کافر نعمت‌ها را از جانب خود و بدی‌های اندک را از جانب خداوند می‌داند

به  گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، ماه مبارک رمضان دل تنگ مومنان الهی را صفا داده است. در ماه رمضان، بسیاری از روزه داران هر روز یک جزء از قرآن کریم را می‌خوانند؛ برخی تنها به قرائت آیات الهی اکتفا می‌کنند و برخی معنی و تفسیر آن را نیز از نظر می‌گذرانند.

باشگاه خبرنگاران جوان هم در اقدامی تازه، به انتشار بخشی از تفسیر هر جزء با توجه به «تفسیر نور حجت الاسلام و المسلمین قرائتی» می‌پردازد. هر روز ماه رمضان با انتخاب یک یا چند آیه از جزء مربوط، بخشی از صحبت‌های آقای قرائتی درباره آن را به صورت فایل صوتی در اختیار شما عزیزان قرار می‌دهیم.

امروز سراغ آیه ای از سوره فصلت می رویم؛

خداوند در آیه ۵۱ سوره فصلت می‌فرماید: "وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِیضٍ و هرگاه به انسان کافر نعمتى بخشیم، روى گردانَد و خود را کنار کشَد و هرگاه شرّى به او رسد، دعایى طولانى کند."

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی پیام این آیه را این گونه بیان کرد: پیام اول این است که رفاه یا سختى در میدان زندگى براى بروز و ظهور خصلت‌هاى آدمى و آفات روحى اوست. پیام دوم، نعمت‌ها از خداست «أَنْعَمْنا» ولى حوادث تلخ نتیجه عملکرد یا خصلت‌هاى بد خود انسان است. «مَسَّهُ الشَّرُّ» (شرّ به خدا نسبت داده نشده است).

وی افزود: پیام سوم این است که مشکلات و تنگناهاى زندگى در مقابل نعمت‌هاى اعطا شده از سوى خداوند به او اندک است. (براى نعمت کلمه «أَنْعَمْنا» آمده، ولى براى شرّ کلمه «مَسَّهُ» آمده که به معناى تماس ساده است.)

انتهای پیام/