اشعار آیینی؛
فصل بهار آمد و عالم معطر است
بوى نسیم صبح بسى روح پرور است
گویا ز خلد می وزد این باد مشکبیز
کاین سان دماغ ابر ز بوى خوشش تر است
هم این زمین مرده شده احیا ز فیض او
هم این جهان پیر، جوان بار دیگر است
نرگس گشوده چشم تماشا به روى گل
سوسن به صد زبان، پى مدحش ثناگر است
با صد نوا به شاخ گل ارغوان، هزار
طوطى به نغمه بر سر شاخ صنوبر است
نور خدا، امام هدى، باقرالعلوم
هادى دین و وارث علم پیمبر است
بابش على و جدّ کبارش بود حسین
زین العباد را پسر و باب جعفر است
در جاه و رتبه صد چو سلیمان، به عّز و جاه
در زیر بال طایرى از کویش اندر است
هم لطف اوست مونس یونس، به بطن حوت
هم در طریق، هادى خضر و سکندر است
مفتاح قفل گنج سعادت، به دست اوست
بر پا از او بناى شفاعت، به محشر است
کى با شهان، گداى درش را مثل زنم
چون بر در گداى درش، صد چو قیصر است
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید