سید علیرضا قهاری رئیس انجمن مفاخر معماری ایران به خبرنگار
حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران گفت: اگرچه دریای پارس نام خود را از قوم پارس که در حدود سال 800 قبل از میلاد در خوزستان و سپس فارس حکومت می کرده گرفته است اما پیش از این نام این دریا در متن های آشوری و عیلامی به تکرار آمده است.
وی افزود: سنگ نبشته هایی که بیانگر توجه عیلامی ها به سواحل خلیج فارس بوده نشان می دهد شهر قدیمی ریشهر، سبزآباد و ثل پی، سنگ بنای اولیه تمدن بوشهر به دست عیلامی هاست.
قهاری تصریح کرد: قدمت آثار کشف شده شامل کتیبه های میخی و آثار بناها و اشیاي مفرغی و سفال های نقش دار، مربوط به هزاره سوم تا هزاره اول بیش از میلاد است.
رئیس انجمن مفاخر معماری ایران بیان کرد: در این دوران لیان (بوشهر قدیم) یکی از مراکز مهم فرهنگی و تجاری و پل ارتباطی عیلامی ها با نواحی اقیانوس هند و جنوب شرق آسیا به شمار می رفته است.
وی اظهار داشت: با تشکیل امپراطوری هخامنشی و تصرف فنیقیه و مصر هخامنشیان به ضرورت توسعه و نفوذ خود در دریاها پی بردند.
قهاری ادامه داد: اقدام داریوش در شناسایی مسیرهای دریایی نشان دهنده این رویکرد در امپراطوری بوده در کتیبه ای که در تنگه سوئز مصر یافته شده داریوش از خلیج فارس به عنوان دریایی که از پارس سر می‌گیرد یاد کرده است.
رئیس انجمن مفاخر معماری ایران تصریح کرد: در این دوران پادشاهان هخامنشی، کاخ ها و چندين معابر در منطقه بوشهر از جمله در توز توج و برازجان بنا کردند که با بقایای ثل مر، ثل طلسمی می‌توان اشاره کرد.
وی اظهار داشت: در دوره سلوکیان، رومی ها بر کنار خلیج فارس در محل بوشهر کنونی بندر انطاکیه را ساختند.
قهاری عنوان کرد: این بندر مدتهای بسیاری از رونق و آبادانی برخوردار بود و در دوره ساسانیان ریواردیشریا ریشهر از بنادر مهم خلیج فارس بوده که با سقوط سلسله ساسانی به دست اعراب، مرکزیت و اهمیت خود را چندین قرن از دست داد و به بندری متروک تبدیل شد./ي2