گله باید کرد از همه کسانی که درد ما را می‌دانند و گامی بر نمی‌دارند!

به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران، بیانیه کانون هواداران داماش بمناسبت تحولات اخیر باشگاه در زیر آمده است که می‌توانید آن را مشاهده کنید.
 
چله ی زمستانی ما حسرت بهار را می کشد
 
"مي توان فرزانگی خويش را ناقوس وار به صدا در آورد؛ اما دكان داران در بازار با جِرَنگ جِرَنگِ سکه هایشان صدای آن را می كُشند. فردریش نیچه "
 
این روزها همه چیز ملتهب است. هوادار به یکسری از ارزش ها پایبند گردیده و وقتی به باورهایش آسیب می رسد، به دنبال مقصر می گردد. بازیکن از نظر مالی دچار مشکل شده و توان و مقاومتش در برابر آوار مصایب در حال شکستن است. باشگاه خود را در مواجهه با مشکلات و رفع آنها، تنها می بیند و به این باور رسیده که صدایش را کسی نمی شنود.
 
گله باید کرد از همه کسانی که درد ما را می دانند و گامی بر نمی دارند، قدرتش را دارند و سنگ ریزه ای حتا جابجا نمی کنند، بر صدر نشسته اند و پایین تر را نمی بینند. نمی بینند، نمی شنوند، نمی گویند. نه ... نمی خواهند ببینند. نمی خواهند ببینند که عزیزدردانه رشتی ها نفس های آخرش را کشیده و حالا به کما رفته است! نمی خواهند ببینند که فرزندی که با خون دل بزرگش کردیم حالا نفس کشیدن را از یاد برده است.
 
اینجا در رشت، شهر باران های نقراه ای و شالیزارهای پر برکت، ساختمان های سر به فلک کشیده و شهرک های صنعتی چند صد میلیاردی، مسئولان پر مدعا و خوش صحبت، مدیران عاشق خدمت و علاقه مند به میز و صندلی البته! جا برای نفس کشیدن داماش تنگ و تنگ تر شده است. داماش در زادگاه خودش غریب و تنهاست، تنهاتر از میرزا در کوهستان منتهی به مرگ. تنها تر از شهیدان در خون غلتیده شده اش. تنها تر از مردمی که تنها سهم خواهی شان از دنیا آه حسرت است و دریغ.
 
امروز در این نقطه ی صفر، سکوت و درد و مصیبت، نه قرار است استاندار تازه بر مسند نشسته پاسخی به نامه های دردمند داماش بدهد و نه تیغ نماینده شهرمان برندگی لازم را دارد. نه فریاد دردمندانه هوادار به گوش کسی می رسد و نه ناله های بازیکنانمان. تو گویی همه به انتظار نشسته اند تا داماش مان چشم ببندد تا برای گرفتن زیر تابوتش مسابقه راه بیفتد. همه چشم انتظار خاموشی داماش هستند تا این فرزند پر دردسر را از سر واکنند.
 
همه ... اما ما بلند می شویم، چه آقای استاندار پاسخ دردنامه های ما را بدهد و چه ندهد، چه نماینده مجلس کمک بکند و چه نکند، چه دیگر مسئولان به این تیم نگاهی بکنند و چه نکنند.. ما بر خواهیم خواست و این یلدای زمستانی را به بهارانی سبز پیوند خواهیم داد. اما ... اما هرگز یادمان نمی رود که در این برهوت انسانیت چه کسانی دستمان را فشردند و چه دوست نمایانی خنجر به پشت مان کردند.
 
ما، یعنی همه ی آنها که دلشان به عشق داماش شهرباران می تپد این روزهای سرد و سیاه را عشق و شوق بهار شماره می کنیم تا روزی که باید....
 
کانون هواداران داماش شهر باران

انتهای پیام/