براساس اسناد و مکاتبات افشا شده میان "مارگارت تاچر"و تعدادی از رهبران جهان در سال 1984؛
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه القبس چاپ کویت در پایگاه اینترنتی خود در بخش ششم «بررسی اسناد آرشیو سال 1984 انگلیس» به قلم "رائد الخمار" نوشت آرشیو ملی انگلیس اسناد و مکاتبات میان مارگارت تاچر نخست وزیر و تعدادی از رهبران جهان در سالهای 1983 و 1984 را منتشر کرده است. در آن زمان دولت انگلیس نشست هایی را به منظور بحث درباره موضعی که در اثنای جنگ عراق و ایران باید اتخاذ شود و همچنین آغاز هماهنگی با آمریکا درباره اقداماتی که باید برای تضمین جریان نفت از خلیج فارس به بازارهای آزاد انجام شود برگزار کرده است. از جمله موضوعات، بررسی اقداماتی بوده است که هریک از دو طرف جنگ ممکن بود انجام دهند که روی جریان عرضه نفت تاثیر بگذارد.
در گزارشی سانسور شده که برخی پاراگراف های آن حذف و از انتشارش جلوگیری شده است و کد رمز «اف سی اس/83/212» روی آن وجود دارد، ادعا شده است ایران به اقدامات زیر متوسل بشود:
1ـ حمله به خط لوله انتقال نفت عراق از این کشور به ترکیه
2ـ حمله به یک یا چند بندر در خلیج فارس
3ـ مسدود کردن گذرگاههای خروج کشتی ها از بنادر صادراتی در خلیج فارس
4ـ حمله به نفتکش ها پیش از ورودشان به خلیج فارس یا خروجشان از این منطقه
5ـ تلاش برای بستن تنگه هرمز.
در پاراگراف اخیر این گزارش که اجازه انتشار یافته به این مسئله اشاره شده است که لحن دو طرف (ایران و عراق) در پایان سال 1983 درباره کشتیرانی در خلیج فارس با آنچه قبلا تهران و بغداد مطرح می‌کردند، تفاوت کرده و ملایم تر شده است.
طبق این اسناد، به ایران و عراق ابلاغ شده است که جهان در برابر جلوگیری از صادرات نفت از خلیج فارس «به هیچ قیمتی» سکوت نخواهد کرد.
در این اسناد تاکید شده است آمریکایی ها ترجیح می دهند یک نیروی بین المللی برای حفظ امنیت تنگه هرمز تشکیل شود اما در شرکت دادن فرانسوی ها، در این نیرو تردید دارند، زیرا آنها دنبال ایفای نقشی فراتر از قدرت خود، با هدف دستیابی به قراردادهای دفاعی مهم از کشورهای منطقه هستند که با حجم نقش نظامی آنها تناسب ندارد.
طبق برخی از این اسناد که به وضع بازار انرژی در پایان سال 1983 پرداخته، مشخص شده است که حجم ذخایر نفت حدود 10 میلیون بشکه در روز است که در صورت نیاز قابل بهره برداری است مگر آن که تاسیسات نفتی عربستان، امارات و کویت بر اثر این جنگ آسیب ببیند.
در این اسناد تاکید شده است آژانس بین المللی انرژی، از این ذخایر در کشورهای عضو بهره برداری نخواهد کرد مگر زمانی که بازارها حدود 7 درصد از عرضه نفت یعنی حدود سه میلیون بشکه در روز را از دست بدهند.
در آن زمان روزانه حدود هفت میلیون بشکه نفت از منطقه خلیج فارس به خارج صادر می شد که اگر این حجم تا چهار میلیون بشکه کاهش می یافت امکان کنترل قیمت ها که اندکی افزایش می یافت وجود داشت مگر آن که بازار به این نتیجه می‌رسید که بازگشت به سطح سابق بعید و زمان بر است.
در اسناد یادشده آمده است جهان روزانه به 44 میلیون بشکه نفت نیاز دارد و کاهش چهار میلیون بشکه از صادرات نفت خلیج فارس به سادگی قابل جبران است به شرطی که کشورهای عضو اوپک یا کشورهای غیرعضو که از صحنه جنگ دور هستند همکاری کنند و با افزایش تولید و صادرات خود کاهش عرضه را جبران کنند.
در پایان سال 1983 کشورهای غربی، ساختاری را برای مداخله نظامی در منطقه و بازنگه داشتن تنگه هرمز به روی کشتیرانی بین المللی به وجود آورده بودند.
سفیر وقت انگلیس در کویت ادعا کرده است: « بسته شدن تنگه هرمز، به ایران بیش از سایر کشورهای عربی خلیج فارس آسیب می زند.»
این در حالی است که سفارت انگلیس در عمان پس از رایزنی هایی با مقامات مسئول این کشور، ادعا کرده است ایران با بستن تنگه هرمز خود را به خطر نخواهد انداخت ولی ممکن است چند موشک به این منطقه شلیک کند.
سفارت انگلیس در ابوظبی هم گزارش داده است تماس های اخیر میان امارات و ایران حاکی از آن است که ایران همچنان معتقد است باید بر اهداف عراقی متمرکز شود .
امیر قطر در گفتگویی با سفیر انگلیس در دوحه گفته است: «ایران قدرتی بین المللی است که در صورتی که به طور جدی در تنگنا قرار بگیرد ممکن است به هر هدفی در خلیج فارس حمله کند».
سفارت انگلیس در منامه هم تاکید کرده است رهبری بحرین با دیدگاه قطر موافق است .
عربستان سعودی بیش از دیگران در پیش بینی حوادثی که ممکن است رخ دهد احتیاط به خرج می داده است. یکی از گزارشهای سفارت انگلیس در جده می گوید رهبری عربستان همیشه هشدار می دهد که ایران ممکن است تنگه هرمز را ببندد.
به نظر می‌رسد عربستان سعودی از هرگونه حضور نظامی کشورهای غربی که بتواند از این کشور محافظت کند، استقبال می‌کند. مقامات این کشور در دیدارهایشان با دیپلماتهای غربی، آنها را به حمله به تهران تشویق می‌کردند.
در این سند آمده است عمان و کویت واقع بین تر از دیگر کشورها هستند و بهتر از آنها موضع ایران و اقداماتی را که ممکن است تهران در پیش بگیرد، درک می کنند.
در 25 نوامبر 1983 وزارت خارجه انگلیس و نخست وزیر، گزارشی را از وزارت دفاع این کشور دریافت کرده اند که در آن از تاثیرات انتقام گیری عراق از ایرانیان پس از حمله نیروهای ایرانی و تسلط بر مناطقی از عراق در نزدیکی سلیمانیه صحبت شده است.
این گزارش به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس پیشنهاد کرده است هرچه سریع تر موشک های ضد هوایی و رادارهایی قابل حمل خریداری کنند.
در میان این اسناد، گزارشی از شماره 10 داونینگ استریت( 10 Downing Street خانه و دفتر کار رسمی نخست‌وزیر و مرکز دولت پادشاهی در کشور انگلیس است) وجود دارد که به مسئله افزایش تسهیلات مالی برای دولت عراق از 100 به 250 میلیون لیره استرلینگ اشاره شده است تا به افزایش حجم صادرات انگلیس به عراق(این گزارش به ماهیت و مواد صادراتی اشاره نکرده است) کمک کند .
در این گزارش تاکید شده است بغداد هم اکنون در انجام تعهداتش در قبال صادر کنندگان تاخیر می کند و منتظر کمک های مالی اضافی از سوی عربستان سعودی و کویت است.
در این گزارش اشاره شده است مارگارت تاچر با اصل افزایش تسهیلات موافق است زیرا عراق در بلند مدت بازار خوبی است و می توان از نفت آن استفاده کرد.
در یکی دیگر از این اسناد با اشاره به تصمیم شرکتهای انگلیسی به کمک به اجرای پروژه خط لوله انتقال نفت صادراتی عراق از خاک عربستان به دریای سرخ که هزینه آن بالغ بر حدود 500 میلیون لیره استرلینگ است تاکید شده است به طه رمضان ابلاغ شود لندن به شدت از این خط لوله حمایت می‌کند .
انتهای پیام/