به گزارش
گره علمی باشگاه خبرنگاران؛ نام بیماری ریشه یونانی دارد (Thrix به معنای مو ، Tillein به معنای کندن و Mania به معنای دیوانگی ) .
عادت کندن مو به طور تدريجي و ناآگاهانه دربيمار شروع مي‌شودو ممکن است تا جايي که منجر به کندن تمام موهاي سر شود ادامه يابد.اين بيماران غالبا” کندن مو را انکار نمي‌کنند ولي قادر به کنترل عمل خود نيستند.
شیوع:بیشتر در کوکان کم سن افراد سنین بلوغ و زنان رخ می دهد.نسبت ابتلا زن به مرد:5/2 به 1 است!!!!شيوع اين بيماري حدود يک درصد جامعه است.
شرایط زمینه ساز:در 25 درصد موارد موقعيت هاي پراسترس زندگي، زمينه ساز شروع اين بيماري است.
استرس‌هاي رواني در شروع تريكوتيلومانيا نقش دارند. بيماري افسردگي با تريكوتيلومانيا ارتباط زيادي دارد و بسياري از افراد دچار اين حالت از افسردگي رنج مي‌برند.
شکایات در طول دوره های غیرفعال کلاس درس -در حین مشاهده تلویزیون-یا در بستر قبل از خواب بروز می کند.
شما به ندرت این رفتار را می بینید.ارتباط بسیار نزدیک با مشکلات خانوادگی و مدرسه دارد.در مواردی با حسادت میان خواهر و برادر ها یا یک رابطه مختل والدین و کودک رخ می دهد.
نواحی درگیر:مو به دور انگشت پیچانده می شود و کشیده شده و مالش داده می شود تا بیرون بیاید یا بشکند.
محل مورد علاقه منطقه دو طرف بالای پیشانی است که بسیار در دسترس است اما نواحی دیگری چون ابرو و مژه و بازو ، ريش، سبيل و حتی ناحیه تناسلی را در بر می گیرد.
علایم:ناحیه مبتلا حدود نامنظم و زاویه دار دارد و تراکم مو عمدتا کم است اما هیچ گاه خالی از مو نمی شود.موهای شکسته و متعدد با طول های نابرابر به طور بدن ترتیب و اتفاقی در محل درگیری انتشار یافته اند.مویی که بیشتر از نیم تا یک سانتیمتر رشد کند می توان با دست گرفت و کشید.
در این بیماری تمام موها در فاز فعال رشد قرار دارند.
عوارض:در درجه اول به دليل ايجاد ظاهر زشت، شخص از حضور در جمع امتناع مي کند و مجبور به استفاده از کلاه(در آقايان) و روسري دائمي(در خانمها) مي شود.
در درجه دوم، بيمار خود را سرزنش مي کند که با احساس گناه همراه است و موجب افسردگي وي مي شود.
گاهي بيمار هم زمان با کندن مو، عادت به خوردن آن پيدا مي کند که موجب بروز عوارض گوارشي و حتي سوء تغذيه مي شود.
درمان:در صورتي که فرد زود اقدام به درمان کند، در کمتر از يک سال بهبود مي يابد، ولي اگر دنبال درمان نرود ممکن است تا 20 سال هم طول بکشد.
توصيه مي شود درمان به طور مشترک به وسيله روان پزشک و متخصص پوست انجام شود.
بسیاری از بیماران از نظر روانشناسی وضعیت پایداری دارند و تنها نیازمند این هستند که مشکل انها توسط پزشک فهمیده شود.بسیاری از این موارد خود به خود برطرف می شوند.
به والدین توصیه می شود که حواس کودک را در زمان کشیدن مو منحرف کنند.این مشکل را قبول کرده و نقش قضاوت کننده و تنبیه کننده نداشته باشند.
الف:درمان رفتاری شناختی : در نوع این درمان عاملی که باعث ایجاد رفتار کندن مو می شود را پیدا کرده و به فرد آموزش می دهند که رفتاری جایگزین را در هنگام ایجاد آن عامل انجام دهد . این درمان می بایست توسط فرد متخصص انجام شود تا بهترین بهره را بدهد . بسیاری از افراد با تغییرات ساده مثل بانداژ کردن انگشتان یا یادداشت موارد کندن مو و یا تغییر مکانی که باعث ایجاد این رفتار می شود ، بهبود می یابند.یک مثال بسیار عملی این است که فرد مثلا عروسکی که پر از مو است در کنار خود قرار دهد و در زمان استرس اقدام به کندن موی ان بکند!!پوشیدن دستکش زمان خواب بسیار مفید خواهد بود.
ب:درمان دارویی :داروهای بسیاری در درمان این اختلال به کار گرفته شده است . برخی بیماران با استفاده از دارو به کلی کندن مو را کنار گذاشته اند و برخی نیز به کلی آن را بی اثر دانسته اند. به هر روی دارو درمانی نیز می بایست تحت نظر مستقیم متخصص انجام گیرد .همچنین از داروهای محرک رشد مو زیر نظر متخصص پوست می توان استفاده کرد که با کمال شرمندگی نام دارو ها را بیان نمیکنم!!
گرچه براي درمان تريكوتيلومانيا مي‌توان از داروهاي ضد افسردگي و همچنين رفتار درماني استفاده كرد. ا اما ما به شما توصيه ميكنيم براي درمان حتما به يك روان‌پزشك مراجعه كنيد./س
درگیرشم هی دستو پنجه نرم میکنم ولی فایده نداره که نداره دارم عذاب میکشم .
پزشک و روانپزشک حاذق در مورد این بیماری تخصص دارن در مشهد یا انلاین معرفی مکنید ممنون
من خیلی نگرانم شاید با کمک هم بتونیم
ی رندگی فرسایشیه دائم در حال مبارزه باخودمم ک انجام ندم سرانجامم شکست میخورم کلی انرژی از دست دادم از این مقابله و بعدم کلی عذاب وجدان نشد جلوشو بگیرم حتی اگر بتونم چند دقیقع انجام ندم بعدش چنان فشاری بهم وارد میشه ک دوبرابرمیکنم.ن دستکش ن عروسک هیچی اثر نکرد تنها چیزی ک بهترم کرد موخامو کوتاه کوتاه کردم
چند بار هم با یادداشت کردن دفعه هایی که میکنم و ثبت تغییرات توی گوشیم جلوشو گرفتم ولی به محض برگشتن به خوابگاه دوباره شروع میشد و همه آدم های زندگیم رو از خودم میروندم و با هیچکس نمیتونستم جز چت کردن مجازی ارتباطی بگیرم که آرامش داشته باشم این اتفاق واقعا سوهان روحه.
ولی ازتون میخوام ناامید نشین و ادامه بدین شما هر جور که هستید زیبایید.
با همه رنج ها و با همه کمبود ها باز هم روحتون هیچوقت ترکتون نمیکنه و تنهاتون نمیذاره
به این بیماری به چشم یه هدیه نگاه کنید که نقطه اوجی رو توی زندگیتون قرار میده که میتونید به یه آدم متفاوت تبدیل شید از رویاهاتون دست نکشید که همین لحطه هایی که وصل به یه موی باریکه سرنوشت بزرگترین و قوی ترین مردا و زنای تاریخو نوشته.
حس میکنم اینجا آدمایی هستن که میخوان تغییر کنن و خلاف جهت جریان آب شنا میکنن این امتحان بزرگی واسه هممون.
میدونم از پسش برمیایم .
خیلب دوستون دارم که باعث شدین احساس تنهایی نکنم.
خیلی زیاد.
ظاهرا این بیماری درمان نداره وافرادی هم که معالجه شدن معجزه ای روی داده که درست شدن. خودم بیست ساله که این بیماری را دارم و بدتر شدم ولی بهتر هرگز. در مورد آقایان با تراشیدن موی سر و ریش میشه مشکل را برطرف کرد ولی اگه تو نواحی دیگه باشه خدا رحم کنه. واقعا فقط خود خدا میتونه ما را از این مشکل نجات بده
فک نمیکردم بیماری هستش تا که چندمدت هست فهمیدم از اینکه موهامو میکنم آسوده میشم احساس خوبی بهم دست میده قبلا کم بود ولی الان به شدت شده تا جایی که قبلا یه نقطه بود الان به غافل میزنم خودمو الان شده اندازه کف دستم بنابراین همیشه از کلاه استفاده میکنم
میخام این بیماری رو درمان کنم واقعا زجرم میده
من میخوام یه گروه تشکیل بدم که همه ی کسایی که تریکوتیلومانیا دارند عوض بشه و با همفکری و مشورت بتونیم ترک کنیم این بیماری رو
من خودم ۳۲ سالمه از ۳۰ سالگی دچار این بیماری شدم و ناخواسته بود
ا
و دیدم که درمان میکنن
تتها راهیی که منو اروم کرد فقط نماز خوندن بود کسانی که این مشکل رو دارن فقط فقط نماز بخونن از خدا بخان بهشون اراده قوی بدن دیگه مژه هاشون رو نکننن
واقعا دیگه نمیدونم چیکارکنم
مامانم میگه کاری نداشته باش بزار بلند بشه وقتی قشنگ بلند شد میبرم آرایشگاه واست مرتبش میکنه
من 15 سالمه و به این بیماری مبتلام و دوساله به این بیماری مبتلام
بنظرم دلیلش اینه که موقع استرس اینکارو میکردم یا وقتی به فکر فرو میرم خیلی اراده میکنم که به موهام دست نزنم ولی تا دو هفته دست نمیزنم دوباره شروع میشه خیلی بیماری سختیه از اینکه موهام مثل قبل زیبایی خودشو نداره ناراحتم
همش فکر میکردم که یه عادته ولی وقتی مامانم درموردش سرچ کرد فهمیدم یه بیماریه
خیلی بده وقتی نمیتونم پیش دوستام شالمو بگیرم
بیشتر موقع درس خوندن اینکارو انجام میدم تا حالا صدبار اراده کردم دوروز نمیکندم ولی دوباره شروع میکنم وقتی عکسامو میبینم گریه ام میگیره همش میگم ایکاش زمان به عقب برگرده .تا حالا به دکتر یا روانشناس مراجعه نکردم ولی میدونم فایده نداره
منم 17 سالمه و تقریبا 3 ساله به این عارضه دچار هستم. من هم همین حس شما رو دارم ولی بدتر اینکه مادر گرامی شما در این مورد تحقیق میکنن تا به بیماریتون شِفا بدن ولی بنده اینطور نیستم.
وقتی اولین بار این مشکلم (این بیماری ژنتیکیه و شخص هیچ تقصیری در ایجاد اون نداره) رو به والدینم مطرح کردم، چنان واکنش وحشتناکی بروز دادند که من از خودم متنفر شدم.
هرچه قدر سعی کردم تا به ایشان توضیح بدهم که این تقصیر من نیست و جهش ژنی و بیماری ای به اسم تریکونیلومانیا این عارضه را دچار کرده، به من گوش ندادند و مرا مقصر خواندند.
هنگامی که وضعیت خودم را با شما مقایسه می کنم، میبینم که شما خوش شانس تر از هر کسی که به این بیماری مبتلا هستند، هستید.
امیدوارم و انشالله به زودی درمان شوید.
من از ۱۰سالگی تا۲۶سالگی موهای سر موژه وابرومو میکندم
ولی اولا اراده کردم دوما ناخونامو کاشت کردم وشکرخدا کاملاخوب شدم.
برای خانم ها روش خیلی خیلی عالی هست.خاهش میکنم استفاده کنید.همتون رو دوست دارم.
اول ارااااااده
دوم توکل و نماز و قران خواندن و درخواست از خدا جهت ترک یا همون توسل
سوم ورزش و پر کردن وقتای بی کاری با هیچ دکتری درمان نمیشین حتی هیپنوتراپ فقط خودتون اراده و توکل و انگیزه
منم میکندم موهام پنج سال ولی یه روز اراده کردم و از خدا خواستم و کمکم کرد
فقط اراده میخواد
خوب هستید؟؟ من از ۸سالگی دچار این مشکل شدم و الان ک ۲۱ سالمه هنوز ادامه داره و کاملا کف سرم کچله چن مدتیه یه انرژیه خاصی بهم دس داده نمیدونم از کجا و ریشش کجاس ولی خیلی تاثیر گذاشته و سه روزه ک دس نزدم تابستون نزدیک به ۳ماه بود دس نزده بودم و از کله سرم فقط یه قسمت کوچولو از جلوی سرم مونده بود ک ماه محرم یه اتفاق بدی واسم افتاد ک دوباره شروع کردم
منم از تقریبا از ۱۰ سالگی این مشکلو دارم
نمیدونم برای چی اینطوری شد
بخاطر بلوغ!یا بخاطر ازدواج و رفتن خواهرم!
اوایل خییییلی این کارو میکردم
الان ۳۰ سالمه و خییلی این عادت کمتر شده ولی خب هنوزم گاهی اینکارو میکنم
ی پسر سه و نیم ساله دارم بعضی وقتا دستشو میبره تو موهاشو بازی میکنه
زود حواسشو پرت میکنم اما میترسم اونم مثل من بشه
منم حدود 30 سال بود به این بیماری مبتلا بودم استرس میدن
بد ترینش به نظرم درک نکردن دیگرانه
هیچکس نمیتونه بفهمه وقتی میگی تحت کنترل خودم نیست یعنی چی
یا اون جمله ی احمقانه که همه تکرار میکنن وقتی راجع به این بیماری میشنون : خب نکن موهاتو !!!!!
تازه هیچکس به غیر خانوادم این قضیه رو نمیدونن که بخوان از این جمله ها رو بهم بگن
من حدود بیست و پنج ساله این مشکل رو دارم تو یه حادثه بخاری خونه ترکیدو من صورتم و موهای سرم سوخت از اون موقع هم موهام رو میکنم,و مژه هام و ابروهام رو و هم میخورمشون خیلی روانشناس و دکتر رفتم به دلیل اینکه وقتی عصبی می شدم اینکارم شدید بود و مسخرم میکردن بدتر شدم ولی بهتر نشدم از نظر من این بیماری درمان نداره انواع مختلف قرص و دارو رو مصرف کردم جواب نگرفتم ِچون وقتی عصبی میشم و یا تحت فشار روحی و روانی قرار میگیرم خیلی شدید میشه مشکلم دکترا بهم گفتن یه جور بیماری خود ازاریه بیمارستان بستری شدم چند بار شو ک دادن سرم ولی جواب نگرفتم الان چهل و خورده ای سنم و هنوز یا این مشکل دست و پنجه نرم میکنم نظر دکترا اینه هیچکسی جز خود ادم نمیتونه کمکش کنه اما خیلی خواستم نتونستم چون از لحاظ روحی و روانی کاملا نا امید و به همریخته ام