مرد
نيکوکاري در حال نشاط و خوشحالي خدمت امام جواد(ع) رسيد. حضرت علت مسرت او
را جويا شدند. عرض کرد: اي فرزند رسول خدا! از پدر شما شنيدم که مي فرمود:
«بهترين روز شادي انسان، روزي است که خداوند توفيق انجام کارهاي نيک و
خيرات را به او عنايت کند و او را در حل مشکلات برادران ديني اش موفق
بدارد». امروز نيازمنداني از جاهاي مختلف به من مراجعه کردند و به خواست
خدا، گرفتاري هايشان حل شد. براي همين است که چنين سرور و شادي به من دست
داده است. امام جواد عليه السلام فرمودند: «به جانم سوگند شايسته است چنين
شاد و خوشحال باشي. به شرط اين که اعمال خويش را ضايع نکني و در آينده نيز
آن را باطل نکني. امام(ع) سپس اين آيه را قرائت فرمودند:« يا ايهاالذين
امنوا لاتبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذي کالذي ينفق ماله رئاء الناس و لايومن
بالله واليوم والاخر فمثله کمثل صفوان عليه تراب فاصابه...» يعني: اي
کساني که ايمان آورده ايد بخشش هاي خود را با منت و آزار باطل نسازيد؛
همانند کسي که مال خود را براي نشان دادن به مردم، انفاق مي کند و به خدا و
روز رستاخيز ايمان نمي آورد(کار او) همچون قطعه سنگي است که بر آن (قشر
نازکي از) خاک باشد (و بذرهايي در آن افشانده شود) و رگبار باران به آن
برسد (و همه خاک ها و بذرها را بشويد) و آن را صاف ( و خالي از خاک و بذر)
رها کند. آن ها از کاري که انجام داده اند چيزي به دست نمي آورند و خداوند
جمعيت کافران را هدايت نمي کند. سوره مبارکه بقره،آيه ۲۶۴
برگرفته از کتاب «هزار و يک حکايت قرآني»-ص۱۱۰
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید