف عوض می‌کند خوشتان می آید در چه شرایط یک فیلم چنین کاری می‌کند؟
همه داستان‌ها به من تاثیر می‌گذارند و چیزی که نمی‌دانم را به من می‌آموزند، احساساتی که لزوما آنها حس نمی‌کنم را بیدار می‌کنند و همه این‌ها به این دلیل اتفاق می‌افتدچون تا به حال با این شرایط روبه رو نشده‌ام.
*می‌توانید چند نمونه از این فیلم‌ها را نام ببرید؟
مدرن تایمز فیلمی است که همیشه از آن یاد می‌کنم هر دفعه که این فیلم را تماشا می‌کنم می‌فهمم که این فیلم را چه قدر دوست دارم هر دفعه همان احساسی را دارم که بار اول این فیلم را دیدم.
انتهای پیام /
