در این تحقیقات آمده است انگور حاوی ترکیبات پلی فنول هستند.
پلی فنولها گروهی از مواد شیمیایی هستند که در بعضی از انواع میوه ها، سبزیجات و گیاهانی مانند ذرت، گردو، زیتون، برگ چای و انگور موجود هستند و به عنوان آنتی اکسیدان شناخته شده که رادیکال های آزاد را از بدن می زدایند. رادیکال های آزاد موادی شیمیایی هستند که قابلیت آسیب رساندن به سلول ها و بافت های بدن را دارند.
پلی فنولهایی مانند ویتامین C و E دارای اثری 10 برابر آنتی اکسیدان ها هستند.
محققان همچنین اخیرا دریافتند که مصرف انگور قرمز تا حد زیادی در مبارزه با بیماری آلزایمر نقش دارد و در پیشگیری از ابتلا به بیماری دیابت موثر است.
در همین حال، پژوهشگران آمریکایی دریافته‌اند که خوردن انگور در بین وعدههای غذایی به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند. این تحقیقات نشان می‌دهد: خوردن کمی انگور به میزان سه بار در بین وعدههای غذایی سطح قند خون را به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌دهد.
مصرف زیاد انگور همچنین دچار شدن به بیماری های شبکیه چشم را از بین می‌برد.
انگور برای درمان بیماری فشار خون، روماتیسم، نقرس و مسمومیت داخلی مفید است و درمان کننده بیماری های پوستی، خونی و عصبی است.
در بیماری‌های یبوست، عوارض روماتیسم، چاقی، سوء هاضمه، بواسیر، کم خونی، عصبانیت، انسداد مجرای طحال و کبد لازم است که رژیم انگور گرفته شود و انگور ویتامین های "آ" ، "ب" و "ث" دارد و دارای مواد ازت، مواد قندی و نشاسته ای بوده و خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد.
انگور دارای قند، چربی، آلبومین، آهن، کلسیم، فسفر، پتاسیم، ارسنیک، منگنز و ید است و پتاسیم آن برای بچه های دارای بنیه ضعیف و کم خون بسیار مفید است.