به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛ «علی انسانی» نامی آشنا در عرصۀ ادب آیینی است. او متولد ۱۳۲۶ در کاشان است. از شانزده سالگی شروع به سرودن شعر کرد. وی از استادان مشهوری چون زنده یادان محمد علی فتی، (مولّف کتاب تحفه سرمدی)، خوشدل تهرانی، استاد قدسی مشهدی، مهرداد اوستا، ریاضی یزدی، آذر، و استاد مشفق کاشانی بهره برده و تقویت بنیه ادبی خود را مرهون زحمات اساتید بزرگی چون امیری فیروزکوهی، ابوتراب جلی، خلیل سامانی (موج) و پارسای تویسرکانی می‌داند.
از حاج علی انسانی آثار فراوانی چاپ شده است و مداحان اهل بیت (ع) در مدیحه‌خوانی و مرثیه‌خوانی از سروده‌های این پیرغلام ادب حسینی بسیار استفاده می‌کنند و اهل شعر و ادبیات نیز بهره‌مند می‌شوند. کتاب‌های «چراغ صاعقه»، (از مدینه تا مدینه) و «یک عمر» که گزیده غزل‌های یک دست صائب است، از وی چاپ شده است.
غزل زیر در شهادت حضرت سجاد (ع) سروده شده است:
بیمار غیرِ شربتِ اشکِ روان نداشت
بودش هزار درد و توان بیان نداشت
دانی چرا ز آل پیمبر کشید، دست
نقشی دگر به کارِ ستم، آسمان نداشت
تنها، زمین نداشت به سر دست از فلک
پایی به عزم پیش نهادن، زمان نداشت
یک گل نداشت باغ و به آتش کشیده شد
جز آه در بساط، دگر باغبان نداشت
یکسر به خاک ریخت گل و غنچه، شاخ و برگ
آمد ولی زباغ نصیبی خزان نداشت
ماهی که آفتاب ازو نور می گرفت
جز ابر خشک دیده، به سر سایبان نداشت
دانی به کربلا ز چه او را عدو نکُشت؟
تا کوفه، زنده ماندن او را گمان نداشت
از تب ز بس که ضعف بر او چیره گشته بود
می خواست بگذرد ز سر جان، توان نداشت
یک آسمان ستاره به ماه رخش، ز اشک
می رفت و یک ستاره به هفت آسمان نداشت
می برد ترکش دل او تیر آه ها
اما به غیر قامت زینب، کمان نداشت
بیتی ز اوستاد «صفایی جندقی»
آرم که او به دفتر خود بِه از آن نداشت
گر تشنگی ز پا نفکندش، بعید نیست
آب آنقدر که دست بشوید ز جان نداشت
در ترکش دلش که دو صد تیر آه بود
می‌برد و غیر قامت زینب کمان نداشت
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید