"مهشید افشارزاده" در گفتگو با
خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص ورود به عرصه کارگردانی گفت: از همان ابتدای فعالیت هنری‌ام قصد داشتم فیلمساز شوم و به طور اتفاقی بازیگر شدم؛ چون در دهه‌ی 60 دانشگاهی نبود که بتوانم در آن کارگردانی بخوانم تصمیم گرفتم از طریق دیگری وارد سینما شوم به همین دلیل رشته تئاتر را برگزیدم بعد از انتخاب تئاتر به عنوان رشته دانشگاهی در همان ایام بود که "مجله فیلم"آگهی مبنی برجذب عده‌ای بازیگر زن و مرد توسط سازمان تبلیغات و از طریق آزمون منتشر کرد و من با شرکت درآن آزمون پذیرفته شدم به این ترتیب به عنوان بازیگر فعالیت حرفه‌ایم را شروع کردم.
وی ادامه داد: پس از سالها کار به عنوان بازیگر و گذراندن هفت خوان رستم به این نتیجه رسیدم که باید به دنبال دغدغه اصلی‌ام همان کارگردانی بروم و تقریبا با کاهش فعالیت بازیگری‌ام تصمیم گرفتم فیلم بسازم.
افشار زاده در ادامه در مورد تفاوت میان بازیگری و کارگردانی گفت: ابتدا تصورم بر این بود که بازیگری کار سختی است و یک بازیگر باید خیلی مسائل را رعایت کند و دارای خصوصیات زیادی باشد ولی کارگردانی خیلی سخت‌تر از بازیگری است چرا که یک کارگردان باید در لحظه عده زیادی را مدیریت کند و در معرض همه گونه هممه قرار می‌گیرد و در نهایت همه چیز روی سرکارگردان هوار می‌شود درکل کارگردان باید بتواند با تمام آدمهای فیلمش تعامل ایجاد کند.
افشار زاده در ادامه گفتگو در پاسخ به این سوال که چه نگاهی به فیلمسازی دارد و در کل چه رویکردی را درپیش خواهد گرفت گفت: ممن به اصطلاح خودم زیاد زندگی کردم و تجربیات زیادی را درسفرهای مختلف خارجی و داخلی به دست آورد و قصه‌ها وداستان‌های بسیاری از دل خود مردم بیرون آورده‌ام و می‌دانم که مورد توجه اقشار مختلف جامعه قرار خواهد گرفت و سعی می‌کنم درفیلم‌های آینده‌ام داستان‌های رئالیستی و واقعی زندگی مردم را درقالب فیلم در بیاورم چون اعتقاد دارم سینما قوی‌ترین رسانه برای بیان افکارم است.
مهشید افشارزاده در خصوص اینکه چرا "پنج ستاره" را به عنوان اولین کارش انتخاب کرد گفت: سال 78 فیلم کوتاه "موریانه" را ساختم که جایزه بهترین فیلم در جشن خانه سینما را به دست آورد سپس 82 فیلم بلند ویدئویی ساختم با عنوان "آغاز دوم" که بعدها به "نگاتیو" تبدیل کردم ولی متاسفانه به دلیل موضوع و محتوایش پروانه نمایش نگرفت و مسئولین وقت کاری کردند تا فیلم بایگانی شود گرچه از نظر من ایده به شدت جذاب و خوبی داشت که فیلم هیچ وقت نمایش داده نشد جالب اینکه همین فیلم" آغاز دوم" در آن موقع جایزه بهترین فیلم را از جشنواره اصفهان به دست آورد.
افشارزاده ادامه داد: در مدت این سالها پنج فیلمنامه به ارشاد ارائه کردم که هیچ کدامشان را برای ساخت قبول نکردند بعد به من گفتند چون سابقه‌ای در امر فیلمسازی نداری باید ابتدا یک فیلم کوتاه بسازی تا مجوز ساخت بدهیم گرچه من حتی فیلم بلند هم ساخته بودم.
فکر می‌کنم چون یک زن بودم دوست نداشتند فیلم بلند سینمایی بسازم و نسبت به این موضوع حسادت داشتند سپس سال 87 فیلم کوتاه دیگری ساختم با عنوان "تحقیقات میدانی" که تحویل ارشاد دادم تا به من مجوز کارگردانی بدهند به نوعی "پنج‌ستاره" دومین اثر بلند من است ولی از نگاه اهالی سینما کار اول من به طور جدی به حساب می‌آید.
افشار زاده ادامه داد: باید یادآور شوم که نام فیلم"پنج ستاره" ابتدا، "پروانه‌ام باش" بود که بعدها نامش را تغییر دادم. وقتی فیلمنامه را خواندم ایده‌ی اصلیش مرا جذب کرد گرچه بعدها من آن را باز نویسی کردم و تقریبا با فضای فکری خودم پرداختم و این شد که "پنج ستاره" را ساختم.
کارگردان "پنج ستاره" در خصوص نحوه استقبال از فیلمش در جشنواره سی و دوم بیان کرد: خوشبختانه حین نمایش فیلم در برج میلاد سالن کاملا پرشده بود و تا انتهای فیلم توسط مخاطبانش همان طور باقی ماند حتی در قسمت‌هایی از فیلم مردم تحت تاثیر قرار گرفته بودند و دست می‌زدند به نظرم کارم توانسته بود با مردم ارتباط برقرار کند و به جرات می‌توانم بگویم اگر تهیه کننده فیلم یک نهاد دولتی بود حتی در بخش های مختلف به فیلم جایزه تعلق می‌گرفت که متاسفانه با بی‌سلیقگی داوران مواجه شد.
افشار زاده در ادامه افزود: زمان دقیق اکران "پنج ستاره" را نمی دانم ولی با مخاطب شناسی که کرده‌ام مطمئن هستم درزمان اکران عمومی مردم با فیلم ارتباط برقرار خواهند کرد چون مسئله‌ی عنوان شده در فیلم تقریبا موضوع همه اقشار جامعه به حساب می‌آید.
مهشید افشار زاده سپس گفت: از آنجایی که به سینما خانم بنی اعتماد علاقه‌ی خاصی دارم در فیلم پنج ستاره سعی کردم از شیوه‌ی روایت ایشان که محتوا را بر تکنیک ترجیح می‌دهند استفاده کنم و فیلم را روان رعایت کنم چون اعتقاد دارم مخاطب عام با برقراری ارتباط با داستان فیلم تکنیک را فراموش خواهد کرد.
افشار زاده سپس در مورد شرایط سینما و فیلمسازی در ایران افزود: به نظرم هنر و به خصوص سینما کاملا به پول وابستگی دارد و برای ساخت فیلم نیاز به سرمایه است.
در بسیاری از مواقع در فیلمنامه سانسور و ممیزی انجام می‌شود که انگیزه را در فیلمساز از بین می‌برد و این امر آنقدر تکرار می‌شود که محتوا ناخودآگاه پوچ و خالی‌تر و به طور کلی ایجاد ممیزی‌های زیاد و در اختیار نگذاشتن بودجه و سرمایه به طور یکسان به همه فیلمسازان بزرگترین مشکلات فیلمسازی درایران است که متاسفانه بودجه سینما در اختیار افراد محدودی قرار می‌گیرد.
مهشید افشارزاده در پایان افزود: امیدوارم روزی در سینما با همه یک نوع نگاه و برخورد شود و بین کسی تبعیض قائل نشوند، همچنین از سینما مستقل حمایت کنند تا بدنه‌ی سینما آسیب نبیند و کمی به سینما نگاه تخصصی‌تری شود مثلا تهیه کنندگان سینما آموزش های لازم را ببینند تا در بخش‌های تئوری و عملی شکوفا شود چون بر این باورم که تهیه کننده باید تمام سبک‌های سینمایی را بشناسد و تاریخ سینما را از بحر باشد و به همه رشته‌های سینما اشراف داشته باشد و در این صورت سینما ایران پربارتر خواهد شد.
انتهای پیام/ اس