به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از news.mit.edu، پروفسور ریچارد بینزل درباره آخرین ماموریت بین سیاره‌ای ناسا که توسط کتی اولکین رهبری می‌شود، بحث می‌کند. صبح شنبه، فضاپیمای لوسی ناسا از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا به فضا پرتاب شد، این ماموریت به مدت ۱۲ سال ادامه دارد و این سفینه فضایی حدود ۴ میلیارد مایل را برای کشف برخی از قدیمی‌ترین اجرام منظومه شمسی طی خواهد کرد. نام این فضاپیما از فسیل استرالوپیتکوس گرفته شده است و دو سفر به دور زمین انجام می‌دهد و بعد به سوی خوشه‌ای از سیارک‌های مشتری به نام سیارک‌های تروا، حرکت می‌کند.

اعتقاد دانشمندان بر این است که قدمت آن‌ها تقریباً به اندازه خود منظومه شمسی است. از طریق تصویربرداری و نقشه برداری طیفی، این فضاپیما اولین نمای نزدیک از توپوگرافی و ترکیب شیمیایی سیارک‌های تروا را در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد که می‌تواند بینشی در مورد منظومه شمسی اولیه، چگونگی شکل گیری سیارات، مولکول‌های آلی سازنده زندگی و منشاء آن را ارائه دهد.کتی اولکین که مدرک کارشناسی خود را از گروه هوانوردی و فضانوردی (AeroAstro) و درجه دکتری خود را از گروه زمین، علوم جوی و سیاره‌ای (EAPS) دریافت کرده است، در مقام معاون اصلی ماموریت فضاپیمای لوسی و ریچارد بینزل دانشمند پروژه و استاد علوم سیاره‌ای در EAPS در یک قرار ملاقات مشترک در AeroAstro، اهداف ماموریت لوسی را شرح دادند.

دلایل انجام ماموریت لوسی چیست؟

ماموریت لوسی حدود پنج سال است که مطرح شده اما داستان به چندین دهه پیش بر ‌می‌گردد، زمانی که دانشمندان در تلاش برای درک سیارک‌های تروا بودند. تروا، سیارک‌هایی هستند که در کشش گرانشی بین خورشید و مشتری در نقطه‌ای که ما به آن نقاط لاگرانژ می‌گوییم، گیر کرده اند، جایی که کشش گرانشی خورشید برابر با کشش گرانشی مشتری است. هنگامی که جسمی در آن منطقه قرار گیرد، برای همیشه ثابت می‌ماند؛ بنابراین ما فکر می‌کنیم سیارک‌های تروا اولین قطعات تشکیل دهنده منظومه شمسی هستند و آنها را فسیل‌های منظومه شمسی می‌نامیم و به همین دلیل نام این ماموریت را براساس فسیل Australopithecus انتخاب شده است. دانشمندان فکر می‌کنند که سیارک‌های تروا مربوط به ۴.۵۶ میلیارد سال پیش باشند که از هر نمونه به دست آمده از زمین و ماه قدیمی‌تر هستند. دانشمندان با مطالعه این سیارک‌ها قصد دارند برخی از قطعات اولیه بلوک‌های ساختمان سیارات را بررسی کنند.

لوسی به دنبال پاسخ به چه مسائلی است؟

دانشمندان می‌خواهند بدانند ترکیب شیمی منظومه شمسی اولیه به ویژه مواد آلی چگونه بوده است. مواد آلی و اساساً کربن حیات از کجا آمده اند؟ اولین شکل آن چه بوده است؟ سیارک‌های تروا خاص هستند، زیرا در مشتری بیشتر مواد شیمیایی اولیه هنوز به معنای واقعی کلمه منجمد شده هستند که این ماجرا مانند زمان آغاز منظومه شمسی است؛ بنابراین دانشمندان در حال بررسی قطعاتی هستند که از همان ابتدا نه تنها از نظر فیزیکی بلکه از نظر شیمیایی نیز منجمد شده بودند. به عنوان مثال، دانشمندان فکر می‌کنند که ممکن است اولین اشکال آب در این اجسام حفظ شده باشند. هنگامی که یک جسم در فضا به خورشید نزدیک می‌شود، آب موجود در آن شروع به تبخیر می‌کند. اما آنها فکر می‌کنند سیارک‌های تروا به اندازه‌ای سرد بوده اند که آب اصلی آن‌ها ممکن است حفظ شده باشد که برای کاوش و ارزیابی آماده هستند.

برنامه فضاپیما از زمان پرتاب تا پایان ماموریتش چگونه خواهد بود؟

لوسی در یک ماموریت شگفت انگیز در منظومه شمسی قرار دارد تا از سیارک‌های تروا دیدن کند. این فضاپیما حدود یک سال دیگر به دور زمین می‌چرخد تا اندکی سرعتش بیشتر شود و سپس در اواخر سال ۲۰۲۴ چرخش دیگری را تجربه می‌کند و آخرین چرخش، آن را در مسیری به سمت سیارک‌های تروا قرار می‌دهد. دانشمندان باید سرعت و شتاب خود را افزایش دهند.

لوسی تا سال ۲۰۲۵ در کمربند سیارک‌ها خواهد بود. ابتدا به سیارک کوچکی به نام "دونالد یوهانسون" خواهد رفت. یک دانشجوی کارشناسی ارشد MIT، به نام دونالد یوهانسون فسیل لوسی استرالوپیتکوس را کشف کرد که به احترام او این سیارک دونالد یوهانسون نام گرفته است. سپس از دونالد یوهانسن در کمربند اصلی عبور می‌کنند و شش سال آینده در آگوست ۲۰۲۷ به سیارک تروا می‌رسد که در مدار ۶۰ درجه در جلو و ۶۰ درجه در پشت مشتری هستند. لوسی در نقطه L۴ لاگرانژ قرار خواهد گرفت و از سال ۲۰۲۷ تا ۲۰۲۸ چهار گردش را انجام خواهد داد و سپس در سال ۲۰۳۰ به دور زمین می‌چرخد تا به آن سوی مشتری برود، همچنین در سال ۲۰۳۳ به طرف دیگر مشتری خواهد رسید؛ بنابراین با نگاه به نقشه مسیر فضاپیمای لوسی می‌توان فهمید که این فضاپیما در ۱۳ سال آینده به دو طرف مشتری می‌رسد.

گفتنی است که مطالعه سیارک‌های تروا در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد و کمی غیرواقعی به نظر می‌رسد که بتوان با یک تلسکوپ این اجسام را رصد و مشخصات منظومه شمسی را کشف کرد چرا که این کار دهه‌ها طول می‌کشد. کار لوسی شگفت انگیز و البته ترسناک است و باید تا پایان ماموریت این سیاره صبر و بعد از دیدن نتایج قضاوت کرد.

بیشتر بخوانید

• سفینه فضایی لوسی زیر ذره بین دانشمندان ناسا

گزارش از مهران محمدپور

انتهای پیام/