هر ژوكر در يك دست ورق بازي دو صورت دارد و ضمن اداي احترام به سزار رومرو كه نقش ژوكر را در بتمن: فيلم سينمايي (1966) بازي كرد،اين همان روشي است كه ما بررسي دشمن قسم خورده شواليه تاريكي انتخاب كرده‌ايم. بررسي شخصيت ژوكر، مطالعه‌اي در باب دو گانگي است كه يك سوي آن ادا و اطوارهاي سبك سرانه و پرت و پلا گفتن است (جك نيكلسون در فيلم بتمن) و سوي ديگر آن بي‌رحمي و نگرشي شيطاني و تيره و تار نسبت به انسان (هيث لجر در شواليه تاريكي). وقتي بتمن ساخته تيم برتون را تماشا مي‌كنيم، با شيطنت‌هاي پر زرق و برق روبرو مي‌شويم كه پشت آنها شمايل شخصي نيكلسون پنهان است. با وجود اين وقتي به تفسير كريستوفر نولان از اين شخصيت در شواليه تاريكي نگاه مي‌كنيم، در كابوسي نيهيليستي فرو مي‌رويم:ديوانگي صرف ديوانه بودن، بدون هيچ ضرب آهنگ يا منطقي كه بتواند كشتار ناشي از آن را توجيه كند، به گفته نولان، ژوكر «شخصيتي است كه به مفهوم هرج و مرج و پريشاني اعتقاد كامل دارد» ژوكر وقتي مي‌خواهد كنايه بزند، زبان گزنده‌اي دارد و از سبك شيطان صفتانه‌اي براي اداي آن استفاده مي‌كند. البته به گفته خودش هيولا نيست بلكه فقط از ديگران چند قدمي جلوتر است./ي2
منبع: ماهنامه دنياي تصوير.