"مهدي فخيم زاده" (فيلمساز) در ابتدا گفت: سينماي قبل از انقلاب تا سال 51 از نظر كمي بيشترين توليد را داشت اما سال 56 اين توليد به 11 فيلم كاهش پيدا كرد و بعد از انقلاب هم ما كارگردانان و بازيگران خود را از دست داديم و تنها بازيگران تئاتر باقي ماندند.
وي افزود: عامل اصلي وضعيت سينما در آن زمان فيلم خارجي بود، فيلم‌هاي خارجي سينما را در اختيار گرفتند و توليد از ما گرفته شد و سالها طول كشيد تا سينما جايگاه خود را به دست آورد.
"فخيم زاده" تصريح كرد: در شرايط فعلي سينما نيز ضامن حركت و چشم‌انداز يك آشوب در افراد سينمايي است كه علت آن هم وجود سينماي دولتي است چرا كه هدف‌هاي هزينه و سرمايه را در قبال خواسته‌هاي خود مي‌دهد و اين خواسته‌ها كيفيت فيلم را پايين مي‌آورد.
وي بيان كرد: در زمان شروع انقلاب راه‌اندازي فارابي براي حركت چرخه‌اي اين سينما بود ولي بايد بعد از آن بخش خصوصي راه‌اندازي مي‌شد.
"فخيم زاده" اظهار داشت: مشكل سينماي دولتي اين است كه سوژه بايد مطابق سياست‌هاي نهاد پيش رود، بنابراين ارزش كيفي آن پايين مي‌آيد.
"عليرضا رئيسيان" بيان كرد: سال 56 كه توليد به 11عنوان فيلم رسيد دليل عمده آن اين بود كه توليد مقرون به صرفه نبود چون واردات فيلم هزينه توليد را 50 برابر كرده بود.
وي افزود: بعد از انقلاب دولت متولي امر سينما شد و مبنايي براي اعمال سليقه و قانون‌بندي شد اما تجميع قدرت باعث شد كه يك مجموعه فكر كند بيش از هنرمند مسئوليت دارد دولت بايد نقش ناظر داشته باشد.
وي تصريح كرد: زماني كه دولت مركز قدرت را به دست مي‌گيرد هر كس با توان خود، به مركز قدرت نزديك مي‌شود اما اين حوزه‌ها نبايد حد فاصل بين هنرمند، برداشت و نياز مخاطب قرار بگيرند.
"رئيسيان" اظهار داشت: زماني كه تمركز قدرت به دست دولت مي‌افتد كساني كه خود را به مركز قدرت نزديك مي‌كنند رانت را به وجود مي‌آورند.
وي افزود: بنابراين رانت اصل و عدالت را مخدوش مي‌كند و خواست مخاطب اهميت پيدا نمي‌كند و تنها خواست مدير اهميت پيدا مي‌كند كه اين بار دولت دكتر "روحاني"(رئيس‌جمهور) كاملا متفاوت است چرا كه مي‌گفتند بايد كارها را با اعتدال پيش ببريم.
وي ادامه داد: ما بايد رقابت كنيم و در ارتباط با مخاطب خلاقيت را به كار ببريم آن زمان اين چرخه ادامه پيدا مي‌كند و هزينه‌ها صرف فيلم‌هاي فاخر و غيره نمي‌شود، ما فراموش كرديم كه هر چيز بايد در مسير خودش حركت كند.
وي تصريح كرد: شاخصه‌ي رشد سينما ميزان مخاطب است نه ميزان تمايل دولت، كه در حال حاضر همين تمايل دولت سبب شده بهترين فيلم در بهترين حالت يك ميليون تماشاگر هم نداشته باشد./ي2