شرکت های تجاری با صادرات و واردات کالاها، بویژه کالاهای اساسی نظیر مواد غذایی نقش خود را در میزان عرضه وتقاضا برای ارزهای مشخص ایفا می کنند. مسلما در کشوری که صادراتش بر وارداتش می چربد، واحد پول آن کشور مورد تقاضای بیشتری در سطح جهان قرار می گیرد زیرا دیگر کشورها ملزم به تهیه آن ارز جهت خریداری و وارد کردن کالا از آن کشور هستند.
از سوی دیگر کشوری که موازنه صادرات و واردات آن به سوی واردات سنگینی کند، مجبور به کاهش ارزش واحد پول خود بوده تا کالاهای خارجی و وارداتی برای مصرف کنندگان داخلی گران تر تمام شده ومصرف کننده داخلی را به استفاده از کالای داخلی تشویق نماید وبدین ترتیب بتواند تعدیلی در میزان صادرات و واردات بوجود آورد.
بعد از این، نوبت به معامله گران روزانه می رسد. معامله گران روزانه نیز به نوبه خود جهت کسب منفعت از نوسانات روزانه سهم خود را در میزان عرضه وتقاضا ایفا می کنند. عامل آخر افرادعادی هستند که اصلا بطور حرفه ای با بازارها سرو کاری ندارند ولی بجهت رفع نیاز های روزمره خود اقدام به خریداری کالاها و ارزهای مورد نیاز خود می کنند.
عوامل تولید فعالیت های اقتصادی واقعی هستند که شامل سرمایه گذاری های فیزیکی، تولید ومصرف باشند، اما روشن است که این عوامل کافی نیستند. لازم است که دستاورد های تولید کنندگان با کسانی که به تولیدات نیاز دارند؛ مبادله شود. مصرف کنندگان درآمدی را که از راه فروش عوامل تولید خود از بنگاهها کسب کرده اند، برای تأمین نیازهای خود صرف می کنند؛ البته نه همه آن را، بلکه قسمتی را پس انداز می کنند.
بازار مالی هم پول لازم را برای مبادلات فراهم می کند وهم ابزارهای ضروری را برای جمع آوری پس اندازها وصرف آنها در جهت سرمایه گذاری فراهم می کند. به این ترتیب فعالیت های که در بخش غیر واقعی اقتصاد یعنی در بازار مالی شامل بازار پول وسرمایه انجام می شود، مکمل فعالیت های بخش واقعی است و ازآن گریزی نیست.
در این راستا سیستم مالی مطلوب سیستمی است که بتواند به اندازه کافی به طراحی ابزارهای مناسب بپردازد تا افرادی که توانایی سرمایه گذاری دارنداما فاقد سرمایه های لازم هستند، با استفاده از این ابزارها به تجمیع سرمایه های کوچک وپراکنده در دست مردم بپردازند. به همین منظور متخصصان مالی به ابداع ابزارهای بسیار متنوعی اقدام کرده اند که روز به روز گسترش می یابند. تنوع این ابزاراها به گونه ای است که با سلایق اقشار مختلف سازگاری دارد. از طرفی فعالیت های اقتصادی معمولا دارای ریسک است؛ به خصوص ریسک قیمت. قسمت عمده ای از ابزارهای مالی علاوه بر فواید یاد شده، توان بالایی برای مدیریت ریسک دارند.
دكتر مهدي فتح اله،رييس موسسه مطالعات و پژوهش هاي بازرگاني
انتهاي پيام/