به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،بسیاری از سیاستمدارن ایرانی به ویژه روسای جمهور دارای عادتهای فراوانی در این صد و چند روزی که از دولت روحانی سپری میشود، در کنار تمام فعالیتهای خوب و بد دولت یازدهم، چیزی که مورد توجه بسیاری قرار گرفته است، خندههای رئیسجمهور ایران است. حسن روحانی طی این چهارماه در تمام کنفرانسهای خبری، سخنرانی در جمع نمایندگان مجلس و مردم، در دیدار با دانشجویان و در گفتوگوهای تلویزیونی همیشه با چهره خندان روبروی مخاطبان خود ایستاده است.
خندههای رئیسجمهور طرفداران فراوانی بین مردم ایران دارد. بسیاری روحانی را رئیسجمهور خندان ایران میدانند. یکی دیگر از کارهایی که روحانی زیاد انجام میدهد و تقریبا برای او عادت شده است، تنظیم عبا توسط دو دست بر دوش خود است. با نگاه کردن با دقت به سخنرانی و رفتار روحانی میتوانید این دو ویژگی روحانی و عادت او را به خوبی مشاهده کنید.
روحانی تنها رئیسجمهور از ایران نیست که عادتهای رفتاری خاص خود را دارد بلکه هاشمی، خاتمی و احمدینژاد نیز ویژگیهای رفتاری مخصوص به خود را دارند که برخی از آنها در جامعه ایران نهادینه شده است.
هاشمی رفسنجانی که چهارمین رئیسجمهور ایران بود و بعد از ریاست سه دوره مجلس شورای اسلامی راهی قوه مجریه شد، همیشه از همان روزهای اول انقلاب یک تسبیح و یک انگشتر را با خود همراه داشت. او در تمام سخنرانیهای خود همیشه یک تسبیح شاهمقصود را دست به دست میکند و دست راست و انگشت کوچک او نیز میزبان انگشتر حرز است.
دیگر عادت رفتاری این رئیسجمهور پیشین ایران، نشستنهای ویژه او بر صندلی است. هاشمی رفسنجانی بهویژه در زمان ریاست جمهوری و دیدارهای دیپلماتیک، در هنگان نشستن یک پای خود را کمی از روی زمین بلند میکرد و در همین حالت کف کفشهای هاشمی مشخص میشد. بسیاری از مشاوران آیتالله به او بارها و بارها در این مورد تذکر داده بودند که موجب شد دیگر در عکسهای رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام کمتر شاهد چنین رفتاری باشیم.
خاتمی رئیس دولت اصلاحات نیز عادتهای رفتاری خاص خود را دارد و آن هم استفاده بیشمار از دستان است. در بسیاری از عکسها خاتمی را با دستی بر صورت و یا دستهای گرهکرده مشاهده میکنید. یکی دیگر از کارهایی که خاتمی بهویژه در سخنرانیهای خود انجام میداد، حرکت دادن عمامه بود. این حرکت بیشتر در حالتی اتفاق میافتاد که خاتمی با هیجان و عصبانیت سخنرانی میکرد.
احمدینژاد، دیگر رئیسجمهور ایران نیز ویژگیهای منحصر به فرد خود را داشت؛ عادتهایی که او را به انسانی منحصر به فرد تبدیل کرد. اولین ویژگی، نوع ادبیات و سخن گفتن رئیسجمهور پیشین ایران است. تاخیر در کلام و ادبیات سوالی بارزترین این ادبیاتها بود.
دست بلند کردن و نشان دادن عدد پیروزی، دیگر حرکت محبوب احمدینژاد بود که در میان مردم بهویژه مخاطبان غیر ایرانی احمدینژاد از محبوبیت فراوانی برخوردار بود. حرکت عضلات صورت در هنگام گفتوگوهای رسانهای و یا در جلسات دولت نیز از حرکات معروف رئیسجمهور پیشین ایران است.
خندههای شهردار سابق تهران و حرکت مداوم دستها و به هم مالیدن آنها در مناظرههای انتخاباتی و کنفرانسهای خبری که بیانگر نارضایتی رئیسجمهور پیشین از شرایط بود، دیگر عادتهای احمدینژاد بود که در میان اهالی رسانه ماندگار شد.