شبكه سلطنتي خبرنگار خود را به مخفيگاه شاهين نجفي فرستاد + فیلم

او می گوید هیچ نهاد و سازمانی حق ندارد بگوید هنرمند درباره چه چیزی باید حرف بزند و یا نزند، شرافت انسانی از نظر او به این است که به آنچه می گویی باور داشته باشی و از آنچه باور داری حرف بزنی و دروغ نگویی و خود را پنهان نکنی. آنچه او در این سال ها گفته، برایش تا پای جان دردسرساز شده است. این بغض ترکیده اجتماعی از کجا نشأت می گیرد؟ آیا برای او مرزی برای گفتن و نگفتن وجود دارد؟»
 

در ادامه، شاهین نجفی در پاسخ به سؤال مجری بی بی سی از تبعات صدور فتوای ارتداد برای او، عنوان داشت: «قانون من در زندگی اینجوری بوده که مثل یک فنر باشم که هر چه فشار بیشتر باشد، ارتفاع پریدن من هم بیشتر می شود؛ اما در مقام کسی که کار هنری می کند، برایم تفاوتی ندارد که در زندگی شخصی ام چه اتفاقی می افتد.»

مجری سؤال خود را به گونه ای دیگر تکرار کرد و گفت: «شما در معرض خطر جانی هستید و دائم باید پشت سرتان را نگاه کنید که مبادا شما را بکشند. آیا نمی ترسید؟»

نجفی پاسخ داد: «این فکر همیشه در زندگی با من بوده؛ از "خوابیدنم" گرفته تا "شعر نوشتنم" این فکر در پس ذهن من است که این ممکن است آخرین کاری باشد که انجام می دهم. از این جهت دغدغه خاصی ندارم. بعد از این جریان، آشنایی من با جریان روشنفکری در آلمان به شدت نظرم راجع به زندگی را عوض کرد.»

مجری بی بی سی با اشاره به خشم متدینین از انتشار آهنگ شاهین نجفی که در آن به امام دهم شیعیان توهین شده بود، از وی پرسید: «اگر دوباره این شعر را بگویی، اسم امام نقی [ع] را حذف می کنی؟»

نجفی در جواب گفت: «نه؛ من به کاری که کردم اعتقاد دارم و اگر قرار باشد که هزار بار دیگر بنویسم، همینطور می نویسم. من هدف خاصی نداشتم؛ کار اول اتفاق می افتد و این من هستم که تابع کار اتفاق افتاده هستم. کار خودش را به من تحمیل می کند. اصل هنر همین است و این مخاطب است که تعبیر خودش را از کار دارد. انکار نمی کنم که با "پیش زمینه" این کار را اجرا کردم. آن نقد من نسبت به دین و اجتماع خارج از ایران است.» 

وی در تشریح دیدگاه سیاسی خود اضافه کرد: «من یک "آنارشیست" هستم اما نه به معنایی که در ایران است. من در مورد رأی گیری هم هیچگاه اظهار نظر نکردم، زیرا از نظر سیاسی اصلا اعتقادی به دولت ندارم... اخراج من از دانشگاه هم نه دلیل سیاسی داشت، نه دلیل هنری؛ اساسا من از نظر روحی آدم سازمان پذیری نیستم. سرخوردگی‌ها دست به دست هم می داد تا من بخواهم بشکنم، اگرچه بی‌هدف، فقط بشکنم. البته خانواده من مثل بقیه آرام بودند و دچار بیماری های من نبودند.»

او در انتها در معرفی مخاطبین خود و برنامه آینده اش گفت: «مخاطبین واقعی من کسانی هستند که اسمشان را "اشرار" می گذاریم. ما در پی ایجاد سازمانی هستیم که از موسیقی زیرزمینی ایران حمایت کند.»

بنابراین به نظر می رسد که اتاق فکر بی بی سی و پشتیبانان دین ستیز شاهین نجفی، مصلحت را در این دیده اند که با ترتیب دادن یک نمایش تلویزیونی به بینندگان القا کنند که او هنوز از دایره دینداران خارج نشده است. به خود او هم آموخته اند که بر این مضامین تأکید کند تا به همه بگوید که مسلمان است تا از این طریق فتوای مراجع دینی مبنی بر ارتداد وی کمرنگ و کم اثر شود.

بدیهی است که مسلمانان، در هر یک از سطوح دینی مورد ادعای شاهین نجفی هم که باشند، مجوزی برای بی احترامی به دین و اصول مذهبی پیدا نمی کنند.

در پایان با یادآوری ضرب المثل قدیمی ایرانی که می گوید: «از کوزه همان برون تراود که در اوست» باید گفت، آنچه که از دهان کسانی مانند شاهین نجفی بیرون می آید، نشان دهنده ذهن بیمار گوینده آن است وگرنه هیچ قلب و روح سالمی به خود اجازه توهین به بهترین بندگان خدا را نمی دهد.