گسترش پايگاه هاي نظامي و اجراي برنامه مخفي "امپراتوري نظامي" پنتاگون

به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، این شبکه گسترده پایگاه های نظامي آمریکا در همه قاره ها به جز قطب جنوب در واقع به منزله برنامه نوين امپراتوری نظامی آمريكا مي باشد.
 
سال هاست اهمیت پايگاه هاي نظامي آمريكا ،با توجه به نقش مهمی که امپراتوری پایگاه های نظامي در راه جنگ و سلطه جهانی آمریکا ايفا مي كنند، در رسانه هاي اصلي ناديده گرفته شده است.
 
در سال 2004، پنتاگون 505 پايگاه نظامي در اختيار داشت كه يكي از بزرگترين اين پايگاه ها در عراق، پايگاه زيگورات آمريكا مي باشد.در افغانستان نيز شرايط بدين ترتيب مي باشد،آمريكا نزديك به 400 پايگاه و يا بيشتر در اختیار دارد.
 
برخی از این پايگاه ها به حدي بزرگ مي باشند كه به اندازه يك شهر مجهز آمريكا مي باشند،با بخش هاي آتش نشاني،مسيرهاي اتوبوس،فست فودها،جالب اينكه به اين موضوع در رسانه ها كمتر پرداخته شده است.

كاربرد پایگاه های نسبتا کوچک ،مانند کمپ لمونئير ،در برنامه امپراتوري پایگاه های جهاني آمریکا خصوصا در مناطقي كه ايالت متحده قبلا در آنجا حضور نظامي نداشته است،از اهميت ويژه اي برخوردار است.".
 
از زمانيكه پايگاه هوايي رامستين به عنوان پايگاه آمريكا شناخته شد، تا كنون مانند يك شهر كوچك اداره شده است شهري با هزاران آمريكايي،همراه با فروشگاه هاي پادگاني،پيتزا فروشي و ديگر امكانات رفاهي.
 
چنين تصور نكنيد كه پنتاگون در حال جمع آوري پايگاه هاي نظامي خود، کوچک سازی ماموریت جهانی خود و برگشتن به خانه مي باشد.  در واقع، بر اساس "برنامه هاي توسعه" ،در سالهای اخیر،توسعه و گسترش پايگاه هاي نظامي آمريكا را شاهد بوده ايم. در حالی که مجموعه ای از پایگاه های بزرگ دوران جنگ سرد در سراسر جهان در حال جمع شدن هستند، زیرساخت های جهانی پایگاه های برون مرزي در حال گسترش و توسعه هستند.
 
اکثر آمریکایی ها نمي دانند،كه پروژه جهاني نظامي واشنگتن در حال اجرا مي باشد و در اين راستا آمريكا براي اجراي نسل جديد پادگان هاي نظامي خود با نام "ليلي پد"،برنامه هاي گسترده اي دارد.
 
پادگان هاي نظامي ليلي پد،پادگان هاي كوچك،مخفي،با نيروهاي نظامي محدود،با امکانات اسپارتاني و تسليحات و تجهيزات مورد نياز،معرفي مي گردند.
 
در سراسر جهان، از جیبوتی تا جنگل هاي هندوراس، بیابانهای موریتانی تا جزایر کوچک کوکوس استرالیا ، پنتاگون تا جايیكه مي توانسته به برپايي و استقرار اين نوع از پادگان ها آنهم در راستاي پياده ساختن برنامه امپراتوري نظامي خود،مبادرت كرده است.
 
با توجه به ماهیت مخفیانه اغلب  اين پایگاه ها،جمع آوري آمار دقيق در اين خصوص بسيار مشكل است،احتمالا پنتاگون از سال 2000 تاكنون بيش از 50 پايگاه نظامي (ليلي پد) را ساخته است و موارد ديگري را هم در دست بررسي و طرح ريزي دارد.
 
"برای اجراي پروژه قدرت خود،ایالت متحده در تلاش براي منزوي كردن و مخفي ساختن پایگاه های استراتژیک خود در سراسر جهان است".
 
بنا به نظر برخی از طرفداران استراتژی فوق در موسسه اینترپرایز آمریکا، هدف از اجراي اين برنامه ها باید " ایجاد یک شبکه سراسري از قلعه های مرزی "(پايگاه) " با "سواره نظامي جهانی" آمريكا در قرن بیست و یکم" باشد.
 
پایگاه هاي لیلی پد به بخش مهمی از یک استراتژی نظامي واشنگتن با هدف حفظ سلطه جهانی ایالت متحده مربوط مي باشد.
 
مهمتر اينكه اين پروژه به برنامه طولاني مدت آمريكا تبديل شده است و اينكه این سیاست گسترش مجدد پايگاه هاي نظامي نه مورد توجه عموم مردم قرار گرفته و نه از سوي كنگره به آن توجهي شده است.
 
در همین حال،ورود نخستين تلفات نظامي از آفریقا نشان می دهد، ارتش ایالت متحده در مناطق جدید جهان درگیر شده ،و اينكه ميدان هاي جنگي جديد با عواقب بالقوه پيش روي ايالت متحده است.
 
تغييرات در حوزه پايگاه هاي نظامي ايالت متحده
 
ممکن است چنين فكر كنيد كه ارتش ایالات متحده در حال كوچك شدن است و دست از برنامه گسترش پايگاه هاي برون مرزي خود كشيده است.
 
اينكه آمريكا مجبور است تجهيزات و آرايش نظامي كامل پايگاه هاي خود را از بزرگ تا كوچك،در كشور عراق ببندد و فرايند خروج نيروهاي خود از افغانستان را آغاز كند. در اروپا، پنتاگون اكنون بستن پایگاه های خود در آلمان را مد نظر دارد و به زودي دو تیپ جنگی خود از آلمان را نيز خارج خواهد كرد. تعداد نیروهای نظامی آمريكا در سراسر جهان به حدود 100.000 نفر كاهش خواهد يافت.
 
با این حال، واشنگتن هنوز هم بزرگترین پایگاه های خارجی جهان را در اختيار دارد: بیش از هزار پايگاه و مجموعه هاي نظامی در خارج ، از پایگاه هایی در آلمان و ژاپن گرفته تا پایگاه های هواپیماهای بدون سرنشین در اتیوپی و جزایر سیشل در اقیانوس هند و حتی استراحتگاه نظامی در ایتالیا و کره جنوبی،را مي توان نام برد.
 
در افغانستان، نیروهای بین المللی به رهبری ایالات متحده بيش از 450 پايگاه نظامي را در اختيار دارد.به طور كلي در حال حاضر ارتش ایالات متحده در حدود 150 كشور، حضور نظامی دارد.
 
ایالات متحده در حال حاضر حدود 250 میلیارد دلار در سال براي حفظ پایگاه ها و نیروهای خارج از کشور هزينه مي كند.
 
برخی از پایگاه ها، مانند گوانتانامو، کوبا، اواخر قرن نوزدهم تاسيس شدند. بیشتر آنها پس از جنگ جهانی دوم ساخته يا اشغال شده اند.اگر چه پس از فروپاشي اتحاديه جماهير شوروي ،ايالت متحده در حدود 60 درصد از پايگاه هاي برون مرزي خود را تعطيل كرده، ، زیرساخت هاي جنگ سرد، نسبتا دست نخورده باقی مانده است،و به رغم عدم وجود دشمن ابرقدرت، در آلمان حدود 60 هزار نيروي آمريكايي وجود دارد.
 
با این حال، در ماه های اولیه سال 2001، حتی قبل از حمله يازده سپتامبر، دولت بوش در بخش پايگاه ها و نيروهاي نظامي تغييرات مهمي ايجاد نمود كه در دوره رياست اوباما در پروژه "آسيا محور" اين روند همچنان ادامه دارد. براساس طرح بوش،فرايند مد نظر تعطيلي بیش از یک سوم پایگاه های خارجي آمريكا، تغییر مكان نيروهاي منطقه شرق و جنوب،و انتقال آنها به مناطق درگیری پیش بینی شده در خاور میانه، آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین بود.
 
متعاقبا پنتاگون بر ایجاد پايگاه هاي کوچکتر و انعطاف پذیرتر و حتی "نقاط مشترک امنیتی" كوچكتر یا پايگاه هاي "ليلي پد" متمركز گرديد.
 
تعداد نیروهای نظامي در "پایگاه هاي عامل(عملياتي) اصلی" - مانند رامستين، گوام در اقیانوس آرام، و دیگو گارسیا در اقیانوس هند - كه از پيش بنا بر اين بود كه طرح هاي تكميلي و ارتقاء در آنها صورت بگيرد،پيش بيني شده بود.
 
اما در حادثه يازده سپتامبر پنتاگون به طور چشمگيري گسترش زیرساخت های پايگاه هاي خود را دنبال كرد، از جمله ده ها پایگاه در منطقه خليج فارس براي مقابله با ايران و در كشورهاي آسياي ميانه براي مديريت جنگ افغانستان را مي توان نام برد.
 
راه اندازی مجدد پایگاه هاي نظامي
 
اخيرا اوباما در سخنراني خود به اين موضوع اشاره كرد كه شرق آسيا منطقه مد نظر براي توسعه پايگاه هاي "ليلي پد" و برنامه هاي مربوطه خواهد بود.
 
قبلا در استرالیا، تفنگداران دریایی ایالات متحده در یک پایگاه مشترک در داروین مستقر گرديده اند.در مناطق ديگر ، پنتاگون به دنبال برنامه هاي هواپیماهای بدون سرنشین خود و پايگاه نظارتي خود در جزایر کوکوس استرالیا و استقرار نيرو در بریزبین و پرت مي باشد.
 
در فیلیپین، دولت وقت که مبادرت به اخراج ایالات متحده از پایگاه هوایی عظیم کلارک و پايگاه نيروي دريايي سوبيك بي در اوايل دهه 90 كرد،به اخراج حدود 600 سرباز نیروهای ویژه عملیاتی در جنوب کشور منجر گرديد.
 
ماه گذشته،اين دو دولت بر مسئله استفاده ايالت متحده از پايگاه کلارک و سوبيك ، و همچنین مراكز تعمیر و عرضه به جا مانده از دوران جنگ ویتنام به توافق رسيدند.
 
در اين برهه از زمان، مقامات ایالات متحده در سال 2011 با دشمن سابق خود ویتنام توافق نامه اي امضا كردند و مذاکرات دوجانبه خود را در مورد حضور بيشتر نيروي دريايي ايالت متحده در بندرگاه هاي ویتنام ، آغاز كردند.
 
در آسیا، پنتاگون در یک جزیره كوچك نزدیک گوام،يك باند فرود را احداث كرده است و در نظر دارد در آينده نزديك در كشورهايي چون اندونزي، مالزي و برونئي نيز پايگاه هاي نظامي برقرار كند.
 
در جزیره ججو در کره جنوبی، ارتش کره در حال ساخت یک پایگاه نظامي است كه خود در راستاي تكميل سیستم دفاع موشکی ایالات متحده انجام مي گيرد.
 
درياسالار ساموئل لاكلئير مي گويد: "ما نمي توانيم خود را تنها به يك منطقه معطوف كنيم و تنها در بخشي از نقشه جهاني حضور داشته باشيم". برای برنامه ریزان نظامی، "آنچه که ما بايد انجام دهيم"اين چنين تعريف مي گردد: منزوي كردن و مهار كردن(محدود كردن)قدرت جديد منطقه، يعني چين.
 
تفسير اين ديدگاه چنين مي باشد،"برپايي پایگاه های جدید در سراسر منطقه به 200 پایگاه موجود قبلي كه چين را براي چندين دهه محاصره كرده بود.(پايگاه موجود در ژاپن-كره جنوبي-گوام-و هاوايي)
 
در آفریقا، پنتاگون از سال 2007 تاكنون،در حدود دوازده پايگاه هوايي براي هواپيماهاي بدون سرنشين ايجاد كرده است.
 
علاوه بر کمپ لمونئر،آمريكا درصدد احداث پايگاه هاي جديد در بورکینافاسو، بروندی، جمهوری آفریقای مرکزی، اتیوپی، کنیا، موریتانی، سائوتومه و پرنسیپ، سنگال، سیشل، سودان جنوبی و اوگاندا مي باشد.
 
پنتاگون در الجزایر، گابن، غنا، مالی، نیجریه،و ديگر كشورها نيز برنامه هايي مد نظر دارد.
 
سال بعد،يك تيپ 3 هزار نفري نظامي از ايالت متحده براي شركت در ماموريت ها و مانورهاي نظامي در آفريقا،به اين منطقه فرستاده خواهند شد.
 
در خليج فارس،نيروي دريايي آمريكا، پايگاه دريابرد خود را براي كاربرد هلي كوپتر ها و ماموريت هاي دريايي در منطقه در درست اقدام دارد.
 
در امریکاي لاتین، پس از اخراج نیروهای نظامی از پاناما در سال 1999 و اکوادور در سال 2009، پنتاگون پایگاه های جدیدي را در اروبا و كوراسائو، شیلی، کلمبیا، السالوادور، و پرو ايجاد و يا مجهز ساخته است.
 
در مناطق ديگر، پنتاگون بودجه هاي هنگفتي را براي ایجاد پایگاه های نظامی و پلیس مخصوص نيروهاي نظامي آمريكا در بلیز، گواتمالا، هندوراس، نیکاراگوئه، پاناما، کاستاریکا، و حتی اکوادور تخصيص داده است.
 
در سال 2008، نیروی دریایی، ناوگان چهارم خود را كه از سال 1950 منفعل بود، مجددا به كار گرفت. پنتاگون به بهانه کمک های انسان دوستانه و اضطراری،به دنبال اهداف خود در پاراگوئه و آرژانتين مي باشد.
 
در نهایت، در منطقه اروپا، پس از ورود به منطقه بالکان در سال 1990، پایگاه های ایالات متحده به شرق اروپا در برخی از کشورهای بلوک شرق سابق اتحاد جماهیر شوروی منتقل شدند. پنتاگون در حال حاضر در حال توسعه یک پایگاه دفاع موشکی و هوانوردی در لهستان است.
 
پيشتر در دوره رياست جمهوري بوش ، سازمان سيا در كشور ليتواني دو زندان سري و در كشور لهستان يك مورد در اختيار داشت.
 
 شيوه نوين "جنگ آمريكايي"
 
يكي از پايگاه هاي به اصطلاح "ليلي پد" ايالت متحده در جزاير خليج گينه، در يك منطقه نفت خيز آفريقا واقع شده است كه خود بر اهميت اين موضوع اشاره دارد. يكي از مقامات بلند پايه آمريكايي در اين خصوص مي گويد:"اين نوع پايگاه به سلطه چند دهه ایالات متحده بر منابع انرژی منطقه كمك خواهد كرد".
 
از آنجا كه پنتاگون نمي تواند پایگاه های جدید بزرگ ديگري را در آفریقا ايجاد كند، پنتاگون در نظر دارد با استفاده از پايگاه سائو تومه و دیگر پايگاه هاي كوچك خود در این قاره،بر اين منطقه نفت خيز نيز كنترل داشته باشد.
 
فراتر از منطقه غرب آفریقا،درگيري هاي قرن نوزدهم مشهور به "بازي بزرگ" بر سر منطقه آسياي مركزي مجددا در اين قرن روي داده است كه اينبار در يك سطح جهاني شكل گرفته است!
 
هدف از گسترش اين پايگاه ها دسترسي به منابع غنی سرزمین آفریقا، آسیا و جنوب آمریکا مي باشد چرا كه، ایالات متحده، چین، روسیه، و اعضای اتحادیه اروپا كه در رقابت برای برتری اقتصادی و ژئوپولیتیک مستاصل شده اند و اكنون چالش هاي مشتركي براي اجراي برنامه هاي سلطه طلبي قدرت هاي بزرگ پیش روی می باشد.
 
در حالی که پکن، در اين رقابت به دنبال تسلط اقتصادي بر جهان آن هم با استفاده از سرمایه گذاری های استراتژیک مي باشد، رقيب وي واشنگتن بر قدرت نظامی خود متمرکز شده است و در اين راستا برنامه هاي ساخت و توسعه پايگاه هاي جديد خود را دنبال مي كند.
 
استراتژي جديد ايالت متحده در حوزه جنگ و جنگ افرزي نیروهای عملیات ویژه، ارتش پروکسی، عمليات جاسوسی و اطلاعاتی، هواپیمای بدون سرنشین، حملات سایبري، پنتاگون و عملیات های مشترک با سازمان ها را مي توان نام برد.
 
در بعد ديگر اين طرح آمريكايي موضوع فروش آزادانه اسلحه به هر خريداري، ماموریت امداد رسانی بشردوستانه که به وضوح در خدمت اهداف جاسوسي مي باشد و يا استقرار چرخشي نیروهای آمریکایی در سراسر جهان؛ گسترش تمرینات نظامی مشترک و ماموریت های آموزشی که نوعي حضور مداوم در صحنه جهاني مي باشد،را مي توان اضافه كرد.
 
برنامه ریزان نظامی آینده ای بی پایان را براي مداخلات نظامي در مقیاس کوچک متصور مي گردند که در آن، مجموعه ای بزرگ از پايگاه ها و از لحاظ جغرافیایی پراکنده،هميشه براي واكنش سريع عملياتي مهيا مي باشد.
 
هدف از اين ساختار پراكنده پايگاه هاي نظامي،داشتن پايگاه در اكثر كشورها و در دسترس بودن پايگاه هاي جايگزين در شرايطي جنگي زمانيكه پنتاگون اجازه استفاده از پايگاهي خاص را نداشته باشد، مورد نظر مي باشد.
 
به عبارت دیگر، مقامات پنتاگون به دنبال انعطاف پذیری تقریبا بی حد و حصر مي باشند، توانایی بالاي واکنشي در عرصه نظامي يكي از اهداف اوليه محسوب مي گردد.
 
پايگاه هاي لیلی پد و ديگر اشکال دیگر آن نوعي ابزار سیاسی و اقتصادی برای برقراري و حفظ اتحاد و دسترسی به بازارهای خارجي، منابع و فرصت های سرمایه گذاری قلمداد مي گردد.
 
واشنگتن در حال برنامه ریزی برای استفاده از پایگاه ها لیلی پد و سایر پروژه های نظامی برای تداوم سلطه سیاسی و اقتصادی ایالات متحده مي باشد.
 
به طور خلاصه، مقامات آمریکایی امیدوارند قدرت نظامی آنها ،به حفظ موقعيت و نفوذ آنها در بين كشورها آن هم بر مدار آمریکا كمك كند، در شرايطي كه برخي كشورها در پي استقلال از آن و يا جذب شدن به چين و يا ديگر كشورهاي نو ظهور مي باشند.
 
بطور كلي اگرچه سرمايه گذاري بر روي پايگاه هاي كوچك در مقايسه با پايگاه هاي بزرگ بهترين رويه ممكن و كم هزينه ترين آن به شمار مي آيد،اما در نوع خود نيز همين پايگاه هاي نظامي "ليلي پد" نيز براي ايالت متحده و امنيت جهاني تهديد محسوب مي گردد:
 
اول اينكه،واژه "لیلی پد" می تواند گمراه کننده باشد،چه از نظر طراحی و یا موارد ديگر،به هر حال مشخصه خاص آنها توسعه و گسترش سريع آنها مي باشد.
 
دوم اينكه، با وجود تبليغات و توجيهات عملكرد خود از سوي واشنگتن در مورد گسترش دموکراسی در كشورهاي مقصد، توسعه برنامه پايگاه هاي "ليلي پد" خود تضمين كننده همكاري هاي بيشتر رژیم های مستبد، فاسد است.
 
سوم اينكه، امکانات نظامی بدون در نظر گرفتن نوع و اندازه آنها،خسارت هايي را بر جوامع بشري در بر خواهد داشت. با گذر زمان،حتی پایگاه های کوچک اغلب منجر به تظاهرات و خشم در جوامع مختلف مي گردد.
 
در نهایت اينكه ، گسترش پايگاه هاي "لیلی پد" به معنی نظامی سازي جهان مي باشد. مانند ليلي پدها واقعی - همان علف های هرز آبزی-اين نوع پایگاه ها نيز سرعت گسترش بالايي دارند.
 
در واقع،ماهيت اصلي اين نوع پایگاه ها ايجاد رقابت بين ديگر ملت ها، تشدید تنش های نظامی و حذف راه حل های دیپلماتیک برای درگیری هاي منطقه اي مي باشد.