لیگ را با ناکامی تمام کردید، انتظار این مقام پنجمی را داشتی؟
به هیچ وجه فکر نمی‌کردم که با این نتیجه لیگ را تمام کنیم.
چرا؟ انتظار چه عنوانی را می‌کشیدی؟
ما برای قهرمانی به لیگ برگشتیم... در واقع وقتی در لیگ قهرمانان آسیا نتوانستیم به فینال برسیم با این تفکر به مسابقات برگشتیم و در ادامه هم نتایج خوبی گرفتیم تا در صدر جدول جزو مدعیان باشیم اما متأسفانه اتفاقاتی افتاد که کارمان را خراب کرد.
آسیب‌دیدگی‌ها را می‌گویی؟
خیلی اتفاقات در طول این فصل برای ما رخ داد که باعث شد نتوانیم همان تیمی باشیم که همه توقع آن را داشتند؛ یکی از آنها مشکلات مالی بود که اجازه نداد تیم در شرایط متعادل با دیگر رقبایش به مسابقات ادامه دهد. غیر از ما و پرسپولیس که تا حدودی شرایطش با ما یکی بود و آنها هم از سوی وزارت ورزش با مشکل مواجه شده بودند، دیگر تیم‌های رقیب در بالای جدول با پرداختی‌های منظم و سروقت، دغدغه بازیکنانشان را از بین برده بودند. در این بین ما با آسیب‌دیدگی‌های بازیکنان اصلی‌مان هم مواجه بودیم و باید با همان شرایط کار را دنبال می‌کردیم...
درست است که در این فصل و فصل پیش تو در استقلال برخی بازی‌ها را با مصدومیت بازی کردی؟
گفتن ندارد، چون من هر کاری کردم برای تیمی بوده که الان هرچه دارم از این تیم است. اگر هم منتی باشد قطعا منت تیم استقلال است که برگردن من و امثال من بوده، هست و خواهد بود. بله من در بازی‌هایی که دچار مصدومیت می‌شدم، سعی می‌کردم با آن مدارا کنم و تا آخر در میدان بمانم و غیر از یکی، دو مورد باقی بازی‌هایی که اواسط کار آسیب می‌دیدم تا آخر درون زمین می‌ماندم؛ البته این فصل هم‌چون با کمبود بازیکن مواجه بودیم این شرایط بیشتر هم شد و من هم با افتخار با همان شرایط برای استقلال بازی می‌کردم.
... در مقطعی دو، سه بازیکن تیم‌تان هم از استقلال جدا شدند؛ رفتن مجیدی از استقلال را چطور ارزیابی می‌کنی؟
به هر حال این به من که بازیکن هستم ارتباطی پیدا نمی‌کند و من باید وظایف خودم را انجام می‌دادم. فکر می‌کنم تا حد توانم توانستم کارم را انجام بدهم.
نظر خودت چیست؟
خب قطعا اگر منتظری، نکونام یا مجیدی از استقلال جدا نمی‌شدند شرایط به نحو دیگری پیش می‌رفت، اما با وجود این ما هم تمام سعی‌مان را کردیم و اتفاقات دیگری هم دست به دست هم دادند تا در نهایت نتیجه لازم را نگیریم.
اما کارشناسان معتقد بودند استقلال با داشتن این همه مهره نباید این نتایج را می‌گرفت و جدایی دو، سه بازیکن نباید این تیم را تا این حد عقب می‌انداخت؟!
با این کارشناسان موافق نیستم و فقط نظرشان را محترم می‌دانم... اما این دوستان خودشان بیرون گود نشسته‌اند و برای استقلال نسخه می‌پیچند.جدا شدن مجیدی، منتظری و نکونام تنها مشکل ما نبود، گرچه فکر می‌کنم که هر یک از آنها برای بلند شدن یک تیم از زمین کافی بودند... همان طور که دیدید پژمان در ام‌صلال (قطر) چه کرد که مربی تیمش روی اسمش قسم می‌خورد یا جواد نکونام که در الکویت تا چه اندازه مفید واقع شد. از اینها که بگذریم ما در چند ماه تیموریان، حیدری و بیک‌زاده را نداشتیم و احمد جمشیدیان که آمده بود جای جباری را برای ما پر کند دچار مصدومیت بود. با وجود این من مانده‌ام کدام کارشناسی خودش می‌توانسته روی نیمکت استقلال بنشیند و با این همه مشکل کار کند و تیمش را تا آخرین لحظه شانس قهرمانی نگه دارد. به این مسائل باید بی‌پولی و بحث واگذاری تیم استقلال و پرسپولیس را هم اضافه کنید و در کنارش این را هم ببینید که استقلال تنها تیم فصل پیش بود که از ابتدای لیگ گرفتار مراحل پایانی لیگ قهرمانان آسیا بود و هیچ همکاری‌ای هم از سوی سازمان لیگ با ما نشد. حاشیه‌های اطراف تیمی به بزرگی استقلال هم که بماند. متأسفانه ما مردمی هستیم که خوب بلدیم برای هم نسخه علاج بپیچیم و به هیچ چیز هم فکر نمی‌کنیم.
یعنی کارشناسان نباید اظهارنظر کنند؟
بکنند، کسی نمی‌تواند مانع نظر دادن کارشناسان شود، اما انصاف و منطق را هم در نظر بگیرند. کدام کارشناسی از اتفاقات درون استقلال خبر داشته؟ باور کنید خیلی از مسائل، درون تیم می‌ماند و بعضا وقتی برخی از آنها به بیرون درز پیدا می‌کند تازه خیلی‌ها متوجه می‌شدند که استقلال با چه مشکلاتی دست به گریبان است.
یعنی نقش امیر قلعه‌نویی را در این خصوص پررنگ می‌دانی؟
البته که پررنگ می‌دانم. یک مربی تا چه اندازه می‌تواند توان داشته باشد که با همه این اتفاقات کنار بیاید. من معتقدم که زوج قلعه‌نویی و آقای فتح‌الله‌زاده در این فصل باعث شد در همین اندازه نتیجه بگیریم وگرنه هر کس دیگری بود همین را هم به دست نمی‌آورد.
اما چرا یک تیم باید این همه مشکل داشته باشد؟
این هم به دلیل شرایط تیمداری در ایران است؛ الان آمده‌اند و تیم ما را واگذار کرده‌اند، اما آیا واقعا استقلال واگذار شده است؟ من که فکر نمی‌کنم.
راستی با افشای رقم قراردادهایتان موافق بودی؟
به خودی خود، کار غلطی بود. شک نکنید اگر خوب بود قبل از ما کشورهای پیشرفته این کار را می‌کردند. ولی آنها در سایت‌های بین‌المللی فروش بازیکنان یک رقم حدودی را عنوان می‌کنند تا کلیت کار مشخص شود، اما این که بزنند یک نفر چقدر گرفته و چقدر قرارداد داشته و از این کارها فقط در ایران اتفاق می‌افتد. بنده خدا ساموئل از تعجب کم‌مانده بود شاخ در بیاورد. اصلا نمی‌دانست که این کارها برای چیست.
چرا نباید مردم از این مسائل با خبر شوند؟
هیچ کس نمی‌خواهد دیگران بدانند چقدر درآمد دارد. شما می‌روید در خانه همسایه‌هایتان را بزنید و فیش حقوقی‌تان را نشان بدهید؟ به مدیر ساختمان‌تان می‌گویید چقدر حقوق می‌گیرید؟ وقتی می‌روید مغازه برای بچه‌تان لباس بخرید فیش حقوقی‌تان را همراه خودتان می‌برید! این سوال از ریشه غلط است. اگر خوب بود، هر شرکت و سازمانی روی سایت خود ریز حقوق کارکنانش را منتشر می‌کرد. مطمئن هستم در همه ادارات، کارکنان از حقوق دقیق نفر بغل دستی‌شان بی‌خبر هستند و دوست هم ندارند کسی از آن مطلع باشد. آن وقت چطور باید رقم دقیق قرارداد و دریافتی ما فوتبالیست‌ها رسانه‌ای شود؟ همیشه این قبیل اتفاقات در مورد افرادی صورت می‌گیرد که یا دزد هستند یا اختلاس کرده‌اند و از رانت استفاده می‌کنند و در رسانه‌ها رقم دقیق کلاهبرداری‌شان را منتشر می‌کنند، اما در این مورد خاص با ما هم این گونه رفتار شد، انگار که ما هم کار خلافی انجام داده‌ایم و باید همه بدانند که فوتبالیست‌ها چه جماعتی (با تأکید) هستند!
ظاهرا خیلی از این بابت عصبانی هستی؟
عصبانی نیستم... بیشتر متعجبم آیا این مسائل که می‌گویم قبل از این که فهرست‌های استقلال و پرسپولیس را منتشر کنند به فکر دوستان در وزارت ورزش نرسید؟ اگر رسیده، چرا فهرست دیگر تیم‌ها را منتشر نکردند و اصلا چرا فقط سراغ فوتبال آمدند. چرا سراغ والیبال و بسکتبال نمی‌روند؟ چرا از پول‌هایی که در رشته‌های سوارکاری هزینه می‌شود سر در نمی‌آورند؟ می‌دانید هزینه نگهداری یک اسب چقدر است؟ می‌دانید در بسکتبال هم ارقام سنگینی رد و بدل می‌شود؟ البته تأکید می‌کنم که من این حرف‌ها را به این دلیل نمی‌زنم که مخالف پرداخت شدن پول به ورزشکاران دیگر رشته‌ها هستم، فقط می‌گویم که اصلا این کار از ریشه غلط است. هر کسی برای تیمش می‌تواند بهترین‌ها را داشته باشد و باید تاوانش را هم با پول بیشتر بپردازد.
پیشنهادت چیست؟
پیشنهادی ندارم؛ فقط این را می‌گویم که این مسائل زمانی تمام می‌شود که ما در ایران باشگاه‌های خصوصی به معنی واقعی داشته باشیم. هر زمان داشتیم آن وقت براساس اصول حرفه‌ای رفتار می‌شود و بعضا دیده‌ایم که در اروپا رقم قرارداد برخی بازیکنان هم شفاف حتی تا حقوق هفتگی‌شان هم عنوان می‌شود، اما با شیوه اداره باشگاه‌های ورزشی دولتی این کار عملی نیست.
در اردوی آفریقای جنوبی چه بر تیم ملی ایران گذشت؟
ای کاش در آن اردو همه بازیکنان ازجمله خود ما از ابتدا در خدمت تیم بودیم؛ البته در همان روزهایی هم که ما به اردو رفتیم توانستیم در چند بازی تیم ملی و بخشی از تمرینات بدنسازی شرکت کنیم که برایمان هم خوب شد، اما خب کافی نبود تا کرش ناراضی شود.
بهتر نبود این اردو کمی دیرتر آغاز می‌شد؟
نمی دانم! من بازیکن هستم و تصمیم گیرنده نبودم.
بازی با تیم‌های باشگاهی آفریقایی به دردتان خورد؟
بازی‌هایی که در ژوهانسبورگ انجام دادیم با تیم‌های بالای جدولی آن کشور بود و همه تیم‌هایشان از استخوان‌بندی خوبی برخوردار بودند و ما هم می‌توانستیم تاکتیک‌های تیمی‌مان را تمرین کنیم. در کل فکر می‌کنم برای بازی با تیم نیجریه دستمان آمد که بازی با آفریقایی‌ها چه راه و رسمی دارد.
چه راه و رسمی دارد؟
تیم‌هایشان فوتبال قدرتی بازی می‌کردند البته از آنها خواسته شده بود که خشن نباشند و ما باید این را در نظر بگیریم، اما در مجموع با قدرت بدنی بالایی بازی می‌کردند و شوتزن و بلند قد بودند.
اردوی اتریش برای چیست؟
فکر می‌کنم در این اردو ما بیش از هر چیز روی مسائل تاکتیکی کار خواهیم کرد و باید بتوانیم از نظر هماهنگی به فرم عالی برسیم تا برای بازی برابر رقبای سرسخت‌مان آماده شویم.
بازی‌های تیم ملی در جام جهانی را چطور ارزیابی می‌کنی؟
قطعا کار سختی داریم و هر کدام از بازی‌هایمان شرایط خاص خودشان را دارند. ما در بازی با هر سه تیم باید با سه روش خاص بازی کنیم، چون هیچ کدام از سه تیم روش مشابهی را در بازی‌هایشان دنبال نمی‌کنند. آرژانتین تکنیکی و سرعتی بازی می‌کند، نیجریه قدرتی و روبه جلو و بوسنی هم به سبک اروپای شرقی که البته مدرن و امروزی است بازی می‌کنند و هر کدامشان با دیگری فرق دارند. از این‌رو کار کارلوس کرش خیلی سخت است و ما در اردوی اتریش باید بتوانیم برای هر یک از این بازی‌ها خوب تمرین کنیم تا بتوانیم برابر هر سه تاکتیک مورد نظر آمادگی داشته باشیم.
تا چه اندازه برای ایران شانس صعود قائل هستی؟
خیلی زیاد؛ ما شاید از نظر بازی تدارکاتی نسبت به هر سه تیم همگروهمان کمتر به میدان رفته باشیم اما در کل بازیکنانی داریم که در تیم‌های خودشان ستاره هستند و البته این را در مورد خودم نمی‌گویم... و با این بازیکنان ما فقط اگر کمی شانس بیاوریم یا بهتر است بگویم اگر بدشانسی نیاوریم می‌توانیم با یک برد و یک مساوی صعود کنیم.
چقدر به کارلوس کرش امیدوار هستی؟
والله با اتفاقاتی که در اولسان کره جنوبی برای تیم ایران رخ داد و توانستیم با تدابیر ویژه او برابر این تیم خوب آسیایی در خانه‌اش سه امتیاز بگیریم و به عنوان تیم اول گروهمان صعود کنیم، اگر بگویم به او اعتقاد ندارم دروغ گفته‌ام. کرش کارش را بلد است و باید بتواند ایران را با این نفرات به جام جهانی ببرد؛ البته امیدوارم با این همه تلاشی که می‌کنیم کمی هم شانس با ما یار باشد و بدشانسی نیاوریم.
تو در جام جهانی قبل حاضر بودی، اما بازی نکردی، چقدر امید داری که با گذشت هشت سال این بار بتوانی برای تیم ایران به میدان بروی؟
خیلی امیدوارم که این اتفاق برخلاف دور قبل برایم رخ بدهد. ما در جام قبل بازیکنان بزرگی در خط دفاع داشتیم که شاید اگر خود من هم آن زمان سرمربی تیم ملی بودم، آنها را به امیرحسین صادقی جوان آن دوره ترجیح می‌دادم، اما آن بازی‌ها برای من تجربه بزرگی بود تا این بار بتوانم باز هم درخدمت تیم کشورم باشم و اگر این فرصت نصیبم شود که در برزیل بازی کنم با تمام وجود برای ایران به میدان خواهم رفت. اگر هم این موقعیت نصیبم نشد از روی نیمکت یا سکو‌ها برای موفقیت رفقایم در تیم ملی آرزوی پیروزی خواهم داشت.