*وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَاناً وَذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاكِینِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلاَّ قَلِیلاً مِّنكُمْ وَأَنتُم مِّعْرِضُونَ*
*و به یاد آرید ای فرزندان اسراییل که از شما پیمان گرفتیم که غیر از خدا را نپرستید و به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و مسکینان و نیازمندان احسان کنید و از مردمان به نیکی سخن گویید و نماز را به پای دارید و زکات مال خود بدهید اما شما جز اندکی بدین عهد و پیمان پشت کردید و از حکم خدا بازگشتید*
*اگر در دل آدمی یاد خدا باشد به هر کلمه ای که او بخواند مقبول درگاه است و اگر آن یاد و آن شوق و آن عشق نباشد الله و رحمان و یزدان جز صدایی و صفیری نخواهد بود.
بعضی مترجمان قرآن به انگلیسی کلمه الله را همه جا به همین صورت عربی حفظ کرده‌اند و اصراری نامعقول دارند که الله غیر از God و معادل‌های آن در زبان‌های دیگر است. این آیه نشان می‌دهد که الله همان خدای بنی اسراییل است و همان خدای همه ادیان الهی است و به گفته ابوسعید:
نام تو به هر زبان که گویند خوش است راه تو به هر روش که پویند خوش است
روی تو به هر دیده که بینند نکوست کوی تو به جهت که جویند خوش است
*مولانا در بیت زیر با یاران و اصحاب خود می‌گوید: همان کس را که منظور من و شماست در خاطر آورید اما او را در کلمه الله پنهان کنید یعنی بگویید تا مردمان ندانند که مقصود ما کیست زیرا مردمان از آن کلمه هزار خیال باطل در سر دارند.
همی گو آنچه می‌دانم من و تو
ولی پنهان کنش در ذکر الله
(دیوان شمس)
مردم با شنیدن کلمه الله ما را از خود می‌دانند و مزاحم ما نمی‌شوند اما اگر دریابند که منظور ما آن کس است که همه جا حضور دارد و از درخت و آسمان و زمین با ما سخن می‌گوید ما را کافر خواهند دانست و آزارمان خواهند کرد. این بیت تذکر لطیفی است که مردمان را به حقیقت معنی الله دعوت می‌کند.