به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، آتلانتیک می‌نویسد: 2013 در کتاب های تاریخ به عنوان سالی برجسته برای انتخابات، در سطح جهان نبود. درست است که انتخاب دکتر حسن روحانی لحن تهران را تغییرداده و درها را به روی یک راه حل پایدار دیپلماتیک برای رویارویی بر سر برنامه هسته ای ایران باز کرد. اما نتیجه بسیاری از انتخابات برگزار شده در 2013، در درجه اول برای افرادی که رای داده اند مهم بود. در مقابل، 2014 سالی است که انتخابی که رای دهندگان انجام می‌دهد می‌تواند فراتر از مرزهای کشور خودشان طنین اندازشود.
در اینجا به ده انتخابات مهم سال 2014 اشاره می‌شود:
1- انتخابات ریاست جمهوری افغانستان (شنبه، 5آوریل)
برای نگرانی در مورد انتخابات ریاست جمهوری افغانستان دلایل کم نیستند. با وجود تلاش برای اصلاح نظام انتخاباتی پس از انتخابات 2009، انتخابات 2014 به احتمال زیاد گرفتار فساد، عدم امنیت و تقلب خواهد شد. مطابق قانون اساسی حامد کرزی، رئيس جمهور افغانستان از شرکت در انتخابات برای دوره سوم محروم است. این که چه کسی احتمالا جانشین او خواهد شد مشخص نیست. کمیسیون مستقل انتخابات 16نفراز 27 نامزد انتخاباتی را رد صلاحیت کرده ، و نام 11 نفر را در لیست نامزدهای تایید شده باقی گذاشته است.
پیشتازان بالقوه انتخابات افغانستان عبدالله عبدالله نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 و اشرف غنی احمدزای و همچنین قیوم کرزای، برادر بزرگتر حامد کرزای هستند. با این حال، میدان رقابت باز و فراخ است و شامل چندین جنگ سالار با نفوذ هم می شود. با توجه به خروج برنامه ریزی شده نیروهای بین المللی از افغانستان تا پایان سال آینده و این که نیروهای طالبان هنوز هم در بسیاری از نقاط کشور قدرتمند هستند ، رئيس جمهور جدید با آینده دشواری مواجه است.
2- انتخابات پارلمانی عراق (چهارشنبه، 30آوریل)
دموکراسی عراق ممکن است نمونه نباشد، اما همچنان در مواجهه با اختلافات سیاسی و فرقه ای عمیق پیش می رود. نوری المالکی نخست وزیر وقت چشم به دور سوم دوخته است. در حال حاضر این احتمال وجود دارد که دادگاه عالی عراق قانونی را که نخست وزیری او را به دو دوره محدود می کند لغو کرده باشد.
خبر بد برای مالکی این است که انتخابات استانی 2013 برای ائتلاف او، یعنی دولت قانون به خوب پیش نرفت.این ائتلاف در حال حاضر کمتر از نیمی از استانهای شیعه نشین را تحت کنترل دارد. با این حال فقط یک مسئله به نفع مالکی است. احزاب رقیب ممکن است تصمیم بگیرند او همچنان به عنوان نخست وزیر به کار خود ادامه دهد .این اقدام برای یک انتقال سیاسی که می تواند بی ثباتی را افزایش دهد ارجح است. خشونت های فرقه ای در عراق به قدری افزایش یافته که از سال 2006-2007-قبل از هجوم ایالات متحده- دیده نشده است . آینده دموکراسی عراق به احتمال زیاد به این نکته بستگی خواهد داشت که آیا رهبران عراق می توانند اقدامات افراط گرایان در هر دو سمت اختلافات فرقه ای این کشور را کنترل کنند یا نه.
3- لوک سابا هند، یا مجلس سفلی، انتخابات پارلمانی (آوریل یا مه)
انتخابات هند جالب توجه است. بیش از 700 میلیون نفر خواهد به بیش از 800هزار ستاد رای گیری سرازیر خواهند شد واز بیش از 1.3 میلیون ماشین رای گیری استفاده خواهند کرد تا به بیش از 1300 حزب سیاسی رای بدهند. (همه احزاب در همه رای گیری ها شرکت نمی کنند. از نطر دسترسی بسیاری از آنها محلی، منطقه ای هستند تا ملی) انتخابات لوک سابا سال 2014 می تواند به حضور ده ساله حزب کنگره در قدرت پایان دهد. با توجه به نارضایتی فزاینده رای دهندگان از رشد ضعیف اقتصادی، زیرساخت های ناکافی، و فساد فراوان،این حزب سیاسی که به مدت طولانی تحت سلطه خانواده گاندی بوده به طور بالقوه با شکست بزرگی مواجه است. سیاستمداری بیشترین توجه را به خود جذب کرده نارندرا مودی، وزیر ارشد ایالت گجرات هند، و رهبر مهمترین حزب اپوزیسیون هند، حزب باراتیا جاناتا (BJP) است.
مودی کاریزماتیک ترین سیاستمدار هند است ،هرچند که متهم است برای توقف خشونت های ضد مسلمانان در گجرات در سال 2002 که بیش از 1000 نفر را به کام مرگ کشاند اقدامات کافی انجام نداد. BJP ،حزب کنگره را در انتخابات مجمع که به تازگی در پنج ایالت هند به پایان رسیده از دور خارج و تار و مار کرد. حتی با این روند هم، ممکن است BJP و متحدانش نتوانند در انتخابات لوک سابا پیروز بلامنازع باشند. هند از سال 1989 دولتی تک حزبی نداشته است. بنابراین یک نتیجه احتمالی روی کار آمدن دولتی ائتلافی است که نمی تواند با چالش های که آن را به قدرت رسانده مقابله کند.
4-انتخابات مجمع ملی آفریقای جنوبی (زمانی بین آوریل و ژوئن)
آفریقای جنوبی نشانگر بیستمین سالگرد پایان تبعیض نژادی (آپارتاید) را در سال 2014 جشن می گیرد، ومردم آفریقای جنوبی برای شرکت درپنجمین انتخابات دموکراتیک این کشور به پای صندوقهای رای خواهند رفت. آنها مجلس شورای ملی را انتخاب، خواهند کرد و این مجلس به نوبه خود رئيس جمهور را انتخاب خواهد کرد.
کنگره ملی آفریقا (ANC)، از سال 1994 آفریقای جنوبی را اداره کرده است، در قدرت باقی می ماند. اما، به طور قطع کرسی هایی را از دست خواهد داد. آفریقای جنوبی از یک اقتصاد کند، نرخ بالای بیکاری، و فساد دولتی به ستوه آمده است. علاوه بر این، بسیاری از جوانانی که پس از پایان آپارتاید به دنیا آمده اند کمتر از نسل های قدیمی تر به کنگره ملی آفریقا( ANC ) دلبسته اند. مخالف اصلی ANC ،اتحادیه دمکراتیک است، که ممکن است برای استیضاح جاکوب زوما، رئیس جمهور، تلاش کند و همچنین یک حزب جدید،موسوم به "مبارزان آزادی اقتصادی" که قول داده به " حیثیت اکثریت سیاه پوستان" را اعاده کند.گفته می شود، زوما و ANC در قدرت می‌مانند.
5-. انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپا (پنجشنبه 22 مه تا یکشنبه 25مه)
اروپا به رکود بزرگ با حجم سنگین ریاضت اقتصادی واکنش نشان داد. تا کنون نتایج موثر و چشمگیر نبوده است. میزان بیکاری رکورد تازه ای ثبت کرده است. بسیاری از اقتصادهای اروپایی همچنان در حال کاهش هستند. و بدبینی مردم در حال رشد است. پس اگر انتخابات پارلمانی ماه مه به سود احزاب مردمی و ملی گرایی شد که به طور معمول در حاشیه سیاست اروپا عمل می کنند، تعجب نکنید.
این امر ممکن است گفتگوها در استراسبورگ و بروکسل را تغییر دهد، و تصمیمات بعدی بر سراین که چه کسی کدام پست سطح بالای اتحادیه اروپا را تصاحب کند را پیچیده کند. اما اگر احزاب مانند حزب استقلال انگلستان ، فنلاندیها واقعی، و جبهه ملی خوب کار کنند، ممکن است تاثیر بیشتری در دولت های ملی داشته باشند احزاب سیاسی جریان اصلی در انتخابات، تعیین می‌کنند که موفقیت انتخاباتی آینده در پوپولیسم(مردم داری) نهفته است و نه ریاضت اقتصادی. زیرا ، سیاستمداران به طور طبیعی به مسائل و سیاست هایی که مورد علاقه رای دهندگان است گرایش پیدا می‌کنند.
6-انتخابات ریاست جمهوری کلمبیا (یکشنبه 25مه)
نمایشی که انتخابات ریاست جمهوری کلمبیا احاطه کرده است در مورد نتیجه نیست. خوان مانوئل سانتوس فعلی از بخت بالایی برای پیروزی مجدد در انتخابات برخوردار است. در عوض، نمایش شامل دشمنی او با آلوارو اوریبه ولز رئيس جمهور پیشین و متحد سابقش است. تیرگی رابطه آنها زمانی شروع شد که او سیاست های افراطی سانتوس اوریبه را کنار گذاشت و شروع به مذاکره با شورشیان فارک(FARC ) کرد.
این حرکت باعث شد اوریبه حزب سیاسی خود ، مرکز دموکراتیک، را که ایوان زولوگا نامزد جایزه اسکار را برای ریاست جمهوری نامزدکرده است، تاسیس کند. زولوگا احتمالا پیروز نخواهد شد، هر چند او ممکن است به دور دوم انتخابات راه یابد. ضمن آن که، اوریبه به دنبال یک کرسی در مجلس سنا کلمبیا است به این امید که در آن موقعیت از سیاست های سانتوس ممانعت کند.
7. انتخابات ریاست جمهوری اندونزی (چهارشنبه، 9ژوئیه)
وقتی که من در ماه ژوئن گذشته در اندونزی بودم، همه دو چیز را در مورد انتخابات ریاست جمهوری این کشور در سال 2014 به من می گفتند. اول این که اگر جوکو ویدو، فرماندار جاکارتا و مردی که بسیاری از اندونزیایی ها او را " اوبامای جاکارتا" می نامند ،وارد مسابقه شود ، به راحتی پیروز خواهد شد. دوم، اگر مگاواتی سوکرانوپوتی، رهبر حزب خود ویدو، رئيس جمهور سابق و نامزد دو بار بازنده، وارد رقابت ها شود ،ویدو شرکت نخواهد کرد.
هر کس که برنده مسابقه و جایگزین رئيس جمهور بامبنگ شود دردسر های زیادی خواهد داشت. رشد اقتصادی کند شده است، یارانه های سوختی سیاسی خزانه را خالی کرده ، و فساد همچنان شایع است. به احتمال زیاد انتخابات پارلمانی ماه آوریل اندونزی قوه مقننه مشتاق ایجاد اصلاحات را به وجود نخواهد آورد.
8. انتخابات ریاست جمهوری ترکیه (اوت)
این انتخابات اولین انتخابات تاریخ ترکیه برای گزینش مستقیم رئيس جمهور است بسیاری از ترک ها از خود می پرسند آیا رجب طیب اردوغان، نخست وزیر این کشور در این انتخابات شرکت خواهد کرد. چرا او باید سمت نخست وزیری را بخاطر نقش تشریفاتی رئيس جمهور ترک کند؟ پاسخ این سئوال محدودیت های زمانی است. طبق قوانین حزب عدالت و توسعه اردوغان (حزب عدالت و توسعه) او نمی تواند بیش از سه دوره به عنوان نخست وزیر فعالیت کند، و مهلت او در ماه ژوئن سال 2015 به پایان می‌رسد.
طرفداران اردوغان از بازنویسی قانون اساسی ترکیه صحبت می‌کنند تا به ریاست جمهوری قدرت بیشتری بدهد. هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است، به دلیل واکنش سنگین اردوغان به تظاهرات شهری در سال 2013 و شیوه های سلطه جویی او که نه تنها رقبایش را هشیار ساخت بلکه برای بسیاری از طرفدارانش نیز زنگ خطر را به صدا در آورد. اگر حزب عدالت و توسعه در انتخابات محلی و استانی ترکیه در ماه مارس، عملکرد خوبی داشته باشد، اردوغان در ماه اوت نامزد انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد.
9- انتخابات ریاست جمهوری برزیل (یکشنبه، 5 اکتبر)
به نظر می رسد دیلما روسف رییس جمهوری فعلی به احتمال زیاد به سمت خود را حفظ کند. در واقع، این روزها سوال اصلی در برازیلیا این است که آیا او می تواند به اندازه کافی در دور اول خوب عمل کند تا انتخابات به دور دوم کشیده نشود. فقط چند ماه پیش، همه چیز به نظر نمی آید تا گلگون. تابستان گذشته هنگامی که شکایت از افزایش قیمت بلیط اتوبوس و قطار به تظاهرات گسترده تر علیه تورم ، نابرابری و خدمات ضعیف دولتی تبدیل شد، محبوبیت دیلما کاهش یافت. او به تدریج محبوبیت خود را باردیگر به دست آورده است،
به هر حال اقدامات اشتباه مخالفان او هم کمک کرد. یکی از رقبای اصلی او، طرفدار محیط زیست مارینا سیلوا، نتوانست در موعد مقرر برای انتخابات ثبت نام کند. او در حال حاضر به عنوان معاون رئيس جمهور در حزب سوسیالیست در حال فعالیت است.
10. انتخابات کنگره ایالات متحده (سه شنبه 4 نوامبر)
رسانه‌های خبری آمریکا در حال حاضر بحث می کنند که چه کسی بخت اول انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 خواهد شد. با این حال، قبل از اینکه آمریکایی ها رئيس جمهور بعدی خود را انتخاب کنند، آنها باید در انتخابات میان دوره ای کنگره در سال 2014 رای بدهند. هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه امید زیادی به انتخابات ماه نوامبر دارند، و آنها برای کسب امتیاز و برتری به تمام سال 2014 چشم دارند.
مجلس سنا 35 صندلی برای انتخابات دارد ، هفت نفر از آنها نمی توانند نمایندگان فعلی باشند. هیچ کمبودی برای یک رقابت جالب وجود ندارد. جمهوری‌خواهان تنها نیاز به کسب شش کرسی دارند تا اکثریت را به دست آورند، و آنها می تواند آن را به دست آورند. دموکرات ها برای تبدیل شدن به اکثریت باید هجده کرسی در مجلس کسب کنند. این به آن مانند بسیاری صدا نیست. اما در یک صد سال گذشته هیچ رئيس جمهوری ندیده است که حزبش در دومین انتخابات میان دوره ای مجلس خود مجددا اکثریت را به دست آورده باشد. و اگر روند کاهش محبوبیت اوباما همچنان ادامه یابد، احتمالا این سنت حفظ خواهد شد. البته این مسئله باعث نخواهد شد که میزان مشارکت مردم در 2014 پایین تر از سال 2012 باشد.
یک رای گیری دیگر وجود دارد که من به دقت آن را پیگیری خواهم کرد . در تاریخ پنجشنبه 18 سپتامبر ، اسکاتلند تصمیم خواهد گرفت که آیا انگلستان را رها کند و تبدیل به یک کشوری مستقل شود، چیزی که از سال 1707 نبوده است. نظرسنجی ها نشان می دهد که نیروهای طرفدار استقلال با مبارزه ای سخت روبرو هستند. در تلاش برای تغییر این تحرک، آلکس سالموند اولین وزیر اسکاتلند به تازگی طرح برای استقلال منتشرکرده و دیدگاه خود را برای یک اسکاتلند مستقل تشریح کرده است. او در ماه ژوئن هنگامی که اسکاتلندی ها هفتصدمین سالگرد نبرد بنوکبرن را جشن می گیرند از حمایت مردم برخوردار خواهد شد. آن تاریخ لحظه ای به یادماندنی در تاریخ اسکاتلندی ها بود: اسکاتلندی ها به رهبری پادشاه رابرت بروس ، قوای بسیار بزرگتر انگلیس به رهبری شاه ادوارد دوم را در هم کوبیدند. که احساسات ناسیونالیستی جشن بنوکبرن(Bannockburn) به جوشش در می آورد احتمالا سه ماه بعد،در زمان نظر سنجی باز محو خواهد شد. اسکاتلندی هزینه ترک انگلستان را-که بسیار زیاد هم خواهد بود- با مشوق هایی که بسیاری از احزاب سیاسی بریتانیا در برابر ماندن ارائه خواهند کرد مقایسه می کنند،. انتظار می رود مشوق ها پیروز شوند.
انتهای پیام/