وي افزود: دربزرگسالان عوامل بيروني و دروني هر دو خشم تاثير گذارهستند ، اما كودكان هنگامي كه نيازهاي روحي و رواني آنان تامين نشود، به مرور زمان پرخاشگر مي‌شوند.
وي با بيان اينكه كودكان درهنگام مقايسه شدن با ديگران
خشمگين مي‌شوند، توضيح داد: تقليد از پرخاشگري ديگران از جمله پدر ومادر و
بچه هاي ديگر دربين كودكان شايع است و اغلب هنگام پرخاشگري به صورت صدمه
زدن به خود و ديگران، لجبازي، درس نخواندن بروز مي‌كند.
وي نوع برخورد والدين درهنگام پرخاشگري كودكان را مهم دانست وافزود: عدم مقابله به مثل، و بررسي دلايل خشم كودكان كمك شاياني دركنترل پرخاشگري آنان دارد.
هراتي ادامه داد: والدين بايد درمقابل كودك خشم خودشان را كنترل كنند و تا حد امكان محيط و الگوي نامناسب كه پرخاشگري را دركودكان تشديد مي‌كند را حذف كنند و كودكان رامشغول فعاليت هايي از قبيل ورزشي و آموزشي نمايند./ع2