به گزارش
حوزه پارلمان باشگاه خبرنگاران، به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌ها، دفتر مطالعات بنیادین حکومتی این مرکز با بیان این مطلب که جایگاه ممتاز و اهمیت آزادی در زندگی فردی و اجتماعی انسان امری انکارناپذیر است، افزود: با این وصف وجود تفاوت‌های بنیادین بین نظریه پردازان در اصل مفهوم و چارچوب آزادی باعث بروز تفاوت‌هایی در عرصه گوناگون قانونگذاری و سیاستگذاری شده است. جمع بندی مباحث این گزارش بدین شرح است:
1- بر اساس نظریه غرب که متاثر از نوع جهان بینی و انسان شناسی آنهاست، انسان و اختیارش، محور قانونگذاری‌ها و سیاستگذاری‌ها خواهد بود. از این رو قاعده‌ای به دست می‌آید که آزادی عبارت از رهایی مطلق انسان است. در این نظریه با مفروض دانستن این اصل، آزادی افراد محدود به آزادی دیگران دانسته شده است. از این جهت که انسان تا جایی آزاد است که مزاحم آزادی دیگران نباشد. در این نظریه، آزادی کمال انسان دانسته شده و تحقق آن در تمامی عرصه‌های فردی، مدنی ، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی سعادت او به شمار آمده است.
2- از نظر اسلام، آزادی موهبت الهی است که از زمره ارزش‌های بنیادین انسان دانسته شده و سخن از آزادی انسان بدون توجه به ارتباط او با خود و خدای خودش و جهان هستی امکانپذیر نیست.
آزادی در دو بعد مثبت و منفی مطرح شده است. بعد منفی آن ناظر بر فقدان موانع بر سر راه حرکت و رشد بوده و بعد مثبت آن لزوم فراهم بودن زمینه‌ها و به کارگیری اراده و اختیار و حرکت فرد برای تحقق آزادی است.
بر اساس این نظر آزادی در دو سطح درونی و بیرونی در نظر گرفته شده است. آزادی درونی که آن را آزادی معنوی نیز می‌نامند، رهایی انسان از قیود و بندهایی است که او را برده خود می‌سازد. آزادی سطح بیرونی ناظر بر روابط افراد با یکدیگر است. به موجب این آزادی هیچ کس حق ندارد دیگری را برده و اسیر خود سازد یا خود را اسیر و برده و بنده دیگری کند.
- در اسلام اختیار و آزادی ریشه در فطرت دارد که پیش از اجتماع در متن خلقت به انسان داده شده است.
- آزادی برای انسان کمال وسیله‌ای است نه هدفی. هدف انسان به دست آوردن آزادی نیست، هر چند او باید آزاد باشد تا به کمالات خویش برسد.
- آزادی انسان مطلق نیست و محدودیت‌هایی دارد که موارد زیر از جمله محدودیت‌های آن به شمار می‌روند . مانند: حق توحید، آزادی توام با انسانیت و مسئولیت و عقلانیت، مصالح، منافع و حقوق دیگران و نیز مصالح فردی می‌باشند.
- در سیاستگذاری نظام جمهوری اسلامی ایران ، انواع آزادی‌ها مورد توجه قرار گرفته که موارد زیر از آن جمله می‌باشد:
الف- آزادی‌های فردی از جمله: آزادی حق حیات، آزادی اقامت، آزادی رفت و آمد، آزادی مسکن، آزادی افراد در حریم خصوصی، آزادی حق مالکیت، آزادی کسب و پیشه و آزادی رفتار.
ب – آزادی‌های مدنی از جمله: آزادی احزاب، انجمن‌ها و اجتماعات، آزادی اندیشه و تفکر، آزادی اقلیت‌های دینی، آزادی قلم و بیان.
ج- آزادی‌های سیاسی از جمله: آزادی انتخاب، آزادی نظارت بر حکومت، آزادی احزاب.
از سویی برای روشن شدن جایگاه و نقش و ابعاد گوناگون آزادی در عرصه زندگی فردی و اجتماعی در مسیر تکامل و سعادت و نیز تبیین تکالیف حکومت جهت تامین هر چه بیشتر آزادی‌های افراد در جامعه و در چارچوب تعالیم اسلام، قانون اساسی، سیاست‌های نظام و منظومه فکری نظام جمهوری اسلامی ایران در باب آزادی تدوین شود.
در تدوین این منظومه، مجموعه اقدامات و پژوهش‌های زیر ضروری به نظر می‌رسد:
1-مفهوم و جایگاه آزادی در قرآن کریم و احادیث معصومین (ع)،
2-شاخص‌های آزادی در حکومت نبوی، علوی و مهدوی،
3-هدف از آزادی در اسلام و فرهنگ اسلامی،
4-جایگاه آزادی در رشد اندیشه فردی و تفکر اجتماعی،
5-جایگاه آزادی در تعلیم و تربیت و تعالی انسان،
6-جایگاه آزادی در سیاستگذاری و قانونگذاری،
7-جایگاه آزادی در فرهنگ و تمدن،
8-شاخص‌های ارزیابی آزادی از دیدگاه اسلام،
9-شاخص‌های ارزیابی آزادی در حوزه اعتقادات دینی،
10-شاخص‌های ارزیابی آزادی در حوزه ارزش‌های اجتماعی
11-شاخص‌های ارزیابی آزادی در حوزه رفتارهای انسانی
12-شاخص‌های آزادی در حوزه حقوق و اقتصاد،
13-شاخص های آزادی در حوزه حکومت
14-شاخص‌های آزادی در حوزه فرهنگ و تمدن
15- بایسته‌های تامین آزادی از سوی حکومت
16-مقدمات لازم برای تحقق آزادی آگاهانه در جامعه سیاسی،
17-شاخص‌های تحقق آزادی در جامعه سیاسی،
18-جایگاه و محدودیت‌های آزادی در فضای مجازی،
19-موانع آزادی در جامعه حکومتی،
20-اصلاح برداشت‌های ناتمام از مفهوم آزادی،
21-بایسته‌های تقویت اندیشه آزادی و آزادگی در رسانه‌ها،
22-ضرورت تقویت کرسی‌های آزاداندیشی.
انتهای پیام/