سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

راست گفتند آبرویی که ریخته شد دیگر باز نمی گردد؛

سرقت برایم تفریحی بود دلنشین

از کودکی یادم می آید که با دوستانم در مدرسه می کوشیدم تا وسایل دیگر همکلاسی هایمان را به شوخی کش برویم.

باشگاه خبرنگاران، بعد از گذشت مدتی از این کار اوایل وجدان درد می گرفتم و وسایل را پس می دادم ولی دیگر وجدانم آرام گرفت و برایش عادی شد.
وسایلی را به شوخی بر می داشتم کمتر می شد که آنان را به صاحبانش برگردانم به راهنمایی که رفتم کارم را حرفه ای تر کردم تا به گفته خودم روی دوستانم را کم کنم، از معلمان از اتاق آقای مدیر، از کتابخانه و نمازخانه و ...
دیگر فرقی نمی کرد عادت کرده بودم یک چیزی از هر جایی کش بروم.سال ها به همین صورت گذشت به دانشگاه رفتم و با دوستان جدیدی آشنا شدم ولی این بار خرج و مخارج دوستانم برای خوش گذرانی بالا بود و تنها کاری که بی زحمت هنوز مزه اش بر زیر زبانم جای داشت دزدی بود.
خودم باورم نمی شد دزدی شده بود حرفه ام، کارم و منبع درآمدم...
آن قدر در این کار غرق شده بودم که هرگز فکر عاقبتش را نمی کردم.
ولی حیف که دوام و ناپایدار بود تمام آبرویم و تمام دوستانم و تمام خوشگذرانی هایم را یک جا از دست دادم.
این گفته امیرعلی بود حدودا 25 ساله که به علت چندین فقره سرقت لوازم خودرو و کیف قاپی دستبند در دست در حال ورود به دادسرا بود./ز
برچسب ها: آبرو ، سرقت ، مدرسه
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.