به گزارش
سرويس بين الملل باشگاه
خبرنگاران به نقل از پايگاه خبري محيط ؛ تزيپي ليوني در مقاله اي که روزنامه انگليسي فايننشال تايمز منتشر کرد نوشت تفاوتي نيست که آنچه در منطقه اتفاق افتاد بهار عربي باشد يا زمستان اسلامي، سرنوشت اين اتفاقات هر چه باشد تا حد قابل توجهي به رياست جمهوري مرسي بر مصر و چگونگي تعامل جامعه بين المللي با او باز مي گردد.
در اين مقاله آمده است: دو دعوتنامه براي مرسي به قاهره فرستاده شد يکي دعوت از رئيس جمهوري مصر براي مشارکت در کنفرانس کشورهاي عضو جنبش عدم تعهد در تهران است که ماه آينده برگزار مي شود و ديگري دعوت از او براي سفر به آمريکا و ديدار با باراک اوباماست و همين دو دعوتنامه نشان مي دهد مصر در حال حاضر بر سر دو راهي و چند راهي قرار گرفته است.
وقتي مردم مصر به سوي ميدان تحرير سرازير شدند جهان در تعبير اقدامشان به دو گروه تقسيم شد عده اي اين حرکت را آزادي خواهي و دموکراسي طلبي دانستند و گروه ديگر با ابراز ترديد و تشکيک در حرکت مردم مصر نتيجه آن را روي کار آمدن تندروهاي اسلامي در اين کشور ارزيابي کردند که به نظر مي رسد اين مباحث در اسرائيل بيش از هر جاي ديگر رواج داشته است.
حال بيش از يک سال از آن زمان مي گذرد ولي هنوز به پايان قصه نرسيده ايم ، حال که مرسي به سمت رياست جمهوري مصر انتخاب شد ديدگاه من (ليوني) اين است که تعبير هر دو گروه فوق از انقلاب مردم مصر تعبير درستي نبوده است.
درست است که محمد مرسي نامزد جريان اسلامي مخالف و ريشه داري است که از مخالفان ليبرال در مصر به شمار مي آيد اما بايد بپذيريم سياست حاکم بر مصر بسيار پيچيده است و بر اساس همين پيچيدگي ها نمي توانيم نظام موجود در مصر جديد را به آساني نظام اسلامي بخوانيم ، البته اين امر نمي تواند مايه خرسندي اسرائيل باشد زيرا بي ثباتي در مصر به ويژه صحراي سينا از نگراني هاي اساسي اسرائيل است.
بي ثباتي در صحراي سينا نه تنها محرکي براي گروه هاي تندروي فعال در اين منطقه نزديک به اسرائيل است بلکه اين مسئله مي تواند تا مرز رويارويي مجدد مصر با اسرائيل پيش برود در چنين شرايطي نتيجه برآمده از انتخابات رياست جمهوري مصر نيز مي تواند محرک ديگري براي گروه هاي تندور در منطقه خاورميانه به شمار آيد.
در چنين شرايطي تاکيد محمد مرسي بر حمايت از قضيه فلسطين آن هم در اولين سخنراني اش در سمت رياست جمهوري مصر، نکته اي است که تا زماني که قضيه فلسطين محور اصلي اختلاف جهان عرب با اسرائيل به شمار مي آيد نبايد ناديده گرفته شود زيرا همچنان افکار عمومي عرب، اسرائيل را دشمن خود تلقي مي کنند.
اگر حمايت قوي جهان عرب وجود نداشته باشد امکان رسيدن به توافق صلح با اسرائيل براي هر رهبر فلسطيني اگر محال نباشد بسيار دشوار است و همين نکته آزمون مهمي در برابر رهبران جديد عربي قرار داده است و در چنين شرايطي اين رهبران بايد بدانند که حمايتشان از جنبش حماس در فلسطين نه تنها کمکي به روند سازش در منطقه نخواهد بود بلکه به زيان منافع منطقه اي آنها خواهد بود.
هر چند اسرائيل در اتفاقات اخير بي طرف بوده است اما اين توانايي را دارد که به همراه کشورهاي عربي در ساخت آينده منطقه نقش داشته باشد.