ساده‌زیستی درسی از سیره امام رضا (ع)

سادگی و بی تکلفی در زندگی امام رضا علیه السلام جاری بود. آن حضرت کم خوراک بودند و غذای سبک می‌خوردند. در خانه جامه‌ای ساده و غالباً پیراهنی از پارچه‌های خشن بر تن می‌کردند و فقط در مجالس عمومی و در میان مردم جبه‌ای لطیف بر رویش می‌پوشیدند.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین تقوایی، کارشناس مذهبی درباره ساده‌زیستی گفت: معمر بن خلاد می‌گوید: از امام رضا علیه السلام شنیدم که فرمود: به خدا سوگند اگر بر سر کار آیم، غذای ساده خواهم خورد و لباس ساده خواهم پوشید. آنگاه حضرت به این وصیت پیامبر (ص) به ابوذر استناد کردند که حضرت به وی فرمود: من لباس زمخت می‌پوشم و روی زمین می‌نشینم و بدون زین سوار بر الاغ و کسی را هم پشت سرم سوار می‌کنم. آنگاه فرمود:‌ای ابوذر لباس زمخت و ساده بپوش تا فخرفروشی در تو راه نیابد.

حجت‌الاسلام تقوایی تصریح کرد: ابراهیم بن عباس درباره اخلاقیات امام رضا علیه السلام می‌گوید: زمانی که حضرت خلوت می‌کرد و سفره غذا پهن می‌شد تمامی خدمتکاران را بر سر سفره می‌نشاند و با آنان غذا می‌خورد. دیگری نقل می‌کند که در مسیر خراسان که بودیم سفره پهن شد و حضرت خدمتکاران سودانی را هم بر سر سفره نشاند. من اعتراض کردم. حضرت فرمود: خدای ما یکی است. مادر و پدر ما هم یکی است و پاداش به اعمال ما خواهد بود.

وی افزود: البته امام نظیف بیرون می‌آمد و چنان نبود که هیچ گاه از لباس تمیز و شیک استفاده نکند. ابوعباد گوید: امام در تابستان روی حصیر می‌نشست و در زمستان روی پوست و لباس زمخت می‌پوشید و وقتی در برابر مردم ظاهر می‌شد لباس تمیز داشت. 

او در پایان گفت: از آنجایی که امام رضا علیه السلام شهید در راه خداست، زنده است و، چون شهید زنده است آبرومند درگاه الهی بوده، دارای شفاعت است. هم در دنیا و هم در آخرت. در دنیا با واسطه شدن در برآورده شدن حاجات و در آخرت با ضمانت مومنان برای ورود به بهشت و نجات از اهوال قیامت؛ و همه این‌ها گواهی است از دل مهربان حضرت، که هر زائری با ورود به حرمش احساس سبکی از گناهان می‌کند و آرامشی وصف ناپذیر او را فرا می‌گیرد که همه از لطف و رأفت رضوی است.