؛ تلاش کنید سبزی متمایل به قرمز را
تصور کنید، منظور رنگ قهوه ای آزار دهنده ای که از ترکیب رنگ قرمز و سبز به
دست می آید نیست، منظور سبزی است که متمایل به قرمز و یا قرم زی است که
متمایل به سبز باشد، و یا تلاش کنید آبی متمایل به زرد را تصور کنید، رنگی
که هم متمایل به آبی است و هم متمایل به زرد.
معمولا
تلاش برای تصور کردن چنین رنگ هایی منجر به ایجاد فضایی خالی در ذهن می
شود، این به آن دلیل است که با وجود اینکه چنین رنگ هایی در طبیعت وجود
دارند، انسان هرگز آنها را نمی بیند. سبز-قرمز و زرد-آبی به رنگ های ممنوعه
شهرت دارند.
این رنگ ها ترکیبی از رنگ هایی
هستند که فرکانسهای نوری آنها به صورت خودکار یکدیگر را در چشم انسان خنثی
می کنند، از این رو دیدن آنها به صورت هم زمان غیر ممکن می شود. با این همه
دانشمندان که همواره به دنبال دست نیافتنی ها هستند بر این باورند که می
توان این رنگ ها را دید، تنها کافی است افراد چگونه نگریستن به آنها را فرا
بگیرند. انقلاب رنگی از سال ۱۹۸۳ و با انتشار مقاله ای از «هویت کرین»
دانشمند بصری مشهور در نشریه ساینس آغاز شد. وی در این مقاله با عنوان
«دیدن سبز مایل به قرمز و زرد مایل به آبی» اعلام کرد که درک رنگ های
ممنوعه امکان پذیر است.
برای اثبات این موضوع وی
به همراه همکارانش تصاویری متشکل از نوارهای رنگی سبز و قرمز و زرد و آبی
در کنار یکدیگر ایجاد کرده و آنها را به گروهی از داوطلبان نشان دادند در
حالی که حرکات چشم آنها را با کمک ابزار کنترل کننده چشم و تثبیت گر شبکیه
چشم تحت نظر داشتند. این آزمایش نشان داد نور هر یک از رنگ ها وارد سلول
های مشخصی از شبکیه چشم می شوند.
برای مثال: بعضی
از سلول‌ها همیشه پذیرای نور زرد هستند، و بقیه آنها به صورت همزمان تنها
نور آبی را دریافت می کنند. به تدریج این تحریک غیرعادی بینایی و دیدن مرز
رنگ ها در نوارهای رنگی ناپدید شده و رنگ ها به درون یکدیگر نفوذ کردند.
در
این آزمایش اینگونه به نظر می آید که تصاویر مکانیسم متقابل چشم را زیر پا
گذاشته و داوطلبان توانسته بودند رنگ هایی را به چشم ببینند که تا کنون
تجربه دیدن آنها را به دست نیاورده بودند. داوطلبان گزارش کردند که می
توانستند به صورت همزمان رنگی ترکیبی از قرمز و سبز را ببینند اما نمی
توانستند برای رنگی که در برابر چشم داشتند نامی به یاد بیاورند. این
رویداد در هنگام تکرار آزمایش بر روی رنگ های آبی و زرد نتیجه ای مشابه در
پی داشت.
سپس در سال ۲۰۰۶ محققان دانشگاه دورتموث
آزمایش های سال ۱۹۸۳ را به شکلی دیگر تکرار کردند با این تفاوت که
داوطلبان به جای نگاه کردن به صفحه های کاغذی به نمایشگر رایانه ها نگاه می
کردند و از آنها درخواست شد به جای توصیف رنگ هایی که می بینند جایگزینی
از میان رنگ ها برای آنها انتخاب کنند.
در این
آزمایش محققان دریافتند؛ داوطلبان برای نمایش دادن رنگی که با دیدن نوارهای
رنگی سبز و قرمز درک می کنند، به سرعت بر روی نمودار رنگ ها رنگ قهوه ای
گِلی را نشان می دهند. به این شکل محققان به این نتیجه رسیدند که داوطلبان
ترکیبی از دو رنگ را می بینند و نه رنگ های ممنوعه را. از این رو مطالعه
برای کشف تایید وجود رنگ های ممنوعه همچنان ادامه دارد.
شاید
اکنون نتوان چنین رنگ هایی را در طبیعت دید، اما شاید روزی با اختراع
ابزار دستی که از کنترل کننده داخلی حرکات چشم برخوردار است، بتوان چنین
رنگ هایی را دید، در این صورت با نگاه کردن به درون چنین ابزاری فرد این
احساس را خواهد کرد که گویی برای اولین بار در زندگی خود رنگ بنفش را دیده
است.
انتهای پیام/