بسته مجازی هنرمندان به تاریخ ۳۱ اردیبهشت؛
تبریک تولد بازیگر معروف به خواننده محبوب/ تصویری از کارت اهدای عضو بازیگر «خانه به دوش» / عکس مجری معروف تلویزیون با مادرش
در این مطلب پست‌های هنرمندان در فضای مجازی را مشاهده می‌کنید.
به گزارش خبرنگار حوزه هنرمندان گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، رصد زندگی شخصی و فعالیت هنری هنرمندان و چهره‌های معروف هنری برای طرفداران و دنبال‌کنندگان این حوزه می‌تواند جذابیت‌های خاص خود را داشته باشد. با پیدایش شبکه‌های اجتماعی مختلف و دسترسی آسان به آن برای کاربران از طریق تلفن‌های همراه حالا این امکان فراهم شده است تا آن‌ها بتوانند از فعالیت‌های بازیگر محبوب خود مطلع شوند.
این روزها چهره‌های هنرمند عرصه موسیقی، سینما و تلویزیون و … یک یا چند صفحه شخصی و عمومی در شبکه‌های اجتماعی مختلف دارند و از این طریق شبانه‌روز با کاربران و هواداران خود ارتباط مستمر و دو طرفه‌ای برقرار می‌کنند.
بیشتر بخوانید
محسن کیایی بازیگر سینما و تئاتر زادروز همایون شجریان را تبریک گفت.
داریوش فرضیایی مجری و بازیگر برنامه کودک و نوجوان تصویری از خود و مادرش در پشت صحنه سریال «کلبه پورنگ» منتشر کرد.
شاهرخ استخری بازیگر سینما و تلویزیون تصویری از خود و دخترانش در روز جمعه را منتشر کرد.
بهرام رادان بازیگر سینما شعری انگیزشی را در صفحه شخصی خود به اشتراک گذاشت.
دانیال عبادی بازیگر سینما و تئاتر، تصویری از خود را به همراه متنی پندآموز منتشر کرد.
پویا امینی بازیگر سینما و تلویزیون در جدیدترین فعالیت مجازی‌اش شعری زیبا به اشتراک گذاشت.
آناهیتا همتی بازیگر تلویزیون و تئاتر، در روز جشن ملی اهدای عضو، تصویری از کارت اهدای عضو خود را منتشر کرد.
گلاره عباسی بازیگر سینما و تلویزیون عکسی از کودکی خود در کنار مادرش منتشر کرد و نوشت:
کمی آهسته‌تر مادر
مادرم را بعد از یک سال و نیم در فرودگاه دیدم. اول، لحظه‌ای تردید ولی بعد محکم، همدیگر را در آغوش کشیدیم. مادر و دختریِ ما بیقرار و تشنه‌ی گره‌خوردن بود انگار. وسط بغل‌های بی‌مقدمه‌ی معروفِ فرودگاه، آغوشِ ما فاصله‌ی اجتماعی را هم گیج کرده بود. دفعه‌ی پیش گول خوردیم؛ خداحافظی کردیم به امید دیداری زود. فکرش را هم نمی‌کردیم آن زود، این‌قدر دیر شود. گیر کردیم پشت خط مقدم کرونا، زیر بارشِ خمپاره‌‌های ویروسی و فاصله‌ی اجتماعی و جهش... جهش... جهش... پیک اول... پیک دوم....
آن‌روز خداحافظی کردیم. بدون این‌که بوسه‌هایمان را ذخیره کنیم از هم. باید همیشه مسافر باشی تا فاصله‌ی گفتن این «دیدار به زودی» را با «شاید هیچ وقت» در واقعیتِ آن لحظه درک کنی. خلاصه که پارسال فرودگاه، ما را فریب داد.
مرا در آغوش بگیر اما کمی آهسته‌تر مادر. تمام بدنم درد می‌کند. تمام بدنم زخم است. کشیده شدنِ داسِ یک پدر روی گردن درد دارد مادر.
زخم چاقوی یک پدر، داروی بیهوشی یک مادر، تمام شدنت به دست همبازی‌های کودکی که حالا شده‌اند مردان متعصب خانواده، کنار نخل‌های بچگی‌ات، درد دارد مادر.
کمی آهسته تر بغلم کن مادر. این یک سال و اندی که که نبودی حتی اختیارِ رحم و تخمدان زنان ورزشکار هم دست برخی دیگر افتاد. این آخری از همه بیشتر درد دارد. فقط خون و کبودی و کثافت و ورم‌اش شکل دیگری است و بعدتر سر باز می‌کند.
مادر این روزها ته کشیدم.
ته کشیدن درد دارد. کمی آهسته‌تر مادر.
عکس آن وقت ها
انتهای پیام/
