مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا
ما فرزندان آدم را كرامت دادیم و گرامی داشتیم و ایشان را بر مرکب دريا و خشكى سوار كرديم و از چيزهاى خوش و پاكيزه روزى داديم و بر بسيارى از آفریدگان خويش فضیلتی آشکار بخشیدیم.
کدام مژده در عالم از این خوشتر است که به ناگاه از ژرفای عالم نگاهی مقتدر و مهربان با آدمیان خطاب کند که ما شما را تاج کرامت بر سر نهادیم و بر خشکی و دریا و آسمان و زمین سلطنت دادیم و از هر آنچه خوب و پاک و محبوب و مطلوب است روزی کردیم و بر آفریدگان بسیارِ خویش برتری و فضیلتی آشکار بخشیدیم.
مفسران صاحب دل بر و بحر را اشاره به دو عالم جسمانی و روحانی دانسته اند چنانکه مولانا در مثنوی آورده است:
تو ز «کرّمنا بنی آدم» شهی تا به خشکی هم به دریا پا نهی
مر ملائک را سوی برّ راه نیست جنس حیوان هم ز بحر آگاه نیست
تو به تن حیوان، به جانی از ملَک تا روی هم بر زمین هم بر فلک
آدمی بر خنگ کرمنا سوار در کف درکش عنان اختیار
مثنوی
فرشتگان را به عالم صورت راه نیست و حیوانات را از عالم معنا خبر نکرده اند اما آدمی پادشاه عالم صورت و معناست و بر حیوان و ملک سروری دارد.
جمع صورت با چنین معنای ژرف آن نیاید جز ز سلطان شگرف
مثنوی
مولانا در کرامت و عظمت دل آدمی که عرش الهی است گفته است:
این جهان چون کوزه، دل دریای آب این جهان چون کوچه، دل شهر عُجاب
چیست اندر کوزه کاندر بحر نیست چیست اندر کوچه کاندر شهر نیست
جسم تو جزء است جانت کل کل خویش را قاصر مبین در عیم ذُل
قدسیان یکسر سجودت کرده اند جزء و کل غرق وجودت کرده اند
مثنوی
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید