به گزارش
خبرنگار فناوری‌های نوین باشگاه خبرنگاران؛ محققان به کمک سه سيستم همزمان از زمين و فضا به دنبال رصد زمين از فضا هستند.
اولين سيستم اندازه گيري "ابربزرگراه اطلاعاتی فضایی" نام داشته که داراي ويژگي‌هاي همچون ماهواره‌های فعلی برای انتقال داده‌ها در موقع عبور از روی ایستگاه‌های زمینی از پیوندهای مایکروویو استفاده می‌کنند، این سیستم برای ماهواره‌های سنتینل بیش از حد کند است، این ماهواره‌ها روزانه چندین ترابایت داده تولید می‌کنند در نتیجه، یک سیستم رله داده‌های اروپایی که با لیزر کار می‌کند در دست ساخت است، ماهواره‌های سنتینل داده‌هایشان را راحت‌تر از مدل‌های قبلی منتقل می‌کنند، این روش احتمالا زمان مورد نیاز برای پاسخگویی به درخواست‌های اضطراری را به شدت کاهش خواهد داد.
ماهواره رادار جدیدی، در مدار زمین قرار می‌گیرد که در آینده به نظارت بر هرگونه سیلاب احتمالی در بریتانیا و بقیه اروپا کمک شایانی خواهد کرد. ماهواره سنتینل – ۱a اولین نمونه از ناوگانی از ماهواره‌هاست که در چارچوب برنامه کوپرنیک اتحادیه اروپا ساخته خواهند شد.
کوپرنیکوس نام پروژه دوم رصد نقطه به نقطه است که توسط اتحاديه اروپا شامل مواردي در این پروژه از طیفی از ماهواره‌ها استفاده می‌شود. بعضی از آنها پیش از این به فضا فرستاده شده اند، و بعضی دیگر در دست ساخت هستند، این طرح به درک بهتر چگونگی تغییر آب و هوای کره زمین کمک گرانبهایی می‌کند، این طرح برای زیر نظر گرفتن و پاسخگویی به بلایای طبیعی، نظیر زمین‌لرزه، سیلاب، آتش‌سوزی و غیره، اهمیت دارد، اتحادیه اروپا از داده‌های کوپرنیکوس برای کمک به طراحی اجرای سیاست‌ها، نظیر تعیین سهمیه‌های صید ماهی، استفاده خواهد کرد.
ماهواره‌های هواشناسی چندین دهه است که بطور دایمی زمین را تحت نظر دارند، اما بکارگیری ماهواره‌هایی با اهداف کلی زیست‌محیطی بیشتر در موارد خاص بوده است. البته در این باره استثنائاتی هم وجود داشته است. مجموعه ماهواره‌های آمریکن لندست حجم بی‌سابقه‌ای از داده‌های مربوط به سطح زمین را گرد آورده که اطلاعات ۴۲ سال اخیر در آن وجود دارد. اما حتی این پروژه قابل توجه هم هر بار که به جایگزینی ماهواره‌ها نیاز بوده، مجبور شده با چنگ و دندان با کنگره آمریکا بجنگد.
در نتیجه، پروژه کوپرنیکوس گامی عمده است، چرا که اتحادیه اروپا اساسا تعهدی نامحدود را نسبت به ماهواره‌های سنتینل متقبل شده است. پنج مأموریت بعدی برای فرستادن ماهواره‌ها به فضا از حالا تا سال ۲۰۱۹ بر نظارت بر اقیانوس‌ها، تغییرات پوسته زمین و ترکیب جو متمرکز خواهند بود.
پروژه ي سوم مشاهده زمین با سنتینل‌ها است که براي آن از شش سنتينل استفاده شده و به تفکيک عبارتند از:
سنتینل-۱: مزیت این رادار در قابلیت تصویربرداری آن در هرگونه شرایط جوی و از پشت ابرهاست
سنتینل-۲: ردگیرهای طول موج‌های مختلف، عمدتا برای مطالعه تغییرات پوسته زمین
سنتینل-۳: شبیه سنتینل-۲، ولی تغییراتی در آن داده شده که بتواند ویژگی‌ها و رفتارهای اقیانوس‌ها را تحت نظر بگیرد
سنتینل-۴: در مدار بالا با حسگرهای جوی برای ارائه دورنمای کلی از گازهایی نظیر اوزون
سنتینل-۵: در مدار پایین با سنسورهای جوی با رزولوشن بالا برای کمک به بررسی کیفیت هوا
سنتینل-۶: نام اروپایی آینده طرح مشترک دریا-خشکی جیسن با همکاری آمریکا
اما تحقیقات نشان می‌دهد که دسترسی نامحدود به داده‌ها احتمال ایجاد راه‌هایی جدید برای استفاده از آنها را بیشتر خواهد کرد، و به ظهور شرکت‌های بیشتر و ارائه خدمات تازه منجر خواهد شد. برای مثال، روزآمدتر شدن سریع‌تر داده‌های رادار می‌تواند به‌زودی امکان پیش‌بینی بروز سیلاب را فراهم کند.
این فقط به شناسایی مناطق سیل‌زده از طریق مشاهده تصاویر محدود نمی‌شود، بلکه می‌توان با استفاده از این تصاویر مدل‌هایی هوشمند تعبیه کرد و به‌کمک آنها محل وقوع سیلاب‌های بعدی را پیش‌بینی کرد.
دکتر استیون بریگز، عضو هیأت نظارت‌کننده بر زمین آژانس فضایی اروپا، می‌گوید: ماهواره سنتینل-۲ ما چیزی مثل یک "ابر-لندست" است. این ماهواره کانال‌های بیشتر و رزولوشن بهتری خواهد داشت، و برد تحت پوشش آن بجای ۱۸۰ کیلومتر، ۲۸۰ کیلومتر خواهد بود. ما بطور همزمان دو فروند از این ماهواره‌ها را در حال پرواز خواهیم داشت. تازه این تنها سنتینل-۲ است. هریک از سنتینل‌ها از نمونه‌های قبلی پیشرفته‌تر خواهند بود. آنها این عرصه را کلا تغییر خواهند داد؛ عرصه مشاهده کره زمین دیگر هیچگاه مثل گذشته نخواهد شد.
انتهای پیام/