نویسندگان این مقاله از واژه حاملین خارج سلولی استفاده کردند که این عبارت به اجزائ سلولی کپسوله شده در میان یک غشاء گفته می‌شود. حاملین خارج سلولی را می‌توان از تمام سیال‌های موجود در بدن نظیر خون و مایع نخاعی بیماران دارای تومور مغزی استخراج کرد. حاملین خارج سلولی شبیه حباب‌های نانومقیاس هستند که توسط سلول‌های بدن ارسال می‌شوند این حاملین حاوی پروتئین و دیگر مواد سلولی نظیر اسیدهای نوکلئیک هستند.
تا کنون سه کاربرد مختلف حاملین خارج سلولی مشخص شده است: تغییر و زدایش قطعات سلولی، حذف متابولیت‌های سمی و اجزاء غشائی بی‌مصرف از سلول و همچنین ارتباط بین سلولی. در ارتباط بین سلولی این ساختارها می‌توانند سازوکاری را فراهم کنند که پروتئین و اطلاعات ژنتیکی از سلولی به سلول دیگر انتقال یابد.
در بیمارانی که سرطان مغز دارند، حاملین خارج سلولی می‌توانند مسیری برای تغییر محیط تومور باشند به‌نحوی که مانع از رشد سلول‌های سرطانی شوند. انواع مختلفی از حاملین خارج سلولی نیز وجود دارند که قادرند موجب رشد و گسترش سلول سرطانی شوند آنها مانع حمله سیستم ایمنی بدن به این تومورها می‌شوند.
پژوهشگران تلاش دارند تا عملکرد این حاملین را هم در بدن افراد سالم و هم بیماران به‌خوبی بشناسند. آنها درصدد تولید مواد زیستی هستند که بتواند به تومورها بچسبد و موجب شناسایی تومور شود. همچنین می‌توان از این مسیر برای درمان سرطان استفاده کرد. در واقع محققان باید به‌دنبال پروتئین‌ها و مواد ژنتیکی ویژه‌ای باشند تا در صورت قرار گرفتن در حاملین بتواند تومور و سلول‌های سرطانی را شناسایی کند. برای مثال حاملین می‌توانند حامل موادی باشند که بتواند جهشی را در ژن IDH1 تشخیص دهد این جهش مسئول بروز سرطان مغز است./ع2