چرا برخی اعضای دولت پاسخگوی خبرنگاران نیستند؟

مطبوعات و رسانه را به عنوان رکن چهارم دموکراسی تعریف کرده اند و امروز در بسیاری از جوامع نقش مهم مطبوعات به اثبات رسیده است؛ نقش آگاهی و اطلاع رسانی. در ایران نیز بعد از انقلاب اسلامی رسانه‌ها جایگاه ویژه‌ای یافتند تا حدی که این روز‌ها شاهد رسانه‌هایی هستیم که به سادگی به نقد مسئولان می‌پردارند؛ انتقاد‌هایی که البته سازنده و در جهت بهبود شرایط کشور باشند.

حکایت یک روز در هفته‌ای که سهم خبرنگاران از کابینه دولت است

خبرنگاران، اما هریک برای اطلاع رسانی چهارچوب‌های خود را دارند دسترسی به وزرا و افراد کابینه برای خبرنگاران اگر نگوییم پیمودن هفت خان رستم است، اما دستکم باید گفت که چندان هم ساده نیست.

اعضای دولت دو روز یکشنبه و چهارشنبه را دور میز هیات دولت می‌نشینند تا گزارش کار خود را به رئیس‌جمهور برسانند در این میان یک روز از هفته نیز سهم خبرنگاران است تا سهمی از پرسیدن سوال از وزرا داشته باشند. خبرنگارانی که ساعت‌ها در انتظار می‌ایستند تا بعد از جلسه هیات دولت بخت با آن‌ها یار باشد و وزرا را در حیاط بیرونی هیات دولت که به «حیاط دولت» مشهور است ببینند و سوال مردم و رسانه خود را از وزرا بپرسند. اینکه چه روزی کدام یک از وزرا می‌آیند و حاضر می‌شوند در جمع خبرنگاران بایستند حکایتی دراز است.

از قهر تا آشتی برخی از اعضای کابینه با خبرنگاران

در این میان برخی از اعضای کابینه همیشه در میان خبرنگاران هستند، پاسخ می‌دهند و از چیزی نیز واهمه ندارند، مسئولانی که اگر بخواهیم نامشان را بیاوریم می‌توان از احمد وحیدی وزیر کشور، محمدمهدی اسماعیلی وزیر ارشاد، عزت الله ضرغامی وزیر میراث فرهنگی و گردشگری و محمد دهقان معاون امور حقوقی رئیس جمهور و  حسینی معاون پارلمانی رئیس جمهور، علی سلاجقه رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست  نام برد.

اما در این میان برخی از وزرا نیز حکایت بودنشان در میان خبرنگاران حکایت ستارگان دنباله داری است که دیدنشان به ندرت رخ می‌دهد؛ برای مثال باید خبرنگار خیلی خوش اقبالی باشی که حجت الاسلام خطیب وزیر اطلاعات، عباس علی آبادی وزیر صمت، کیومرث هاشمی وزیر ورزش و یا مسئولانی مانند غلامحسین اسماعیلی رئیس دفتر رئیس جمهور و محمدرضا فرزین رئیس کل بانک مرکزی را ببینی و بتوانی از آن‌ها سوال بپرسی.

برخی دیگر هم سالی به چند ماه در جمع خبرنگاران حاضر می‌شوند؛ مثلا حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مهرداد بذرپاش وزیر راه و شهرسازی، علی اکبر محرابیان وزیر نیرو، محمدعلی زلفی گل وزیر علوم و...

حال سوال اینجاست که در دنیای امروز که جنگ جنگ رسانه و شناختی است و حرف اول را رسانه  ها میزنند چرا برخی از وزرا از آمدن میان خبرنگارانی که سهمشان از اعضای دولت فقط یک روز است، دریغ می‌کنند؟ حضورشان را از مردم دریغ می کنند یا رسانه ها؟