واقعیت این است که سیاستگذاری برای بهبود شرایط مسکن کم‌درآمدها نیازمند اتخاذ رویکردی جامع در سطوح مختلف است که بتواند محیطی توانمندساز برای مسکن و خانوار فقیر ایجاد نماید.
براساس اين گزارش توانمندی اجتماع محلی و نهادهای عمومی در توسعه محلی و بهسازی و توانمندسازی، نیازمند بسته‌ای اجرایی و قانونی است که در سطوح مختلف اقدامات حمایتی را فراهم سازد و بستر مساعدی را برای بهبود مسکن و اجتماع فراهم سازد.
در غیر این صورت اقدامات بخشی و جسته و گریخته تاثیرات اندک و مقطعی و محدود بر جای خواهد گذاشت.
بدون تردید در این سیاستگذاری باید چارچوب نهادی لازم، تامین مالی، سازوکارهای حمایتی و بستر ساز قانونی و مالی و برنامه‌های اجرایی آن دیده شود.
بستر تحقق چنین تحولی در «سند ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی» و «قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن» دیده شده است.
در این راستا راهبرد توانمندسازي بر بسيج تمامي امكانات بالقوه و منابع و تمامي عوامل براي ايجاد مسكن و بهبود شرايط زندگي جوامع فقير تاكيد دارد و به مردم اين فرصت را مي‌دهد كه شرايط خانه و محل زندگي خود را با توجه به اولويت‌ها و نيازهايشان بهبود بخشند.
ارتقابخشي همراه با توانمندسازي اجتماعات محلي، رهيافتي نوين براي حل مساله فقر شهري است كه ديگر مهندسي ساختمان و تزريق منابع مالي صرف را راهگشا نمي‌داند، بلكه مهندسي اجتماعي با حمايت و تسهيل بخش عمومي و سازمان‌هاي غيردولتي و محلي و مشاركت فعال را هدف قرار داده است.
به بیان دیگر زیربناي توسعۀ اجتماع محلی، سازماندهی اجتماع محلی و نیازمند بسیج قابلیت هاي درونزاي اجتماع است.
در این مورد، بهره گیري از سرمایۀ اجتماعی، اجتماع مورد نظر ضرورت دارد. براي توانمندسازي در این معنا نیاز به مقتدرسازي است که به مفهوم گسترش آزادي در انتخاب و عمل است و افزایش امکانات و دارایی هاي فقرا جهت مشارکت در مذاکره، اعمال نظر، کنترل و حفظ پیوند با نهادهاي مسئولی است که در زندگی آنها تأثیرگذار می باشد.
براي توانمندسازي در این معنا، نیازمند بسترگشایی از جانب مدیریت و برنامه-ریزي شهري است.
تأمین خدمات، تأمین حق مالکیت، اعتمادسازي، حرکت جهت تشکیل سرمایه انسانی، آگاه
سازي، آموزش عمومی، نهادسازي، و ایفاي نقش تسهیل کنندگی و حمایتی بخش دولتی و عمومی از جمله گامهای مهم توانمندسازی و بهبود شرایط مسکن کم درآمدها می باشد.
تهیه برنامه ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی و اقدامات توانمندسازی اجتماعات آنها برای 77 شهر کشور و فعال سازی ستادهای توانمندسازی شهرستانی و استانی و کمیته های تخصصی زیرمجموعهه آنها فتح بابی برای اتخاذ رویکردی جامع به منظور هدایت تصمیمات اجرایی برنامه های توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی و همسوسازی برنامه های کلیه دستگاه های مدیریت شهری در بهبود شرایط زیست و مسکن کم درآمدهای واقع در سکونتگاههای غیررسمی می باشد.
يادداشت از : مجيد كيان پور معاون وزير راه و شهرسازي و مدير عامل شركت مادر تخصصي عمران و بهسازي شهري ايران
انتهاي پيام/