سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

نظر "هوشنگ گلمکانی" در خصوص انتخاب وزرای دولت و سازمان سینمایی

انتخاب مدیران سینمایی مثل يك فيلم معمايي بود

"هوشنگ گلمكاني" معتقد است که انتخاب وزيران كابينه حسن روحاني و سپس معاونان وزارت ارشاد و مديران سازمان سينمايي و زير مجموعه اش،‌مثل يك فيلم هيجان انگيز بود.

به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران؛ "هوشنگ گلمکانی" در یادداشتی نوشته است که انتخاب وزيران كابينه حسن روحاني و سپس معاونان وزارت ارشاد و مديران سازمان سينمايي و زير مجموعه اش،‌مثل يك فيلم هيجان انگيز بود. آقاي رئيس دولت تدبير و اميد،‌ مثل كارگردان ماهر و مسلط چنين فيلمي، در خيلي از موارد به مخاطبان رو دست زد و كساني را انتخاب كرد كه كمتر كسي پيش بيني مي كرد. در ميان آن چه مستقيم به ما و كارمان مربوط مي شود، اسم علي جنتي به عنوان وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در هيچ يك از گمانه زني‌هاي اوليه نبود و در يكي دو روز پيش از اعلام فهرست اعضاي كابينه هنگامي نام او مطرح شد كه در واقع انتخاب شده بود و تازه خيلي ها از همديگر در مورد سابقه او پرس و جو مي‌كردند. درست مثل اواخر يك فيلم معمايي بود. اما تازه انگار فيلم ديگري شروع شده بود چون انتخاب معاونان وزارت ارشاد و رئيس سازمان سينمايي و مديران زير مجموعه‌اش هم همين رويكرد و سياست و ريتم و ساختار را داشت! از آن همه نام‌هايي كه به عنوان گزينه‌هاي رئيس سازمان سينمايي مطرح مي‌شد، حجت ا لله ايوبي هيچ جايي نداشت و او هم از اين نظر وضعيتي هم چون وزير ارشاد داشت و پس از انتخابش اهل سينما درباره سابقه اش كنجكاوي مي كردند .

 در ميان انتخاب‌هاي ايوبي براي مديرت نهادهاي سينمايي زير مجموعه اش هم نام هايي خيلي آشنا نبود. (بجز عليرضا رضا داد) اما در پرس و جوها معلوم مي‌شد كه همه آن ها در سه دهه اخير تجربه هايي در زمينه مديريت هاي فرهنگي داشته اند. براي معاونت هاي مختلف وزير ارشاد از جمله معاونت مطبوعاتي و معاونت فرهنگي هم كساني انتخاب شده‌اند كه حتي در خود اين وزارتخانه نيز تجربه فعاليت داشته اند.

يادمان نمي‌رود كه در دهه 1360 خيلي از همين مديران و معاونان در وزارت ارشاد فعال بودند فرياد بسياري از فعالان عرصه هاي فرهنگي و مطبوعاتي را از سياست ها و عملكردشان درآورده بودند اما بعدها و به خصوص در دهه اخير اتفاق‌هايي افتاد كه آن ها تبديل به اسطوره‌هايي شدند كه معترضان آن روزها حسرت‌شان را مي‌خوردند! واقعيت اين است كه آن مديران در همان سال ها و سالهاي بعد، به قيمت چند دهه رنج و عمر ما صاحب تجربه هايي شدند كه حالت طليعه عملكرد تازه شان يا الااقل اظهار نظرهاي شان اميدوار كننده به نظر مي‌رسد. سي و چند سال عمر ما اين گونه گذشت جوري گذشت كه قانع و كم توقع شديم اگر باقي مانده‌اش در خور اميدهايي باشد كه اخيرا پيدا كرده‌ايم باز هم راضي هستيم.

منبع: ماهنامه فيلم

انتهای پیام/

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.