انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۱
خواجه طوسی از افتخارات این مرز و بوم بوده و کسی اگر ادعایی دارد با سند و مدرک جلو بیاید
اما نمونه مهم تر و قابل توجه تر همین مورد که با توجه به مناسبت زمانی بسیار جایگاه مهمی دارد ، روز پنجم اسفند ماه است که در تقویم ما ایرانیان تحت عنوان روز مهندس نام گذاری شده است.
هرچند که این روز بیشتر در بین جامعه مهندسین رواج دارد، اما شاید از بین همین قشر نیز تنها عده کمی باشند که وجه تسمیه این روز را بدانند، واز آن میان نیز عده قلیلی هستند که با خواجه نصیر الدین طوسی، که روز بزرگداشت این فیلسوف و شخصیت علمی، بهانه ای برای برگزاری روز مهندس شده است آشنایی داشته باشند.
و این نادیده گرفتن ها درست در حالی است که عده ای بیگانه با فرهنگ ایرانی، شخصیت خواجه نصیر الدین طوسی را همانند بسیاری دیگر از دانشمندان و فیلسوفان ایرانی ، از آن خود دانسته و وی را منتسب به کشور خود خوانده اند.
به راستی چرا باید خواجه نصیری که پسوند طوسی او خبر از اهل طوس و ایرانی بودن او می دهد در رسانه های بیگانه نسب ایرانی وی محل تردید قرار بگیرد و هیچ کس به عنوان یک ایرانی به این موضوع اعتراض نکند؟
آیا ندیدن و نشناختن این افراد که تاریخ و فرهنگ کشور ما وابسته به آن هاست نوعی سهل انگاری و دست کم گرفتن خود و ملیت و سنت هایمان نیست؟
ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی مشهور به خواجه نصیرالدین (زاده ۵ اسفند ۵۷۹ در توس - درگذشته ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد) فیلسوف، متکلم، فقیه، دانشمند، ریاضیدان و منجم ایرانی شیعه سده هفتم است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد.۱
در ایران، خواجه نصیرالدین طوسی هم به سبب شخصیت علمی اش جایگاهی والا دارد و هم از بابت نقشی که در حفظ و رشد فرهنگ ایرانی در عصر ویرانگری مغولان ایفا کرد. از لحاظ مذهبی هم، خواجه نصیرالدین طوسی از بزرگان علم کلام شیعی است و شرحی که شاگردش علامه حلی بر کتاب او، تجرید الاعتقاد نوشت، هنوز از کتابهای درسی اصلی حوزه های علمیه است.
خـواجه نصیر را نمى تـوان یک دانشمند محصـور در قلـم و کتاب به شمار آورد او هرگز زندگى خـویـش را در مفاهیـم و واژه ها خلاصه نکرد آنجا که پاى اخلاق و انسانیت به میان مـىآمد، او ارزشهاى الهى و اسلامى را بر همه چیز ترجیح مـى داد خواجه از زندان نفـس و خـود خـواهى رها گشته بـود زندانى که با علـم و دانـش نتـوان از آن بیرون آمد بلکه رهایـى از آن ایمان به خـداوند متعال و تقـوا و عمل صـالح لازم دارد.