به گزارش خبرنگار
اقتصادي باشگاه خبرنگاران پرورش كرم‌ابريشم كه به‌عنوان فعاليت نوغانداري نام
گرفته، با پيشينه 4500 ساله در جهان، از ديرباز در كشور ما رواج داشته است. به‌طوري كه اين مرز و بوم همواره از تأثير اين صنعت
بر تعاملات اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي بهره جسته است. نوغانداري در ايران تاريخ پر فراز
و نشيبي را پيموده است كه دوره فراز آن در عهد صفويه و فرود آن در عهد قاجاريه شاهد
بوده است. در واقع به لحاظ
اقتصادي و فرهنگي، كرم‌ابريشم رنسانس هنر و صنعت آسيا را پايه‌گذاري كرد. در ايران
نيز كرم‌ابريشم از آن‌چنان اهميتي برخوردار بود كه جمشيد (پادشاه هخامنشي) رواج و توسعه
پرورش كرم‌ابريشم در ايران را بخشي از اقدامات مهم خويش مي‌شمرد يا اينكه در قرون اخير
بخش عظيمي از نوشته‌هاي غربي‌ها در مورد ايران طي سده نوزدهم به ابريشم (ابريشم گيلان)
اختصاص يافته است. برخی از مورخین معتقدند
ایران منشاء تولید ابریشم زرد بوده است. اوج تولید ابریشم در ایران به 400 سال قبل
و عهد صفویه باز می‌گردد که در آن زمان تولید ابریشم خام کشور به 3000 تن در سال می‌رسید.
اما با بروز بیماری پبرین این میزان تولید کاهش یافت که این اُفت تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال1357 به همان صورت باقی
ماند. لیکن با عنایت به اهمیت نوغانداری و صنعت ابریشم دولت با تأسیس شرکت سهامی پرورش
کرم‌ابریشم ایران در سال 1358 به حمایت از توسعه این صنعت و حرفه بافت فرش به‌عنوان
راهکاری برای توسعه سطح زندگی و وضعیت اقتصادی – اجتماعی مردم و به‌ویژه روستائیان
همت گمارد.
میانگین تولید پیله تر 25 کیلوگرم در هر جعبه می‌باشد
که در سال‌های اخیر با انجام پروژه‌های اصلاح نژادی کرم ابریشم و بهبود تکنولوژی پرورش
و برنامه‌های آموزشی – ترویجی به 25 تا 27 کیلوگرم در هر جعبه رسیده است.
بر اساس آمارهاي موجود، امروزه قريب
20000 هكتار توتستان در ايران موجود است كه از اين ميزان 13000 هكتار در گيلان،
3000 هكتار در استان مازندران، 3400 هكتار در استان خراسان و 600 هكتار هم در ساير
استان‌هاي نوغان‌خيز وجود دارد.
اكنون اين صنعت با اشتغال 80 هزار خانوار ايراني
و توليد 5000 تن پيله تر(1000-900 تن ابريشم‌خام)، علي‌رغم اُفت كمّي نسبت به دوران
شكوفايي اين صنعت در گذشته، روند رو به رشدي را با اجراي پروژه‌ها و طرح های مرکز تحقیقات
کرم ابریشم در بهبود تكنولوژي اصلاح‌نژاد كرم‌ابريشم، اصلاح توت و توليد تخم‌نوغان،
در پيش گرفته است كه اميد است با اتخاذ سياست‌هاي صحيح در بخش صنايع وابسته به ابريشم
در كشور از جمله صادرات فرش ابريشمي دستباف، راه‌اندازي صنايع حريربافي، ايجاد بازار
مصرف منسوجات ابريشمي در داخل و تلاش در جهت دستيابي به بازارهاي جهاني مصرف كالاهاي
ابريشمي اين روند سرعت بيشتري پيدا نمايد.
قلمرو وسیع نوغانداری در کشور و قابلیت
های بالقوه توسعه این صنعت، لزوم برنامه‌ریزی‌ها‌ی مدوّن وهدفمند را در قالب برنامه‌های
توسعه ملّی ضروری می‌نماید.