به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد ، امام حسن عسکری (ع) یازدهمین اختر امامت در هشتم ربیع‌الاول سال ۲۳۲ هجری قمری در مدینه از دامن مادری پاک به نام حدیثه چشم به جهان گشود.

پدر گرامی ایشان حضرت امام علی النقی الهادی (ع) و مادرشان بانوی پارسا و شایسته به نام حدیثه بود.

مادر بزرگوار امام حسن عسکری (ع)، پاکترین، پارساترین، پاکدامن‌ترین و والاترین بانوی زمان خود بودند و راویان، ایشان را از بانوان عارفه و صالحه برشمرده‌اند.

از آنجا که امام یازدهم (ع) همراه با پدر بزرگوارشان امام هادی (ع) به شهر سامرا پایتخت خلافت عبّاسی منتقل و در آن جا در محله ،عسکر، سکونت اجباری داشتند، «عسکری» نامیده شدند.

نام مادر امام را حُدَیث یا حدیثه گفته‌اند برخی منابع مهم نام وی را حدیث یا سلیل که ممکن است لقب او باشد، ذکر کرده‌اند در تعلیقه کتاب ،کمال الدین، شیخ صدوق چنین آمده است: ،المشهور اسم‌ها حُدَیث مصغراً أو سلیل،

کنیه، القاب و ویژگی ظاهری امام حسن عسکری (ع)

کنیه ایشان ابومحمد بود در بعضی منابع کنیه‌های ابوالحسن، ابوالحجه، ابوالقائم نیز به کار رفته است.

القاب حضرت آینه صفات برجسته و گرایش‌های والای ایشان است، این القاب عبارتند از:

خالص: ایشان از هر آلایش و پلیدی پاک بودند.

هادی: ایشان نماد هدایت و نشانه‌ی راهیابی و حرکت در صراط مستقیم برای عالمیان بودند.

عسکری: سامرا یک منطقه‌ی نظامی به شمار می‌رفت و امام را به خاطر اقامت در آنجا ، یا محله‌ای از آنجا، ،عسکری، لقب دادند.

زکی: ایشان شریف‌ترین و پاک نهادترین انسان روزگار خود بودند جان و دل خود را پاک کرده در راه اعمال نیک پرورش داده بودند.

خاص: خداوند ایشان را با فضائل و اجابت دعا، ویژه و خاص خود گردانیده بود.

صامت: ایشان خاموش بودند و جز به یاد خدا، تعلیم و حکمت گویی، لب نمی‌گشودند.

سراج: ایشان چراغی بودند در تیرگی‌ها و مردم را به صلاح و تقوا راهنمایی می‌کردند.

تقی: ایشان پرهیزگارترین انسان زمان خود بودند و بیش از هر کس پاسدار احکام دین و متکی به پروردگار به شمار می‌رفتند.

ابن الرضا عنوانی است که امام جواد و امام عسکری (ع) هر دو به آن شهرت یافته‌اند.

آن حضرت در سامرا تحت مراقبت حکومت قرار داشت و برای فعالیت‌های خود با محدودیت روبه‌رو بودند امام عسکری (ع) از طریق نمایندگان خود و نیز از راه نامه‌نگاری، با شیعیان ارتباط داشتند.

امام حسن عسکری (ع) از همان سنین کودکی همراه پدرشان به اجبار راهی عراق شدند و در شهر سامرا پایتخت حکومت عباسیان تحت الحفظ قرار گرفتند به حدی که تمام رفت‌و آمد‌های حضرات زیر نظر رفتار شدید امنیتی بود.

امام پس از هجرت از مدینه به سامرا تمام طول عمر خود را در حصر سپری کردند دوره امامت ایشان هم زمان با سه خلیفه عباسی بود که پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام هادی (ع) به امامت رسیدند و مدت ۶ سال در کنار شیعیان بودند.

امام عسکری(ع)، با وجود همه فشارها و مراقبت‌های بی وقفه حکومت عباسی، یک سلسله فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و علمی را در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضد اسلامی انجام می‌داد.

گرچه امام، به حکم شرایط نامساعد و محدودیت بسیار شدیدی که حکومت عباسی برقرار کرده بود، موفق به گسترش دانش دامنه دار خود در جامعه نشد، اما در عین حال، با همان فشار و خفقان، شاگردانی تربیت کرد که هر کدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف اسلام و رفع شبهات دشمنان، نقش مؤثری داشتند.

شیخ طوسی تعداد شاگردان آن حضرت را متجاوز از صد نفر ثبت کرده است که در میان آنان چهره‌های روشن، شخیت‌های برجسته و مردان وارسته‌ای مانند احمد بن اسحاق اشعری قمی، ابو هاشم داود بن قاسم جعفری، ابو عمرو عثمان بن سعید عَمْری، علی بن جعفر و محمد بن حسن صفّار به چشم می‌خورند.

شهادت امام حسن  عسکری (ع)

سوابق بازداشت و خطرى که همواره از طرف دستگاه حاکم متوجه جان حضرتش بود و این که حضرت یک شخصیت مخالف سیاسى به حساب مى آمد و نیز رحلت آن حضرت در سنین جوانى، همگى دلیل شهادت آن حضرت است.

آن حضرت در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری از سوی سمی که از طرف معتمد خلیفه عباسی به زور به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند.

امام حسن عسکری (ع) را نزد طاغوت عباسی ،معتمد، آوردند او که از احترام جمیع طبقات مردم به امام و مقدم داشتن ایشان بر تمام علویان و عباسیان به تنگ آمده بود و از شنیدن فضائل حضرت مالامال از کینه شده بود، تصمیم گرفت ایشان را به شهادت برساند؛ لذا زهری کشنده به امام خوراند که بر اثر آن، بدن حضرت رنجه گشت و ایشان بستری شدند، اما با همه درد و آلام جسمانی صبورانه کار خود را به خداوند واگذار کردند.

از آنجا که امام یک چهره کاملا شناخته شده در سامرا بود بعد از آگاه شدن شیعیان از خبر شهادت جانگداز حضرت امام حسن عسکری (ع) شهر سامرا را غبار غم گرفت، و از هر سوی صدای ناله و گریه برخاست مردم آماده سوگواری و تشییع جنازه آن حضرت شدند.

انتهای پیام/ی

خلاصه ای از زندگی نامه امام حسن عسکری (ع)