به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، وقتی که در سال یازدهم هجری، جگرگوشه پیامبر خدا، که خشم و غضب الهی، بسته به خشم و غضب او بود، با دلی شکسته و جسمی رنجور و مضروب، امت پیامبر خدا را ترک نمود، به حکم الهی و تدبیرِ مقام عصمت، توفیق زیارت مزارش از مسلمانان گرفته شد تا هم تنبیهی باشد برای کوتاهی و قصور در حق تنها یادگار پیامبر خدا(صلی الله و علیه و آله و سلم) و هم نشانه ای باشد تاریخی بر این سوال بزرگ که چرا چنین شد؟
قرن ها بعد، گروهی از آنان که پاسخ این سوال تاریخی را دریافته بودند، به انتقامِ خونِ به ناحق ریخته آن بانو و فرزندانش برخاستند.
جوانانی از جنس شرف و غیرت که بر رزم جامه های خود می نوشتند:"می رویم تا انتقام سیلی زهرا(س) بگیریم". چه بسیار از این جوانان، در مسیرِ این خونخواهی بزرگ، خون پاکشان را نثار کردند و در "بهشتِ زهرا"ی اطهر(س) آرام گرفتند اما پیکر جمعی از آن یکه سواران، به رسم مادرشان، دیرزمانی را بر خام رزمگاه ماند تا به همت آزاده مردانی دیگر، تفحص شد و مشتی خاکسترِ به جا مانده، به آغوش امت اسلام بازگشت تا یادگاری باشد بر وفای آن عزیزان بر عهدشان یا مادرشان "فاطمه(س)".
عکسی که در پیش رو دارید، در تابستان 1375، در شمالِ منطقه عملیاتی"فکه" گرفته شده است.
سعید جان بزرگی (که بعدها، خود نیز به لقاء یاران شهیدش رسید) نیروهای تفحصِ شهدا را در حال جستجوی بقایای اجساد شهدای به جا مانده در فکه به تصویر کشیده است.
کفن های سه شهید تفحص شده در عکس دیده می شود. شهیدانی که 14 سال به رسم مادرشان، گمنامی را تجربه کردند و امروز نیز با گذشت قریب به سی سال،بسیاری از آنان هنوز هم بی مزار و مفقودند.
شادی روحشان صلوات