به گزارش خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران ، نكونام آخرين بازمانده از نسل طلايي فوتبال ايران در قاره سبز بود كه در نهايت به ليگ كشورمان برگشت تا سال هاي آخر بازيگري اش را در فوتبال ايران بگذراند اما سوال ما اين است كه كدام فوتباليست ايراني قرار است جايگزين كاپتيان تيم ملي درفوتبال اروپا شود؟ آيا در حال حاضر بازيكني داريم كه در حد و اندازه حضور در ليگ هاي معتبر اروپايي باشد؟
واقعيت اين است كه فوتبال ايران سالهاست در جا مي زند و هيچ نشانه اي از پيشرفت در آن ديده نمي شود تيم هاي باشگاهي و ملي ما در سالهاي اخير افتخار بزرگي در سطح قاره كهن به دست نياورده اند و در چنين شرايطي نبايد توقع داشته باشيم كه شاهد حضور فوتباليست هاي ايراني در باشگاه هاي معتبر اروپايي باشيم و غم انگيز است كه بگوييم ته مانده اعتبار ما درفوتبال اروپا هم تمام شد و نكونام هم به فوتبال كشورمان برگشت.
يكي از بزرگ ترين مشكلات فوتبال ايران عدم راه يابي به جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي بود اين تورنمنت بزرگ و معتبر مي توانست ويترين بسيار خوبي باشد تا فوتباليست هاي ايراني به چشم باشگاه هاي اروپايي بيايند و جذب فوتبال قاره سبز شوند اما عدم راه يابي به جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي باعث شد تا نمايندگان فوتبال ما در باشگاه هاي اروپايي به شدت كاهش يابند و ديگر شاهد حضور بازيكنان ايراني در باشگاه هاي معتبر اروپايي نباشيم .
اتفاق تلخي براي فوتبال ما رخ داده اما نبايد ناراحت باشيم نگراني علاقه مندان به فوتبال از اين بابت كاملا قابل درك است اما وقتي چيزي نكاشته ايم چطور توقع داريم خوب درو كنيم؟ فوتبالي كه در سال هاي اخير از اصل ماجرا فاصله گرفته و همواره درگير قوانين من در آوردي سقف قرارداد و منشور اخلاقي و گلر خارجي بوده چطور مي تواند پديده هاي جديد رو كند و آنها را به سطح اول فوتبال اروپا ترانسفر كند.
البته در گذشته هم ما كاري براي فوتبال نكرده ايم و امثال علي دايي ،خداداد عزيزي ،مهدي مهدوي كيا ، كريم باقري ،علي كريمي ، مهدي پاشا زاده ،عليرضا منصوريان و ... به دليل استعداد ذاتي كه داشته اند موفق شدند در فوتبال بي درو پيكر ايران رشد كنند و در سطح قاره آسيا بدرخشند و به فوتبال اروپا برسند و حضور آنها در سطح اول فوتبال قاره سبز را نبايد به حساب فوتبال ايران بگذاريم بلكه توان و استعداد ذاتی آنها باعث شده تا به چنین جایگاه بزرگی دست یابند.
فوتبال ایران دوازدهمین لیگ حرفه ای خود را آغاز کرده اما به جز نام حرفه ای که روی این لیگ بدقواره گذاشته اند در چه زمینه ای حرفه ای شده ایم؟ واقعا به لحاظ ساختار و امکانات می توانیم به خودمان اجازه بدهیم و نام حرفه ای را روی فوتبال ایران بگذاریم؟ واقعیت تلخ این است که فوتبال ما فقط در حرف و ادعا حرفه ای است و در زمینه های دیگر نمی تواند مدعی حرفه ای بودن داشته باشد.
تنها کسی که در فوتبال ایران کارش را درست انجام می دهد تماشاگران هستند و اگر AFC به ما امتیازی می دهد که تیم های کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا شرکت کنند به دلیل حضور بی شمار و پرشور هواداران فوتبال ایران در استادیوم ها است و اگر تماشاگر نداشتیم خدا می داند چه به روز این فوتبال بی درو پیکر می آمد. نکته غم انگیز این است که در استادیوم های ایران برای هواداران فوتبال امکانات مطلوب وجود ندارد و قدر این سرمایه های واقعی را هرگز نمی دانیم.
جواد نکونام به فوتبال ایران برگشت تا با پیراهن استقلال آخرین سالهای بازیگری اش را بگذراند اما مطمئنا فوتبال ایران در حال حاضر جایگزینی برای او در قاره سبز ندارد و بعید است به این زوری شاهد حضور بازیکنی از ایران در تیم های معتبر و صاحب نام اروپایی باشیم.
جام جهانی برزیل یک فرصت طلایی و بزرگ برای فوتبال ماتم زده ایران است تا با صعود به این رویداد مهم یک بار دیگر خودش را در سطح اول فوتبال دنیا مطرح کند و بازیکنانش را در ویترین جام جهانی به فوتبال اروپا معرفی کند و فوتبال ایران در وضعیت خاصی قرار گرفته و باید تمام تمرکز و تلاش مان روی صعود به جام جهانی 2014 برزیل باشد چرا که اگر نتوانیم به این تور نمنت بزرگ و معتبر صعود کنیم فاصله فوتبال ایران و اروپا به حد زیاد خواهد شد که تا سالهای سال نتوانیم آن را جبران کنیم و حسرت حضور بازیکنان ایرانی در سطح اول قاره سبز تا مدتها به دل علاقمندان به فوتبال و باشگاه های حاضر در لیگ برتر رسالت بزرگی در این راه دارند تا تیم ملی یک بار دیگر به جام جهانی صعود کند و در ویترین این تور نمنت بزرگ و معتبر قرار بگیرد و بتواند پدیده هایش را به فوتبال اروپا معرفی کند./ق