جناب کربلايي احمد تهراني درباره تعلق خاطر به دنيا فرمودند:«همه ناراحتي هاي ما به اين خاطر است که نسبت به جلوه هاي دنيايي درخواست داريم و آن ها را مي طلبيم. پس هنگامي که به آمال هايمان نرسيديم حالت حزن و ناراحتي به ما دست مي دهد. اگر از همان ابتدا تعلق خاطري به دنيا نداشته باشيم، هيچ گاه محزون و مکدر نخواهيم شد... تنها چيزي که انسان را راحت مي کند آن است که از آرزو و آمالش دست بکشد.»
پندهاي آسماني-ص۱۷