تلاش کانادا برای جذب نابغه کوچک تبریزی و بی توجهی ادامه دار مسئولان + تصاویر

وقتی از امیر علی کارآفرین پدر این نابغه کوچک تبریزی و کارشناس علوم کامپیوتری 38 ساله در مورد خجالتی بودن آتیلا می پرسم چنین می گوید: البته چون بار اولی است که در چنین فضایی قرار می گیرد کمی احساس غریبی می کند وگرنه بخاطر اینکه هم من و هم مادرش هر دو شاغل هستیم، شخصیت مستقلی دارد و بر همین اساس براحتی با دیگران رابطه برقرار می کند. موضوعی که چندی بعد و با شوخی های کودکانه آتیلا با عوامل خبرگزاری کاملاً اثبات می شود.

آتیلا استعدادی حتی بیش از نوجوانان بزرگتر از خود دارد

همانطور که آتیلا مشغول شیطنت های کودکانه اش در دفتر خبرگزاری است، پدرش در مورد اتفاقاتی می گوید که منجر به کشف استعداد وی در رشته محاسبات ذهنی شد و اظهار داشت: شهریور سالجاری موسسه UCMAS آذربایحان همایشی را برای معرفی این رشته در مدرسه روزبه تبریز در منطقه 17 شهریور برگزار کرد و در حاشیه این همایش از کودکان شش تا 13 ساله علاقمند ثبت نام شد که ما نیز آتیلا را در این دوره ثبت نام کردیم و در نخستین آزمونی که پس از آموزش های مقدماتی گرفته شد، وی توانست یکصد سوال از 150 سوال آزمون را بدرستی پاسخ دهد که به گفته مسئولان موسسه حتی در مورد نوجوانان سطوح بالاتر نیز با این زمان کوتاه آموزش باور کردنی نیست.

کارآفرین در ادامه اینگونه ابراز می کند: آتیلا در مسابقات انتخابی آسیا نیز توانست در دو سطح KG1 و پایه (Basic) مقام نخست را کسب کند که بدلیل همین درخشش ها و به توصیه مربیان، یک سطح جهش داد و سپس در قالب تیم 24 نفره آذربایجان شرقی به مسابقات جهانی مالزی در 10 آذر اعزام شد و در آنجا نیز با کسب رکوردهای ورودی بالا در سه سطح پایه، مقدماتی A و B شرکت کرد و توانست در زمان پنج دقیقه و 58 ثانیه تمام 150 سوال مسابقه را با جواب صحیح حل کند در حالی که زمان مسابقه هشت دقیقه بود که البته بدلیل پاسخگویی صحیح به تمام سوالات، جام قهرمان قهرمان را نیز دریافت کرد.

کسب مقام 12 نفر از تیم 24 نفره آذربایجان شرقی در مسابقات مالزی

پدر این نوجوان با استعداد تبریزی در ادامه به درخشش خیره کننده تیم آذربایجان شرقی در مسابقات مالزی اشاره می کند و می گوید: از 24 عضو تیم استان که به این مسابقات اعزام شدند، 12 نفر توانستند مقام های اول تا سوم را در سطوح مختلف کسب کنند که یکی از مهمترین عوامل این موفقیت بدون شک خانم عهدی مربی این نوجوانان بود که در مدت دو ماه تمرین، روزانه یک ساعت و با تمام وجود با آنها کار می کرد در حالی که زمان معمول تمرین برای محاسبه ذهنی 15 دقیقه در روز است.

اما گلایه های این پدر تبریزی از این لحظه گزارش شروع می شود و چنین نارضایتی های خود را بیان می کند: پس از کسب این افتخارات در مالزی و هنگام بازگشت، تنها فردی که به استقبال این نوجوانان افتخارآفرین آمد، آقای جعفری وند مدیر مدرسه روزبه تبریز بود که زحمات بسیاری را نیز برای این نوجوانان متحمل شده بود و غیر از وی هیچ مسولی از هیچ نهادی، حتی آموزش و پرورش نیز زحمت استقبال از این کودکان را به خود نداد، چیزی که در سایر شهرها به هیچ وجه اتفاق نمی افتد و کوچکترین افتخارات این چنینی، دست کم بلحاظ معنوی مورد حمایت قرار می گیرد.

وی در ادامه می افزاید: هزینه تمام این سفرها و کلاس ها توسط والدین پرداخت می شود و حتی مبلغی که قرار بود به عنوان هزینه سفر برترین شرکت کننده در این مسابقات پرداخت شود، به آینده و برگزاری مراسم تجلیلی موکول شده است که نمی دانیم برگزار می شود یانه، ولی مشکل ما مسایل مادی این چنینی نیست و انتظار داریم حداقل در این برهه حساس روحی و روانی، از این کودکان حمایت معنوی صورت گیرد چرا که هر دو نیمکره مغز نوجوانانی که در رشته محاسبات ذهنی فعالیت می کنند، پرورش می یابد و این افراد می توانند در آینده تبدیل به استعدادها و نخبه های علمی شوند.

در همین اوصاف که گرم گفتگوهای جدی با پدر هستیم، آتیلا نیز با عوامل خبرگزاری بشدت صمیمی شده و با چرتکه ژاپنی خود در حال ابراز وجود و انجام محاسبات سنگین ریاضی است، محاسباتی که برخی دوستان حاضر حتی با ماشین حساب های خود نیز قادر به انجام آنها با سرعت شگفت انگیز محاسبه آتیلا نیستند و یکی یکی در مقابل این نابغه کوچک دست تسلیم را بالا می برند.

درخواست مدرسه استعدادهای درخشان کانادا برای جذب نابغه تبریزی

وقتی از آتیلا در مورد مسابقات می پرسم با معصومیت شیرین کودکانه می گوید: وقتی فاتح (فاتح بهرامی نفر دوم سطح پایه مسابقات مالزی از تبریز و بهترین دوست آتیلا) برای دریافت جایزه خود به روی صحنه رفت، بشدت خوشحال بودم اما بیشتر دوست داشتم خودم روی آن سکو بروم تا آن دختر چینی را مغلوب کنم و در همین هنگام پدرش اشاره به فیلمی می کند که از قهرمان چینی سال گذشته به آتیلا نشان داده و او هم گفته می خواهم این دختر را شکست دهم.

آرزوی آتیلا رسیدن به جایگاه یک چشم پزشک است و پدرش می گوید: در میان این همه بی توجهی مسوولان داخلی جای تعجب دارد که تنها دو روز پس از برگزاری مسابقات مالزی و مشخص شدن نتایج، ایمیلی از سوی مدرسه استعدادهای درخشان کانادا (Gifted School) دریافت کردم که تمایل خود را برای جذب آتیلا اعلام و تنها لازمه آنرا منوط به ارسال مدارک معمول کرده بودند و پس از این ماجرا با وجود فشارهای زیاد، حتی از سوی خانواده خودم نسبت به فرستادن آتیلا به خارج از کشور، به هیچ وجه تمایلی به این کار ندارم و حتی به ایمیل ارسالی نیز پاسخ نداده ام چون آتیلای من و بسیاری از آتیلاهای دیگر غنچه هایی هستند که در خاک این کشور شکفته اند و ثمره آن نیز باید در همین خاک به بار نشیند اما این بی توجهی مسولان مقاومت در برابر این فشارهای گاه بجا را دشوار می کند.

بی توجهی و عدم حمایت مسئولان از "آتیلا"ها

در این میان مسول موسسه UCMAS آذربایجان نیز در خصوص مشکلاتی که این رشته در استان با آنها مواجه است، می گوید: اکنون نزدیک به دو ماه است که تلاش می کنیم با مدیر کل آموزش و پرورش آذربایجان شرقی ملاقاتی داشته باشیم تا شاید راهکاری برای مشکلاتی چون جلوگیری از فعالیت موسسه در مدارس، نبود مکان مناسب آموزشی و بسیاری دیگر از مسایل بیابیم اما متاسفانه تابحال تنها با بی اعتنایی و عدم پاسخگویی مواجه شده ایم و به دلیل همین مشکلات مجبور شده ایم آموزش کودکان را به آموزشگاه ها منتقل کنیم که چندان شرایط مطلوبی را بدنبال ندارد.

علیپور در تشریح این سنگ اندازی ها افزود: چندی پیش کلاسی رایگان را برای دانش آموزان ناشنوای باغچه بان تبریز برگزار کردیم که حتی تمام هزینه های آنرا خود موسسه یوسی مث آذربایجان تقبل کرده بود و حتی امکانات ایاب و ذهاب این دانش آموزان را نیز فراهم کرد اما متاسفانه جلسه دوم برگزاری این کلاس ها با ممانعت مسوولان آموزش و پرورش مواجه شدیم و حتی لوازم و امکانات آموزشی ما نیز تاکنون در همان محل ضبط شده است.

مسئول موسسه UCMAS آذربایجان در پایان از نگرانی های آینده خود می گوید و تصریح می کند: اردیبهشت سال آینده مسابقات استانی این رشته برگزار می شود، مسابقاتی که اکنون سه هزار شرکت کننده دارد در حالی که مسابقات سال گذشته را با 300 شرکت کننده با مشکلات بسیاری برگزار کردیم و اگر سازمان ها و نهادهای استانی چون آموزش و پرورش یا شهرداری در برگزاری مسابقات سال آینده با ما همکاری نکنند، ختی در مورد تامین امنیت آن با توجه به جمعیت بالای شرکت کنندگان نیز با مشکلات جدی مواجه خواهیم شد و این شایسته استانی نیست که نوجوانان آن تنها با دو ماه تمرین توانسته اند 12 مقام جهانی را کسب کنند و می توان با تمهیداتی چون اختصاص فضای مدارسی که بعد از ظهرها تعطیل هستند، این مشکلات را بسادگی حل کرد.

کنار هم گذاشتن تمام این اتفاقات و اظهار نظرها، حتی خواننده عادی را نیز به سوی این واقعیت تلخ سوق می دهد که متاسفانه بسیاری از شعارهای داده شده برای حفظ سرمایه های انسانی، جلوگیری از فرار مغزها، بها دادن به نخبگان و جملات و عبارات رسانه ای بیشمار از این دست، نه تنها خروجی عملی نداشته بلکه در مواردی با عملکرد اشتباه برخی عناصر دخیل در این حلقه، شاهد تشدید معظلی بنام فرار مغزها هستیم که سالانه بسیاری از سرمایه های انسانی کشور را همانند راحت الحلقومی در کام سیری ناپذیر کشورهایی قرار می دهد که بانی بسیاری از مشکلات کشور ما هستند، جمهوری اسلامی ایرانی که با تکیه بر همین نیروهای داخلی خود توانسته بسیاری از مرزهای دانش را در هم نوردد.