آیه ۵۱ سوره مومنون
یَا أَیُّهَا
الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی به ما تَعْمَلُونَ
عَلِیمٌ
ای پیامبران
از چیزهای پاکیزه بخورید و کار شایسته کنید که من به آنچه انجام می‌دهید دانایم
ما در جهانی زندگی می‌کنیم که به قول مولانا:
ذره ذره هر چه در ارض و سماست جنس خود را همچو کاه و کهرباست
نوریان مر نوریان را طالبند ناریان مر ناریان را جاذبند
در جهانی چنین منظم و حساس چگونه می‌توان مال یتیم و صغیر را تصرف کرد و اشک و آه انسان‌ها را برآورد و منتظر حوادث خوب و شیرین بود؟
بدیهی است کگان کارهای بد جاذبه دارند نسبت به همجنسان خود و اگر کسی دانهٔ غصه ای را کاشت باید بداند که خار و خس غم و غصه هم در دلش خواهد رویید.
و اگر آدمی کار نیکو و دانهٔ محبت و شادی در جهان بکارد بی گمان درخت و گل و لاله و سنبل در دلش سبز خواهد شد چنانکه آن شیخ بی خانقاه، سعدی شیرازی فرمود:
یکی خار پای یتیمی بکند به خواب اندرش دید صدر خجند
که می‌رفت و در روضه‌ها می‌چمید کزین خار بر من چه گل‌ها دمید.
در این آیه خداوند رابطهٔ میان غذای پاک و کارهای نیکو را به عنوان یک اصل مسلم از قوانین عالم معرفی کرده است و اگرچه خطاب آن با رسولان است اما همه انسان‌ها را شامل می‌شود که نمی‌توان هر غذای ناپاکی را که از راه غارت اموال جامعه فراهم شده است خورد و کار خوب کرد.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید